بر این مبنا؛ نظام «مردم سالاری دینی» جمهوری اسلامی الگویی ارائه داده است که در چهل سال گذشته هیچ گاه در تعارض با دین و ارزش ها و اصول آن قرار نگرفت و حتی در شرایطی که مشکلاتی از بیرون و یا از داخل بروز کرده است؛ اصل مردم سالاری در نظام حفظ گردیده است.
در «مردم سالاری دینی»، خواست مردم، متوجه تحقق و تحکیم مبانی و اهداف ارزشی دین است و چنان نیست که بر نفی یا تضعیف آن تعلّق بگیرد که در آن صورت، مردم سالاری محتوای ارزشی خود را از دست می دهد.
تأکید مقام معظم رهبری بر ضرورت پاسداشت ارزش های دینی توسط مسئولان و آحاد ملت، با تأکید بر همین وجه از مردم سالاری دینی صورت پذیرفته است و اینکه در حوزۀ ارزش ها جای تسامح و مجامله ای وجود ندارد:
"مسئولان به نام اسلام، برای اسلام، با پیام اسلام، شجاعانه، قدرتمندانه و بدون ملاحظه از این و آن، هم موضع گیری کنند، هم حرف بزنند و هم عمل بکنند. مردم عزیزمان و به خصوص جوان ها هم به برکت غدیر، بدانند این راهی که اسلام و قرآن و خط غدیر ترسیم کرده، یک راه روشن است؛ راهی است که با استدلال و فلسفۀ محکم ترسیم شده و روندگان بسیار بزرگ و عظیم المنزلتی پیدا کرده است."
همین ویژگی از مردم سالاری دینی است که به طور مشخص آن را از دموکراسی غربی جدا می کند.
تفاوت انتخابات ایران با سایر کشورها
در این چارچوب وجه ممیزه انتخابات در ایران و سایر کشورها، آزاد بودن مردم در شرکت یا عدم شرکت در انتخابات است.
علی‌رغم تبلیغات خارجی و شبکه‌های ماهواره ای ضد انقلاب مبنی بر عدم آزادی و اختیار در شرکت کردن در انتخابات، این مردم بوده‌‌اند که همیشه حتی در شرایط بحرانی سیاسی و اقتصادی آزادانه و با اختیار پای صندوق‌های رأی آمده‌اند.
این اتفاق در حالی در ایران می‌افتد که در کشورهایی همچون بلژیک، استرالیا و اتریش انتخابات اجباری است و مردم ناچارند و باید در انتخابات شرکت کنند. در این کشورها اگر شهروندی در انتخابات شرکت نکند، از حقوق شهروندی محروم می‌شود و باید هزینه‌های سیاسی و اقتصادی بسیاری را تحمل کند.
مراجعه به رأی مردم و تلاش در راستای پاسخگویی به نیازمندی های مشروع ایشان، دو بُعد مهم مردم سالاری دینی را تشکیل می دهند و خداوند، مردم را در این دو زمینه صاحب حق قرار داده است.
بنابراین، نظام اسلامی نه از باب لطف، بلکه از باب وظیفه، مردم سالاری دینی را گردن نهاده و به اجرا می گذارد: «در نظام اسلامی، ادارۀ کشور به معنای حاکمیت کسی یا کسانی بر مردم و حق یک جانبه نیست، بلکه حق دو جانبه است و حق طرف مردم، کفۀ سنگین تر آن است.»رهبرمعظم انقلاب با عنایت به همین اصل است که رعایت اصول قانونی و پرهیز از تبعیض، و منفعت طلبی را در تأیید مردم سالاری دینی مورد توجه قرار داده و اظهار می دارند:
"ایجاد فرصت و امکانات اقتصادی برای دوستان و خویشان از کارهای ضد مردم سالاری دینی و یک فساد است که باید با آن مقابله شود."
مقام معظم رهبری در تبیین معنای «مردمی» همچنین تاکید کرده اند:
"مردمی بودن حکومت؛ یعنی نقش دادن به مردم در حکومت. یعنی مردم در اداره حکومت و تشکیل حکومت و تعیین حاکم و شاید در تعیین رژیم حکومتی و سیاسی نقش دارند [مردم سالاری]. یک معنای دیگر برای مردمی بودن حکومت اسلامی این است که، حکومت اسلامی در خدمت مردم است. آنچه برای حاکم مطرح است، منافع عامه مردم است نه اشخاص معین و یا قشر معین یا طبقه معین"
ایشان درباره «نقش مردم از دیدگاه امام قدس سره» نیز می فرماید:
"ادعای «مردم گرایی» در همه نظام ها (حتی استبدادی ها) وجود دارد، اما مهم این است که حقیقتا در کجا برای مردم شان و منزلت و حق و نقش قائل می شوند."
تکیه نظام به آراء مردم یکی از میدان هایی است که مردم در آن نقش دارند. حضور مردم و اعتقاد به آنها باید در این عرصه متجلی گردد وخود را نشان بدهد.
نقش مردم از منظر قانون اساسی ایران
در قانون اساسی ایران در تعالیم و راهنمایی های امام (ره)، همیشه بر این نکته تاکید شده است که "نظام بدون حمایت و رای و خواست مردم در حقیقت هیچ است. باید با اتکا به رای مردم کسی بر سر کار بیاید. باید با اتکا به اراده مردم نظام حرکت کند. انتخابات ریاست جمهوری، انتخاب خبرگان، انتخابات مجلس شورای اسلامی و انتخابات های دیگر، مظاهر حضور رای و اراده و خواست مردم است. درحقیقت انتخاب و حضور مردم در صحنه انتخاب رئیس جمهور و نمایندگان مجلس و یا سایر انتخابات هایی که می کنند، هم حق مردم است و هم تکلیفی بر دوش آنها."
در اسلام و نظام جمهوری اسلامی فلسفه مسؤولیت پیدا کردن مسؤولان در کشور، این است که برای مردم کار کنند. مسؤولان برای مردمند و خدمتگزار و مدیون وامانتدار آنها هستند. مردم محورند.
تهیه شده در «گروه ایران» اداره کل خبر و تفسیر برون‌مرزی
116/112
