برگردان بخش های از این مقاله به شرح زیر است؛
هفته بدی برای بسیاری از سیاستمداران و روزنامهنگارانی بود که با فاشیستها در مورد تهدید بریتنیا از سوی مسلمانان هم نظر بودند.
نایجل فاراژ، که بدون هیچ مدرکی گفت که یک چهارم مسلمانان تهدیدی برای بریتانیا هستند.
سولا براورمن به عنوان وزیر کشور به دلیل زیر سوال بردن بی طرفی نیروی پلیس از کار برکنار شد.
داگلاس موری، چهره عجیب و قابل قبول جناح راست، گفت که بریتانیا به یک "رویکرد جعبه ابزار برای مقابله با افراط گرایی اسلامی به عنوان دشمن" نیاز دارد.
در سال 2018، موری خواستار آزادی تامی رابینسون، شده بود و این سازمان را به عنوان "جنبش اعتراضی خیابانی در بریتانیا که اهداف آن احتمالاً به بهترین وجه میتوان به عنوان "ضد اسلامیسازی" خلاصه کرد، توصیف کرد. .
رابینسون بنیانگذار انجمن دفاعی انگلیس (EDL) که برای سپری کردن تعطیلات در قبرس بود.
ایلان ماسک، صاحب X (توئیتر سابق) که اخبار جعلی را به اشتراک گذاشت.
در همین حین قاتل سه کودک به دروغ به عنوان یک پناهجو و مسلمان معرفی می شود. عامل حمله هولناک با چاقو در ساوتپورت در ولز هم از پدر و مادری مسیحی رواندایی متولد شده اما هیچکدام مانعی برای حمله تظاهرکنندگان راست افراطی به یک مسجد محلی نبود.
این هفته هفته ای بود که بریتانیا بدترین شورش فاشیستی از زمان Cable Street را پشت سر گذاشت، زیرا اوباشی که در تلاش بودند تا هتل های محل اقامت مهاجران را به آتش بکشند، با آجر به پلیس حمله کردند.
چهارشنبه شب، همان جوامع مسلمانی و مناطق مسلمان نشین که افرادی مانند فاراژ، براورمن و موری یک عمر را صرف تحقیر آنها به عنوان "مناطق ممنوعه" کرده بودند، در مقابل فاشیست ها ایستادند و آنها را از خیابان ها بیرون کردند. پرچم های فلسطین در میان صفوف این قهرمانان برجسته بود.
مدتها قبل از حوادث 7 اکتبر، راست افراطی فاشیست و صهیونیستهای نئولیبرال اشتراکات زیادی داشتند: هر دو از دروغها برای تحقیر سوژه ها استفاده میکردند.
وزیر مهاجرت سابق محافظهکاران گفت که همه کسانی که شعار «الله اکبر» سر میدهند باید فورا دستگیر شوند و آن را به یک شعار افراطی تشبیه کرد.
فاشیستها و گروههای لابی طرفدار اسرائیل، پس از حمله حماس، مجموعاً حامیان طرفدار فلسطین در بریتانیا را متجاوز معرفی کردهاند اما هیچ حرفی در محکومیت کمپین سازمان یافته تجاوز جنسی در اردوگاه های اسراییل به زندانیان فلسطینی نزدند. این اتحاد نامقدس وجه مشترک بسیاری دارد.
اعتقاد آنها این است که اسرائیل مانع از تهاجم انبوهی از مهاجران کشورهای مسلمان به اروپا می شود، اسلام تهدیدی برای سبک زندگی یهودی-مسیحی است، و اینکه اسرائیل الگوی قومی-ناسیونالیستی است برای اینکه دولت پاکسازی شده از مسلمانان چگونه باید به نظر برسد.
موری، که پیشنهاد کرده است که مهاجران مسلمان باید به کشورشان بازگردانده شوند، توسط آیزاک هرتزوگ، رئیسجمهور اسرائیل بهعنوان «صدای قانعکننده شفافیت اخلاقی» به دلیل حمایتش از اسرائیل در طول جنگ غزه مورد تحسین قرار گرفت.
آمیخای شیکلی، وزیر امور اسرائیل که گفت ترجیح میدهد شمال غزه را از وجود ساکنانش پاک کند، موری را یک حقیقتگوی بیباک توصیف کرد.
موری و ماسک در جریان سخنرانی اخیر بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل در کنگره آمریکا، کنار هم نشستند، که مورد تشویق ایستاده قرار گرفت.
مدتها قبل از 7 اکتبر، رهبران جامعه که ادعا میکردند نماینده یهودیان بریتانیا هستند، از سیاستگذارانی که مسلمانان حامی فلسطین را شیطانی جلوه میداد، استقبال کرده بودند. جنگ غزه فقط به رابطه عاشقانه آنها با فاشیست ها سرعت بخشید.
خاخام ارشد افرایم میرویس این هفته در X پستی نوشت: «بسیاری از جامعه یهودی بریتانیا احساس میکنند بین سندان راست افراطی منفور و چکش چپ افراطی توطئهگر گرفتار شدهاند.»
میرویس افزود: سرعتی که برخی حملات خود را علیه فاشیستها و نژادپرستها گسترش دادهاند و حملات به «صهیونیستها» را نیز شامل میشود، نشان دهنده ناآگاهی کامل صهیونیستها و در واقع یهودیان است. سهولت آشکاری که برخی از مبارزان با آن «تامینکنندگان مالی صهیونیست در خارج از کشور» را مقصر میدانند، دروغی که هدفی جز برانگیختن خصومت و نارضایتی ندارد، عمیقاً نگرانکننده است.
حمایت از یک سرزمین یهودی در اسرائیل، برخی از یهودیان بریتانیا را از جایگاه واقعی خود که در کنار مسلمانان به عنوان قربانیان فاشیسم هستند، بیرون کشیده است.
اما نه همه. بسیاری از یهودیان بریتانیایی در حالی که بخشی از جنبش گسترده حامی فلسطین در اعتراض به کشتار غزه هستند، به عقاید خود وفادار می مانند.
وقتی منازعه اسرائیل و فلسطین را از معادله خارج کنید و به جوامع مذهبی اطراف مساجد و کنیسه ها اجازه دهید به امور خود بپردازند، اصطکاک وجود ندارد.
صلح و احترام متقابل پیش فرض بین یهودیان و مسلمانان است. تاریخ زشت اسرائیل هر تلاشی را برای آشتی دادن حامیان سرسخت یک سرزمین یهودی با جامعه مسلمان تغییر می دهد.
هفته گذشته ،بسیار شبیه خاورمیانه، رویدادهای شوک آوری در بریتانیا رخ داد. هیچ کس توبه نمی کند، چه رسد به اینکه عذرخواهی کند یا مسئولیت آسیبی که سخنانش ایجاد کرده است را بپذیرد. زمان آن فرا رسیده که نسل جدیدی از رهبران جامعه قدم به جلو بگذارند - نسلی که آماده است در همبستگی با ستمدیدگان قدم بردارد. این تنها امید بریتانیاست.
303