کارشناسان اسپوتنیک می گویند؛ اهداف اصلی فرانسه در سوریه، متفاوت از آن چیزی است که رئیس جمهوری این کشور در مصاحبه هایش بیان می کند.
«تیمور دیویدار»، کارشناس مسائل سیاسی از کشور مصر، اصلی ترین دلیل پاریس برای دخالت در مناقشه سوریه را حضور در خاک این کشور برای زمان بعد از ساخته شدن زیرساخت های آن اعلام کرد. وی عقیده دارد که فرانسه با برنامه ریزی هایی که انجام داده، به دنبال استخراج نفت و گاز سوریه است.
وی با بیان آنکه فرانسه این مناقشه را تنها با دیدی تجاری می نگرد، اذعان داشت: «اگر به مجموعه علایق فرانسه دقت کنیم، خواهیم دید که آن ها در غرب و جنوب رودخانه فرات جمع شده اند؛ جایی که منابع نفت و گاز سوریه قرار دارند.»
از سویی دیگر برخی از کارشناسان نیز معتقدند که علاوه بر دلایل تجاری، فرانسه به همان دلیلی در سوریه است که روزی در لبنان بود: کشور اروپایی به جهت مقابله با حزب الله لبنان، سعی دارد تا حضور خودش در منطقه را نیز تقویت کند.
«سمین بگاداساروف»، کارشناس مسائل سیاسی و مدیر مرکز مطالعات خاورمیانه و آسیای مرکزی روسیه نیز گفته است که مکرون به دنبال آن است تا با افزایش نفوذش در منطقه، دورانی را زنده کند که سوریه از مستعمرات فرانسه بود.
خاورمیانه جدید و سوریه ای جدید
پس از دیداری که «امانوئل مکرون» و «دونالد ترامپ» در آمریکا داشتند؛ رئیس جمهوری فرانسه اذعان داشت که با توجه به آنکه آن ها بر داعش در منطقه فایق آمده اند، آمریکا و متحدانش نباید سربازان خود را از سوریه خارج سازند؛ چرا که با حضور این کشورها باید «سوریه را پس از جنگ بازسازی کرد.»
«تیمور دیویدار» تاکید می کند که با این بیانیه های مکرون، مشخص می شود که کشورهای غربی به صورت مستقیم به تجزیه سوریه اشاره می کنند؛ آن ها به دنبال آن هستند که با کمک و حمایت کشورهای حوزه خلیج فارس بتوانند این ایده را عملی سازند تا پس از آن به غارت منابع طبیعی سوریه بپردازند.
وی در ادامه می گوید: «بر کسی پوشیده نیست که کشورهای عرب حوزه خلیج فارس، به رهبری عربستان سعودی، به دنبال تغییر در ساختار قدرت سوریه هستند و در این راستا برای تقسیم این کشور به مناطق کوچکتر و تحت نفوذ کشورهای دیگر تلاش می کنند. آن ها تصمیم دارند تا قبل از اجرایی شدن قطعنامه 2254 شورای امنیت سازمان ملل متحد، این نقشه را عملی سازند.»
حضور نظامیان فرانسوی در سوریه
این در حالی است که در ماه های اخیر رسانه های مرتبط با کشورهای حوزه خلیج فارس، روسیه را به همراه ایران و ترکیه به پیاده سازی نقشه ای متهم می کنند که سوریه را به مناطق تحت نفوذ خودشان تجزیه کند.
اما این کارشناس بر این باور است که «وضعیت کاملا برعکس است. روسیه در کنار ایران و ترکیه، به دنبال آن است که تمامیت ارضی و یکپارچگی سوریه حفظ شود. در این موقعیت خطرناک کنونی که خاورمیانه آن را سپری می کند، غرب به دنبال آن است که مناطقی را که در گذشته تحت فرمانروایی امپراطوری عثمانی بوده است، بدست آورد.»
«تیمور دیویدار» بر این عقیده است که مجموعه برنامه هایی که غرب دنبال می کند، نشان می دهد که آن ها به دنبال تشکیل خاورمیانه ای جدید هستند؛ خاورمیانه ای تجزیه شده به مناطق کوچک که همواره در حال جنگیدن با یکدیگر هستند. کارشناس مصری در توضیح سیاست های آمریکا و متحدانش درقبال این خاورمیانه جدید، خاطرنشان کرد که برای آنها تجزیه سوریه در اولویت قرار دارد.
وی در تبیین نقشه ای که غرب برای سوریه کشیده است، گفت: «جنوب، بر اساس پروژه ی غربی ها، تحت کنترل گروه های رادیکال سنی قرار خواهد گرفت که توسط کشورهای غربی و حوزه خلیج فارس حمایت می شوند. منطقه ای در شمال هم به وسیله ی کردهای مورد حمایت اسرائیل و آمریکا اداره خواهد شد.» کشورهای غربی همچنین درصدد بستن جاده های مواصلاتی بین دمشق، بیروت و بغداد نیز هستند.
