به گزارش خبرگزاری ایران پرس، مردم ایران در سیزدهمین روز از سال نو بنا به سنتی پسندیده و نیکو به دامان طبیعت می‌روند تا ضمن لذت بردن از مواهب طبیعی، روزی پُر از نشاط و خاطره‌انگیز را کنار خانواده و نزدیکانشان سپری کنند.
سیزدهم فروردین هر سال، آخرین روز از تعطیلات نوروزی است که «سیزده بدر» هم نام دارد. ایرانیان قدیم پس از دوازده روز جشن و شادی که به یاد دوازده ماه سال است، روز سیزدهم نوروز را به باغ و صحرا می‌رفتند تا آخرین روز عید را در طبیعت و در کنار سبزه و گیاه و آب روان چشمه‌ها و جویبارها بگذرانند.
طبیعت از دیرباز مورد احترام مردم ایران بوده و در حفظ و پاکیزگی آن کوشیده‌اند.
گردش ایرانیان در سیزدهمین روز از نوروز، بزرگترین پیک نیک جهانی است و برپایی جشن‌ها و آیین‌های ویژه این روز ریشه باستانی و تاریخی دارد.
مردم ایران در دوره‌های مختلف تاریخی، نوروز را جشن آفرینش و آغاز هستی می‌دانستند و پایان آن را روز 13 فروردین می‌پنداشتند؛ این روز نزد ایرانیان بسیار مبارک و فرخنده است.
ایرانیان همچنین برگزاری آیین سیزدهمین روز نوروز را، اقدامی برای قدرشناسی از نعمت‌های خداوند می‌دانند و تماشای زنده شدن طبیعت را نشانی از قیامت و معاد قلمداد می‌کنند.
اقوام ایرانی به فراخور فرهنگ و رسوم منطقه‌ای خود آیین‌های خاصی در این روز دارند، از جمله آیین‌های سیزده بدر، گره زدن سبزه و نیز انداختن سبزه به رودخانه است.
در دوران شیوع ویروس کرونا در ایران، هرگونه مراسم منتج به اجتماع افراد و دورهمی ممنوع بود اما امسال با تمهیدات اندیشیده شده متفاوت از دو سال اخیر با پوشش فراگیر واکسن کرونا و روند کاهشی ابتلا به این بیماری، طبیعت سبز ایران، رنگ و بوی مردمی به خود می‌گیرد.
120
