رییس بخش دایرةالمعارف آریانا افغان در آکادمی علوم افغانستان در مصاحبه با رادیو پشتو، مناقشه کشمیر را توطئه ای انگلیسی دانست که با هدف نا امنی منطقه به وجود آمده است.

"نواز شریف" نخست وزیر پاکستان روز پنجشنبه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد،  حمایت خود را از مردم کشمیر اعلام و از  جامعه جهانی خواست تا از هند بخواهد، نیروهایش را از کشمیر خارج کرده و به جنایات ضد مردم این منطقه پایان دهد. نظر شما درباره وضعیت کنونی کمشیر تحت کنترل هند چیست؟

اساس مناقشه کشمیر را انگلیسی ها بنا گذاشتند. آنان بر اساس یک برنامه، قبل از ترک شبه قاره هند، مناقشه هایی میان هند و پاکستان و  پاکستان و افغانستان ایجاد کردند. 

بر اساس این برنامه هند و پاکستان باید برای همیشه دشمن یکدیگر بمانند، چنانکه هم اکنون نیز  این دو کشور دشمن هم هستند.

دولت هند و پاکستان باید درباره مساله کشمیر تامل کرده و نگذارند که مردم این  منطقه بیش از این آزار ببینند.
من فکر می کنم، بهترین راه برای حل بحران کشمیر، گفتگوی هند و پاکستان با میانجیگری سازمان ملل است تا این بحران طبق خواست مردم کشمیر حل شود و آنچه که مردم این منطقه می خواهند باید اجرا شود. 

سازمان ملل نیز باید به عنوان یک نهاد بی طرف، برای برگزاری انتخابات و  آرای مردم کشمیر اقدام کند.

سازمان ملل نیز پیشتر درباره این موضوع، قطعنامه صادر کرده است اما هنوز این قطعنامه  اجرایی نشده، حال اگر کشمیر عامل تشدید تنش  درمیان دو کشور دارای سلاح هسته ای است پس چرا سازمان ملل و جامعه جهانی  در این رابطه  اقدام نمی کند؟

این بحران  را انگلیسی ها برای همیشه لاینحل گذاشتند، آنها خیانت کردند و  نگذاشتند تا همه پرسی برای کشمیری ها، پشتون ها و بلوچ ها  برگزار شود،  این بود که  این دو بحران  لاینحل ماند.

به نظر بنده اگر انگلیسی ها کمی فکر کنند و برای جلوگیری از جنایاتی که در نتیجه سیاست هایشان در جریان است، اقدام کنند، می توانند به نوعی اشتباهات گذشته خود را جبران کرده  و در جهان به عنوان ملتی که خواهان امنیت هستند معرفی شوند.

هم چنین سازمان ملل باید برای حل این بحران اقدامی کند تا زمینه ای برای تعیین سرنوشت مردم کشمیر  توسط خودشان فراهم شود. زیرا حق تعیین سرنوشت برای ملت ها، بخش مهمی از منشور سازمان ملل است.

از انگلیسی ها  نمی توان  انتظار داشت، زیرا لندن مناقشه کشمیر را باقی گذاشت تا همیشه در منطقه تشنج وجود داشته باشد، اما این سوال باقی می ماند چرا دولت های هند و پاکستان سنجیده عمل نمی کنند و  به ویژه هند که خود را مدافع دموکراسی می داند چرا به نظر مردم کشمیر  احترام نمی گذارد؟

بله، این اقدام دهلی نو باعث تعجب است، هند یک کشور دموکراتیک است و اگر خود را واقعا مهد دموکراسی می داند باید در این مناقشه دموکراتیک عمل کند  و به خواسته مردم کشمیر توجه کند.

۷۱ سال است که  مجمع عمومی سازمان ملل هر سال در ماه سپتامبر برگزار می شود ولی مسائلی که در آن مطرح می شود جنبه عملی پیدا نمی کند؟

بله همینطور است سازمان ملل واقعا آزاد نیست، بلکه تحت نفوذ امریکا و انگلیس می باشد به همین دلیل است که مسائل مهم جهانی از جمله مساله فلسطین، افغانستان و کشمیر حل نمی شود زیرار  سازمان ملل گوش شنوا ندارد.

اگر سازمان ملل تحت نفوذ انگلیس و امریکا است و اراده ملت ها در آن  اجرا نمی شود، نام گذاری این سازمان به عنوان سازمان ملل (خانه ملت ها)، ظلم نیست و اگر هست  آیا لازم نیست برای اصلاح این سازمان گامهای جدی برداشته شود؟

کشورهای عضو سازمان ملل این وظیفه را دارند  ولی متاسفانه در برابر  امریکا و انگلیس سکوت کرده اند.

بیش از یکصد کشور جهان سکوت اختیار کرده و تنها به منافع خود می اندیشند و به واقعیت ها نمی پردازند و  به تحت سلطه بودن سازمان ملل  توسط امریکا اعتراض نمی کنند.

برای کشورهایی که در سازمان ملل به جای خواست ملت های خود به خواست امریکا توجه می کنند چه چاره ای باید اندیشید؟

واقعیت این است که  مقامات بیشتر کشورهای جهان به جای گوش دادن به صدای ملت هایشان، تابع تصمیمات واشنگتن و لندن هستند و به همین دلیل سازمان ملل  تاکنون در سلطه امریکا و انگلیس باقی مانده است.

