به گزارش ایران پرس به نقل از ایرنا، بطور قطع این رشد و شکوفایی را نمی توان مستمر و مداوم دانست و برای استمرار این حرکت باید به تامین لوازم و ابزارهای متعدد از جمله تزریق منابع مالی، نمایشنامه های مطلوب، سالن های مناسب و جذب تماشاگران همت گماشت.
سرمایه اصلی تئاتر به مانند بسیاری از هنرهای نمایشی، تماشاگر است و هنر تئاتر برای نگهداشت آنان به همه این امکانات و تجهیزات، منابع و سالن های مناسب نیازمند است.
واقعیت این است که تئاتر کشور در سال های اخیر خیلی از این ابزارها و لوازمات را بطور نسبی در اختیار نداشت از این رو همواره با مشکل جذب مخاطب روبرو بوده است.
اکنون مهمترین واقعه و رویداد تئاتر کشور در جشنواره تئاتر فجر رقم می خورد در حالیکه نباید تمام نگاه ها برای رفع مشکلات این حوزه در این جشنواره خلاصه شود.
تئاتر فجرتلاش طاقت فرسای گروه های هنرهای نمایشی کشور
تئاتر فجر در حقیقت کارنامه یک سال تلاش طاقت فرسای گروه های هنرهای نمایشی کشور را به معرض نمایش می گذارد و این رویداد هنری به مثابه یک گردهمایی برای اهالی تئاتر و هنرهای نمایشی عمل می کند و می توان در این دورهمی برخی مشکلات را بیان کرد تا راهکارها اندیشیده شود.
جشنواره تئاتر فجر نمادی از تئاتر کشور و میعادگاه برترین نمایش های صحنه ای یک ملت است که در مدت 12 روز به معرض دید تماشاگران گذاشته می شود. جشنواره تئاتر فجر، چشم انداز هنرهای نمایشی کشور در سال آینده را ترسیم می کند و از این جایگاه می توان بضاعت هنرهای نمایشی یک سال هنرمندان این عرضه را به قضاوت و داوری نشست.
با اینحال آنچه در یکسال اخیر در تئاتر کشور با همه کاستی ها و ضعف ها خودنمایی کرد، رونق تئاتر خصوصی در این عرصه بوده است.
این گونه هنرهای نمایشی در کوران این مشکلات آهنگ رشد در پیش گرفت و اگر حمایت ها بیشتر شود انتظار می رود این رشد همچنان ادامه یاید.
این اتفاق را می توان تجدید حیات و زندگی دوباره هنر تئاتر در این مرز و بوم دانست و این رویداد در حقیقت اتفاقی کوچکی نیست که آن را کوچک شماریم زیرا تئاتر در میان رقیبان قدرتمندی چون تلویزیون و سینما سربر آورده است.
رونق نسبی نمایش های خیابانی
نمایش های خیابانی شکل دیگری از تئاتر است که در سال های اخیر با رونق نسبی در کشور مواجه شده، این نوع هنر نمایشی مخاطبان عام را با تئاتر آشنا کرد و از این رهگذر رونق هنرهای نمایشی در کشور دو چندان شد.تئاتر همواره با حضور مخاطب عام و خاص رونق یافت و استقبال مخاطب عام از تئاتر هرگز به معنای دور شدن هنرهای نمایشی از محورهای اندیشگی، هنری و زیبایی شناسی نیست.
مخاطب عام سرمایه تئاتر است و بدون آن هنرهای نمایشی به سرانجام نخواهد رسید.تئاتر در تمام دوران حیات خود با مخاطب عام به رشد خود ادامه داده و در ایران هنرهای نمایشی مثل تعزیه کاملا متکی به مخاطبان عام و البته خاص بوده است.
هر هنری برای رشد نیازمند مخاطبان انبوه است و هنر تئاتر نیز از این قاعده مستثنی نیست.تئاتر و هنرهای نمایشی باید طوری به حرکت و راه خود ادامه دهد که وارد بطن زندگی مردم شود در حالیکه هنوز چنین اتفاقی در صحنه تئاتر کشور رخ نداده است.تئاتر ایران فقط جشنواره تئاتر فجر نیست بلکه برای شکوفایی این هنر باید در طول سال، حرکت هایی این چنینی پایه ریزی کرد.
برای رشد تئاتر کشور باید نسبت به بضاعت های این هنر در کشور آگاهی یابیم. بطور مثال باید بدانیم چه تعداد سالن، مخاطب، نمایشنامه های با کیفیت، تحقیق و پژوهش، دانشگاه و فارغ التحصیل این هنر در کشور وجود دارد تا براساس آن برنامه ریزی کرد تا تئاتر کشور بیش از پیش پله های ترقی را طی کند.
تئاتر و هنرهای نمایشی در کنار تجربه و دانش به کیفیت نزدیک می شود، از این رو در کنار تجربه آموزی باید نگاهی پررنگ به نقش دانشگاه در این فرایند داشت و خروجی آن را به عنوان آینده سازان تئاتر کشور مورد توجه قرار داد.118/112
