سرزمینی نیک فر و با شکوه مردمانش برتر از شیـر ژیان
تا کنار زنده رودش پا نهی زنده خواهی کرد هم روح و روان
تخت پولادش زمینی بس نکوست بابی از ابواب، در خُلد جَنا
ای دل ار خواهی روی اندر بهشت تو بیا یک دم نشین در اصفهان