"سرور دانش" معاون دوم رییس جمهور افغانستان در سخنرانی خود در سازمان ملل، پاکستان را به ادامه جنگ در افغانستان متهم کرد و گفت: حملات بی رحمانه علیه مردم افغانستان در پاکستان طراحی می شود.

همچنین افغانستان بارها از پاکستان خواسته است تا مخفیگاه ها و محل تجمع  تروریست ها در خاک خود را نابود کند اما پاکستان به این درخواست های کابل توجهی نمی کند و  اعضای طالبان و شبکه حقانی را در خاک خود تجهیز و آموزش می دهد نظر شما درباره این اقدامات پاکستان چیست و این سخنان چه تاثیری  می تواند داشته باشد؟

واقعیت این است که  مداخله پاکستان در افغانستان مانند روز روشن است و  نه تنها افغان ها بلکه جهانیان  نیز به این نتیجه رسیده اند که اسلام‌آباد در  افغانستان مداخله می کند، پس مطرح کردن این مساله در سازمان ملل توسط کابل نمی تواند نتیجه بخش باشد، زیرا  قبلا درباره نقش سازمان ملل صحبت کردیم اما  افغانستان مجبور است صدای خود را به گوش جهانیان برساند.

امریکا و متحدانش در پانزده سال  گذشته ترویسم را در افغانستان نه تنها سرکوب بلکه به اوج خود رسانده اند و به منطقه گسترش دادند، شما این مساله را چگونه ارزیابی می کنید؟

مشخص است که امریکا برنامه  استعماری خود را دارد و از افغانستان به عنوان کشوری که فاقد حکومت قوی است استفاده می کند، واشنگتن در پیمان امنیتیش با کابل، افغانستان را وادار کرد که 9 پایگاه در اختیار امریکا قرار دهد که نیمی از  افغانستان را شامل می شود و هواپیماهای امریکا بدون دادن مالیات  و بدون هیچ سوال و مانع  مجازند به افغانستان رفت و آمد کنند، هم چنین شروط دیگری هم در این پیمان هست که  استعماری است.

امریکا برای رسیدن به اهداف خود از افغانستان استفاده می کند به همین دلیل چند روز پیش مقامات امریکایی، تاکید کردند: اگر داعش از بین برود، اوضاع خطرناکتر خواهد شد این بدان معنااست که برنامه امریکا خیلی وسیع و بلند مدت است.
واشنگتن برنامه های زیادی برای گسترش ناامنی در منطقه دارد. لذا خود  امریکایی ها  جنگ را در منطقه گسترش می دهند  و پاکستان هم با حمایت امریکا به مداخله در افغانستان می پردازد.

دو عضو کنگره امریکا طرحی به کنگره ارائه کرده اند که بر اساس آن امریکا باید پاکستان را در لیست کشورهای حامی تروریسم قرار دهد شما این طرح را چگونه ارزیابی می کنید؟

امریکا سیاست متناقض و منافقانه ای دارد و برای آن که دخالت هایش آشکار نشود هم به دولت افغانستان کمک کرده و سلاح در اختیار کابل قرار می دهد و هم به طالبان و داعش کمک می کند تا جنگ ادامه پیدا کرده و به اهداف استعماری خود برسد.

 کشورهای منطقه و جهان تا چه زمانی به خواست امریکا و انگلیس، می خواهند با یکدیگر بجنگند و  چه زمانی به خود می آیند؟

این کشورها به امریکا وابسته اند. "نواز شریف" هنگامی که با مشکل مواجه می شود به امریکا سفر می کند و از آنجا با برنامه جدید بر می گردد. و این واشنگتن است که رهبران منطقه را هدایت می کند.

این وضعیت تا کی ادامه خواهد داشت؟

متاسفانه ملت ها در این میان در وضعیت بدی قرار دارند.

به عنوان مثال ملت هند را مشاهده کنید، مردم در خیابان ها زندگی می کنند، آنها چگونه می توانند علیه دولت خود قیام کنند و یا در افغانستان و پاکستان مردم گرسنه نگه داشته می شوند. تا زمانی که ملت ها بیدار نشوند و قیام نکنند دولت هایشان با امریکا سازش خواهند کرد.

در کشورهایی مانند پاکستان، افغانستان و عربستان، علما و روحانیون هم وظیفه دارند در بیداری ملت هایشان  نقش ایفا کنند شما  نقش آنها را چگونه ارزیابی می کنید؟

متاسفانه علمای بیشتر کشورهای جهان اسلام  به جای بیدار کردن ملت هایشان برای بردگی آنان نقش ایفا می کنند.

به عنوان مثال می بینید،  القاعده و داعش، به نام اسلام، اقدامات تروریستی خود را انجام داده و برای بردگی ملت ها زمینه فراهم می کنند.
این در حالی است که بیشترین مشکلات به وسیله همین علما و گروه های تروریستی به ظاهر  اسلامی به وجود آمده است که از اسلام برای رسیدن به اهداف خود استفاده می کند.