به گزارش سایت ویرتوال، جیمز وارلیک روز چهارشنبه 14 دسامبر گفت روسای گروه مینسک برنامهای برای دیدار با "المار محمدیاراف" و "ادوارد نعلبندیان" وزرای خارجه جمهوری آذربایجان و ارمنستان ندارند.
برخلاف اظهارات وارلیک ، " آلکساندر لوکاشئویچ " نماینده روسیه در گروه مینسک از سفر قریبالوقوع روسای این گروه به منطقه قفقاز و دیدار با وزرای خارجه جمهوری آذربایجان و ارمنستان خبر داد.
تناقض گفتار روسای آمریکایی و روسی گروه میانجیگر مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا درباره سفر به منطقه ، نشان میدهد آنها با یکدیگر هماهنگی ندارند.
در حالی که اگر روسای گروه مینسک قصد برقراری صلح میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان داشته باشند، باید در سفرهای پیا پی، طرفین مناقشه را آرام کنند.
وجود فضای بیاعتمادی میان باکو و ایروان موجب شده است مقامهای دو کشور در قبال هر اظهار نظر از جمله شایعات رسانه ها، موضع خصمانه اتخاذ کنند.
بدیهی است در این شرایط، اظهارات متناقض روسای آمریکایی و روسی گروه مینسک، میتواند روند آشفته مذاکرات صلح را متشنجتر کند.
در عین حال این موضوع موجب بیاعتمادی بیشتر رهبران باکو و ایروان خواهد شد و زمینه را برای وابستگی طرفین مناقشه به قدرتهای منطقهای و جهانی فراهم خواهد کرد.
شکی نیست که آمریکا در رقابت با روسیه در منطقه، موقعیت چندان مناسبی ندارد و بعید است بتواند در جمهوریهای آسیای مرکزی و قفقاز جنوبی با روسیه رقابت کند.
حضور روسیه در منطقه، وضعیت مناسبی را برای این کشور در رقابت با آمریکا ایجاد کرده است. برخی دیپلماتهای آمریکایی از جمله "متیو برایزا" سفیر سابق آمریکا در جمهوری آذربایجان و رئیس آمریکایی سابق گروه مینسک طی ماههای گذشته به دولت واشنگتن هشدار دادهاند که در صورت از دست دادن جمهوری آذربایجان، امکان بازگشت به منطقه را نخواهند داشت.
هدف متیو برایزا از این اظهارات صریح و علنی، حفظ جمهوری آذربایجان و تلاش برای ترغیب ارمنستان به همگرایی با غرب است. برخی مقامهای بلندپایه آمریکا بارها تاکید کردهاند که مناقشه ارضی آذری - ارمنی و پایان دادن به مناقشه قرهباغ ، در سیاست خارجی این کشور جایگاه و اولویتی ندارد. به همین دلیل طرفین مناقشه بویژه جمهوری آذربایجان با گرایش به سمت روسیه، تلاش میکنند با مساعدت مسکو، اختلافهای اراضی را در جهت منافع خود به پایان ببرند.
طی دو سال گذشته رهبران دولت باکو بارها و به اشکال مختلف نشان دادهاند که در صورت بیتفاوتی آمریکا، به سمت روسیه متمایل خواهند شد.
با وجود آن که در گذشته، این گونه موضعگیریها با واکنش مقامهای آمریکایی مواجه میشد، به نظر میرسد این بار رهبران آمریکا به جای رقابت با روسیه ، تلاش میکنند از طریق همکاری این کشور، منافع خود را در منطقه حفظ کنند.
