س/ با توجه به نخستین حضور خود در تهران، کشور و مردم ایران را چگونه یافتید؟
ج/ آمدنم به تهران و دیدن شهر و پایتخت جمهوری اسلامی ایران از نزدیک خیلی جالب و به نوعی فراتر از آن چیزی بود که بنده در مورد این کشور فکر می کردم.
آن چه در نگاه اول توجه مرا به خود جلب کرد، فرهنگ نزدیک و مشابه دو کشور ترکیه و جمهوری اسلامی ایران به هم بود.
این نکته از نظر بنده بسیار مهم است، چرا که گرچه ممکن است سردمداران و دولتمردان در عرصه سیاست با یکدیگر اختلافات جزئی و یا زیادی داشته باشند، اما تبلیغ فرهنگ هر دو کشور از طریق شهرداری ها می تواند حامل پیام صلح و دوستی در منطقه به شمار آید.
از این رو لازم است بعد فرهنگی در هر دو کشور ایران و ترکیه را قربانی سیاست های خارجی و رویکردهای اشتباه اعمال شده در این زمینه نکنیم.
مردم ایران با تاریخ چند صد ساله خود به عنوان یکی از کشورهایی که مهد تمدن و اصالت تاریخی است، می توانند با ترکیه که همانند ایران صاحب جاذبه های گردشگری فراوانی است، ارتباط برقرار کنند و چه بسا تحقق این هدف به گسترش مناسبات در همه ابعاد سیاسی و امنیتی نیز منجر شود.
من به عنوان نمایندهای از فرهنگ مردم ترکیه به ایران آمده ام تا گام اول در گسترش صلح دوستی را از طریق شهرداری ها بردارم.
س/ بعد از کودتای نافرجام ترکیه، روابط تهران و آنکارا را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
ج/ نکته بسیار مهم و دقیقی که در جواب به این سوال مورد تاکید سیاسیون ترکیه و بنده نیز هست، همراهی تنگاتنگ ایران در این حادثه تاریخی با ترکیه بود.اولین کشور که به رغم همه اختلافات موجود برادری خود با ترکیه را در این حادثه اثبات کرد، جمهوری اسلامی ایران بود و می توان گفت این مساله چهره دیگری از روابط بین ترکیه با ایران را رقم زد.
امیدواریم نزدیک بودن مناسبات دو کشور در تحولات منطقه هم تاثیر گذار باشد، زیرا اکنون هدف همه سیاست ها در زمینه خارجی، حفظ تمامیت ارضی کشورهای همسایه و منطقه است و بدون تحقق این مهم، هیچ گاه پیشرفت در عرصه داخلی و اقتصادی عملی نمی شود.
از این رو تحولات منطقه، تحت تاثیر سیاست های دو کشور ایران و ترکیه است و همکاری تهران و آنکارا نباید به دخالت و گستاخی کشورهای غربی و آمریکا و غارت گری منابع و ثروت های خاورمیانه از سوی امپریالیست ها بیانجامد.
