اردبیل - ایران پرس:‌ شاهسَوَن (به لهجهٔ ترکی شاهسَوَنی: شَسَوَن یا شَهسَوَن)، نام تعدادی گروه ایلی از مردم آذربایجان است که در بخش‌هایی از شمال غرب ایران به ویژه دشت مغان و اردبیل و نواحی خرقان و خمسه، واقع در میان زنجان و تهران زندگی می کنند.

به گزارش خبرگزاری ایران پرس، در آذربایجان، ایلات و طوایف متعددی مانند ایل شاهسون و ارسباران زندگی می كنند. ییلاق آن ها عمدتا در كوهپایه های سبلان و قوشا داغ در پیرامون شهرهای مشگین شهر، سراب و اهر واقع است و طوایف خلخال در كوه های طالش زندگی می كنند. قشلاق شاهسون ها و طوایف ارسباران در دشت مغان و گرمسیر طوایف خلخال، حاشیه رود قزل اوزن است.

معیشت عشایر ایل شاهسون صرفاً از طریق دامداری با استفاده از مراتع ییلاقی و قشلاقی صورت می گیرد. گوسفند نژاد مغانی ترکیب اصلی دام آن ها را تشکیل می دهد. تولید شیر و فرآورده های لبنی و صنایع دستی نیز در تأمین بخشی از درآمد آن ها نقش ایفا می کند.

 

موسیقی

موسیقی متداول در میان عشایر شاهسون موسیقی عاشیقی است.عاشیق ها راوی فرهنگ شفاهی، تاریخ و بیانگر حماسه ها، رزم ها، و رویدادهای مهم تاریخی ایل در منطقه آذربایجان می باشند.

اشعار عاشیق ها هجائی است و از روی تعداد هجاها و مفهوم نام گذاری شده است. از مشهورترین اشعار و نوع موسیقی آن می توان از گرایلی، قوشی،تجنیسی، بایاتی، باغلاما، دیوانی، خلق ماهنسی و غیره را نام برد. انواع دیگر موسیقی را در این میان می توان در جشن ها و سرودهای ملی و مذهبی، عروسی ها، تعزیه و لالایی های مادران و یا نی لبک(توتک)چوپان شنید.

 

صنایع دستی

صنایع دستی ایل شاهسون از چنان غنای فرهنگی و تمدن در ابعاد مختلف آن برخوردار است که هر قطعه از آن به تنهایی می تواند حاوی و معرف بسیاری از آثار تمدن آن منطقه باشد.

صنایع دستی عشایر شاهسون از مواد اولیه عمدتاً وابسته به دام های عشایر است. از مهمترین صنایع دستی رایج در مناطق عشایر می توان به ورنی، جاجیم، گلیم، فرش، جوال، خورجین، قالی، قالیچه، دستکش، شال گردن، کلاه، توبره، جوراب، زیلو، گیوه،پاپوش، نمد و غیره اشاره نمود.