«ملا عبدالغنی برادر» معاون اقتصادی رئیس دولت طالبان افغانستان و «وانگ یو» سفیر چین در کابل طی نشستی بر اجرای پروژه های بزرگ اقتصادی توافق شده بین دو کشور تاکید کردند.
ملاعبدالغنی برادر دراین دیدار گفت: پکن و کابل روابط تاریخی داشته و طالبان خواهان توسعه بیشتر این روابط است، چین در حال حاضر بهترین موقعیت را در مجمع اقتصادی بین المللی دارد و طالبان از دولت چین می خواهد که در افغانستان سرمایه گذاری کند.
سفیر چین در کابل هم در این دیدار گفت: کشورش آماده ادامه همکاری ها و روابط دوجانبه با دولت طالبان است و از هیچ تلاشی در این زمینه دریغ نخواهد کرد.
درخواست طالبان برای قرار گرفتن افغانستان در طرح «یک کمربند، یک جاده» که در سال 2013 از سوی «شی جین پینگ» رئیس جمهوری چین مطرح و با سرمایه گذاری حدود یک هزار میلیارد دلاری آغاز شده است، قرار است 60 کشور در مناطق مختلف جهان را شامل شود.
دولت طالبان از زمان به قدرت رسیدن مجدد در افغانستان در اوت 2021 تاکنون، بارها همکاری دو جانبه با چین را خواستار شده است.
رقابت های سیاسی، تجاری واقتصادی بین آمریکا و چین موجب شده تا دولت طالبان پس از پایان جنگ در افغانستان در سال گذشته و خروج نیروهای آمریکایی و ناتو، گرایش خاصی به توسعه روابط با پکن نشان دهد.
از نظر مقامات ارشد طالبان، رقابت های آمریکا و چین در عرصه های منطقه ای و بین المللی فرصتی برای جذب کمک ها و جلب همکاری های پکن با افغانستان است.
در چارچوب چنین نگرشی، دولت چین تمایل دارد پس از خروج آمریکا از افغانستان و تغییر حکومت و نظام سیاسی این کشور، نفوذ خود در افغانستان را گسترش دهد، زیرا در طول سالیان متمادی همواره شرایط موجود در این کشور از جمله دغدغه های امنیتی پکن بوده است.
بنابراین، چین می تواند در قالب کمک های بشر دوستانه و طرح های همکاری دو جانبه در افغانستان، ضمن کاستن از نگرانی های امنیتی خود ناشی از این کشور، نفوذ خود در افغانستان را گسترش دهد.
اهمیت طرح «یک کمربند، یک جاده» برای چین
طرح «یک کمربند، یک جاده» مصداقی برجسته ازبرنامه بلند مدت و راهبردی چین برای اتصال به اقتصاد جهانی است که زمینه را برای گسترش نفوذ تجاری این کشور در قاره های مختلف جهان را تسهیل می کند.
دولت طالبان که دربیش از یکسال اخیر با تنگنای شدید سیاسی و اقتصادی ناشی از عدم شناسایی رسمی توسط جامعه جهانی روبرو شده است، ورود افغانستان به طرح «یک کمربند، یک جاده» را فرصتی مناسب برای بهره مندی این کشور از دستاورهای این ابر پروژه می داند که می تواند ابزاری برای تعامل با کشورهای مختلف به خصوص چین باشد.
«مریم صافی» کارشناس مسائل افغانستان که در تدوین سند تحقیقی درباره منافع حضور این کشور دراین پروژه حضور داشته است، می گوید: "اگر افغانستان به این پروژه بپیوندد، فرصت‌های بی‌نظیری را بدست خواهد آورد. در صورت پیوستن افغانستان به طرح یک کمربند؛ یک جاده این کشور محاط به خشکی و از نظر اقتصادی ضعیف به کشوری برای گذرگاه تجارت منطقه ای تبدیل می شود."
البته باید توجه داشت که فقدان زیر ساخت های لازم در افغانستان شاید یکی از مشکلات حضور این کشور در طرح بزرگ «یک کمربند، یک جاده» باشد که این احتمال وجود دارد چین بر اساس برخی ملاحظات سیاسی و اقتصادی،در خصوص ایجاد این زیرساخت ها در افغانستان مشارکت موثری داشته باشد.
نویسنده: محمدرضا عسگری
117
