این بانو به القاب متعددی شهرت یافت که مشهورترین آنها، معصومه است. حضرت معصومه، خواهر گرامی امام رضا (ع) است.
فاطمه ِمعصومه در اول ذیعقده سال 173 هجری قمری در شهر مدینه دیده به جهان گشود. سالها قبل از ولادت آن حضرت، جد بزرگوارش، امام صادق (ع)، مژده آمدن او را این چنین داده بود: «آگاه باشید که برای خدا حرمی است و آن مکه است؛ و برای پیامبر خدا حرمی است و آن مدینه است. و برای امیر مومنان حرمی است و آن کوفه است.
بدانید که حرم من و فرزندانم بعد از من، قم است. و قم، کوفه کوچک ماست! بدانید بهشت هشت دروازه دارد که سه تای آن ها به سوی قم است. بانویی از فرزندان من به نام فاطمه، دختر موسی، در آن جا رحلت می کند که با شفاعت او، همه پیروان واقعی ما، وارد بهشت می شوند.»
از همین رو اهل بیت پیامبر، بی صبرانه در انتظار ولادت این بانوی والا مقام بودند. تا اینکه آن روز مسرت بخش فرا رسید. روزی که چشمان امام موسی بن جعفر (ع) و همسرش نجمه، به دیدار نوزادی دختر روشن گردید. با ولادت این دختر، قلب برادرش امام رضا(ع) نیز مملو از شعف و شادی شد.
حضرت فاطمه ِمعصومه (س)، در میان فرزندان امام کاظم (ع)، بعد از حضرت رضا (ع ) از نظر علمی و اخلاقی، والامقام ترین آنان را دارا است. این حقیقت از اسامی، لقب ها، تعریف ها و توصیفاتی که دانشمندان و علمای دین از ایشان نموده اند، آشکار است. القابی که به خاطر ویژگیهای روحی و خصایص فردی ایشان کاملاً اختصاصی بوده و از میان بانوان اهل بیت، تنها به ایشان اختصاص یافته است. لقب های مانند صدیقه، که به معنای بانوی بسیار راستگو است؛ یا مُحَدّثه یعنی بانویی که روایت گر حدیث است.
حضرت معصومه (س) از پدر گرامى خویش و اجداد شریف شان احادیثى نقل کرده که قابل قبول علماى شیعى و سنى است. ایشان با نقل احادیث، مردم را با حقایق الهی آشنا می کرد. نمونه ای از روایاتی که از حضرت معصومه (س) با سلسله سندهای معتبر و موثق به دست ما رسیده، چنین است که رسول خدا (ص) فرمود: «آگاه باشید، هر کس با دوستى آل محمد بمیرد، شهید است.»
معصومیت حضرت معصومه (س)
حضرت فاطمه معصومه مستغرق در عبادت بود، و آن چنان از گناه و خطا دور شده، که امام رضا (ع) او را معصومه نامید و فرمود: «هرکس معصومه را در قم زیارت کند، همانند کسی است که مرا زیارت کرده است.» البته باید به این نکته توجه کرد که مقام عصمت از گناه و مصون بودن از کلیه لغزش ها، در حالی که قدرت خطا و اشتباه را داشت، مقام خاص انبیا و اوصیا است. آنان نه تنها گناه نمی کنند، بلکه تصور خطا و گناه را هم نمی کنند.
اما در کنار این افراد، کسانی هستند که به دلیل طاعت و بندگی مخلصانه پروردگار و اطاعت و پیروی کامل از انبیا و اوصیا، به درجه ای از تقوی و طهارت روحی رسیدند که از گناهان و رذایل اخلاقی دور مانده و همه ناپاکی ها را از دامن روح و جان خود زدوده اند. فاطمه معصومه (س) نمونه والای این طهارت و پاکی است.
عصمت حضرت فاطمه ِمعصومه (س)
عصمت فاطمه ِمعصومه(س) عصمتی است که با اطاعت و بندگی و دوری از هوی و هوس به دست آورد. این عصمت که در اصطلاحات کلامی، عصمت اخلاقی نامیده می شود، (و با عصمت انبیا و اوصیا متفاوت است) برای همه قابل دسترسی است.
یکی دیگر از ویژگی های مهم حضرت معصومه (س) که پس از عصمتشان مطرح است، مقام شفاعت ایشان است. بالاترین جایگاه شفاعت، از آن رسول گرامی اسلام است که در قرآن کریم، از آن به مقام محمود تعبیر شده است اما از میان بانوان به دو تن از خاندان رسول مکرم اسلام، اشاره شده که شفاعت گسترده ای دارند؛ حضرت فاطمه زهرا (س) اولین و پس از ایشان حضرت فاطمه ِمعصومه است که از جهت گستردگی شفاعت، هیج بانویی به ایشان نمی رسد. بر همین اساس است که حضرت امام جعفر صادق (ع) فرمودند: «با شفاعت او، همه پیروان ما وارد بهشت می شوند.»118/110
بیشتر بخوانید:
تبریک فرارسیدن سالروز ولادت حضرت معصومه (س)