جایگزین فرانسه برای جنگ
چندی پیش فرانسه بسته ابتکاری جدیدی را برای سوریه طراحی کرد که شامل آمریکا، فرانسه، اردن وعربستان سعودی می شود و نیروهای نظامی ترکیه و آلمان را نیز به همراه دارد.
تحلیلگر مصری اذعان داشت که این گروه در حاشیه اجلاس سوچی تشکیل شد.
دویدار بر این عقیده است که این گردهم آیی کشورها به عنوان جایگزین مطرح نشده اند، بلکه بیشتر به عنوان وسیله ای برای بی اعتبار کردن جلسه سوچی ایجاد شده است. با این وجود گفته شده است که کشورهای عضو این گروه اهداف خوبی را برای آینده سوریه در نظر گرفته اند، اما این بعید به نظر می رسد که بیان این اهداف صادقانه باشد و آن ها به این اهداف جامه ی عمل بپوشانند.
حمایت فرانسه از کردها
در اواخر ماه مارس، مکرون در بیانیه ای اعلام کرد که کشورش از کردهای سوریه حمایت می کند.
برخی از رسانه ها، با نام بردن از منابع کرد، خبر دادند که طی جلسه ای که نمایندگان نیروهای دموکراتیک سوریه(گروه مخالف سوری با اکثریت کرد) با مقامات فرانسوی داشتند؛ رئیس جمهوری فرانسه قول داده است که نیروهای فرانسوی را به «منبیج»(مرکز کردستان سوریه) ارسال کند.
دیویدار در این باره خاطرنشان می کند که کردها از سال ها پیش به دنبال تشکیل دولت مستقل خودشان بودند؛ آن ها اکنون آماده به انجام رساندن این هدف هستند.
بنابراین پرواضح است که «در راه رسیدن به این رویایی که در سر پرورانده اند» همکاری هر کسی را قبول می کنند.
آنچه اکنون بر سر راه آن ها قرار دارد، مخالفت دولت های منطقه است؛ آن ها برای دست یابی به حاکمیتی مستقل باید رضایت دولت های منطقه را نیز کسب کرده باشند، موضوعی که در وضعیت کنونی غیرممکن است.
از سویی دیگر علت همکاری فرانسه با کردهای سوریه، دست یابی به منابع نفت و گاز آن ها است.
تحلیلگر مصری تاکید می کند که دخالت نیروهای نظامی فرانسه در سوریه، از ابتدا با همین هدف صورت گرفته است و اگر روزی آمریکا بخواهد نیروهای نظامی اش را از این منطقه خارج کند، بدون شک فرانسه در سوریه باقی می ماند.
دیویدار در این راستا می گوید: «پرواضح است که چه برای فرانسوی ها، آمریکایی ها، ائتلاف غربی یا چه برای همه کسانی که خود را دوست سوریه می نامند، کردها اهمیت ندارند. این بازیگران اگر بحث پول به میان باشد با خود شیطان نیز همکاری می کنند. در اینجا همان داستانی اتفاق می افتد که پیش تر در عراق و لبنان رخ داد.»
تغییر اسد از دوست به دیکتاتور
«بشار اسد» چگونه از دوست فرانسه به دیکتاتوری قاتل( به زعم پاریس) بدل شد؟
دیویدار وضعیت فعلی اسد را با «معمر قذافی»، رئیس جمهوری لیبی و «صدام حسین»، رئیس جمهوری عراق مقایسه می کند. او می گوید: «صدام را به یاد می آورم که در دوران جنگ با ایران همواره از کشورهای غربی کمک می خواست. فرانسه یکی از کشورهایی بود که با تحویل جنگنده های میراژ به صدام کمک می کرد. در مدت زمانی محدود، این روسای جمهور به عنوان دوست کشورهای غربی بودند. اما زمانی که غرب می خواست طرح خاورمیانه بزرگ را پیاده کند، شروع به از بین بردن آن ها کرد. در نهایت دخالت روسیه در سوریه سبب شد تا طرح آن ها با شکست مواجه شود.»
«سمین بگاداساروف» نیز در این راستا می گوید که با در نظر گرفتن این موارد می توان دریافت چرا اسد به دشمن غرب بدل شده است.
«او موضع قوی طرفداری ایران و تا حدودی طرفداری روسیه را پیش گرفته است.»
114/110
مترجم: محمد استادولی
بیشتر بخوانید:
لوپوان: حمله به سوریه؛ آخرین تلاش مأیوسانه فرانسه برای حفظ اعتبار
گزارش: واکنش احزاب و شخصیت های سیاسی فرانسه به حمله به سوریه
