از دیدگاه روسیه، اوباما سعی دارد با پیشبرد برنامه های مد نظرش درباره بحران های جهانی، سیاست خود را بر دیگر کشورها به ویژه روسیه دیکته کند و دولت بعدی جمهوری خواه آمریکا به ریاست ترامپ را نیز در موارد بسیاری در مقابل عمل انجام شده قرار دهد، به نحوی که دولت ترامپ چاره ای جز ادامه سیاست دولت اوباما نداشته باشد.
یکی از مهمترین موارد در این زمینه، بحران سوریه است.
اوباما همواره بر کنار رفتن دولت سوریه و روی کارآمدن دولتی جدید اصرار ورزیده است.
در این زمینه، آمریکا درسال های اخیر سیاست حمایت همه جانبه از گروههای تروریستی را، که آنها را میانه رو می خواند، دنبال کرده است.
با این حال اکنون با شکست های بزرگ گروه های تروریستی در شرق حلب، اوباما عزم خود را برای تحویل تسلیحات پیشرفته به گروه های تروریستی جزم کرده است.
در واکنش به این مساله، وزارت خارجه روسیه اعلام کرد کمک های تسلیحاتی آمریکا به گروه های مسلح در سوریه، اقدام خصمانه ای است که هواپیماهای جنگی و نیروهای ارتش روسیه را در سوریه تهدید می کند.
مسکو نگران آن است که با توجه به چشم انداز بهبود قابل توجه روابط روسیه و آمریکا در دوره ترامپ و استقبال پوتین و ترامپ از آن، اوباما تمام تلاش خود را برای ایجاد بن بست در روابط این دو کشور انجام دهد، به نحوی که اوضاع را برای واشنگتن و مسکو برگشت ناپذیر سازد.
برغم این سناریو اکنون شاهد آن هستیم که ترامپ به عنوان رئیس جمهوری منتخب آمریکا با موضع گیری هایی که در قبال متحدان غربی خود به ویژه در اروپا و نیز در قبال چین به عنوان رقیب اصلی اقتصادی آمریکا انجام داده، از هم اکنون چشم انداز روابط واشنگتن با بروکسل و پکن را تیره ساخته است.
درباره متحدان اروپایی، ترامپ خواهان اقدامات بیشتر و آشکار شرکای اروپایی واشنگتن برای حفظ امنیت خود در چارچوب پیمان ناتو است.
ترامپ خواهان این است که سهم اعضای اروپایی ناتو از بودجه این سازمان نظامی به نحوی افزایش یابد که باعث کاهش سهم واشنگتن شود.
اکنون آمریکا بیش از 70 درصد بودجه ناتو را تامین می کند و ترامپ خواهان کاهش قابل توجه این رقم است.
از سوی دیگر ترامپ با اصرار برای برهم زدن پیمان های تجارت آزاد، موجب نگرانی جدی شرکای اروپایی واشنگتن در آن سوی اقیانوس اطلس و شرکای آسیایی واشنگتن در آن سوی اقیانوس آرام شده است.
مساله دیگری که اکنون بیش از هر زمان دیگری از هنگام انتخاب ترامپ خود نمایی می کند، اصرار ترامپ در زمینه برهم زدن روابط کنونی واشنگتن و پکن است.
در واقع ترامپ پس از انتخاب شدن با تماس با رئیس جمهوری تایوان و نیز سفر آتی وی به آمریکا که کاملا بر خلاف سیاستی است که دولتهای آمریکا از دهه 1970 دنبال کرده اند، خشم شدید چین را برانگیخته است.
این اقدام بر خلاف سیاست چین واحد است که واشنگتن از زمان ریچارد نیکسون رئیس جمهوری وقت آمریکا در اوایل دهه 1970 به آن پایبندی خود را اعلام کرد.
در مجموع، ابراز بدبینی مسکو به اقدامات کنونی دولت دموکرات اوباما شاید ریشه در این واقعیت داشته باشد که نه دموکراتها و نه بسیاری از جمهوری خواهان، نه تنها خواهان نزدیکی روابط با روسیه در شرایط کنونی نیستند، بلکه بهبود روابط با مسکو را نوعی باج دادن به روسیه و عقب نشینی در برابر سیاست های زیاده خواهانه سران کرملین تلقی می کنند.
