عاص بن وائل، شخصی که همواره پیامبر اسلام را مورد تمسخر قرار می داد، پیامبر را نزد درب مسجدالحرام ملاقات کرد و با او گفت وگو نمود. گروهى از بزرگان در مسجد الحرام نشسته بودند، هنگامی که عاص بن وائل بر آنها وارد شد در مسجد از او سؤال نمودند که با چه شخصى صحبت مى کردی؟ عاص پاسخ داد: با «ابتر» سخن می گفتم. او این سخن را بدین علت گفت که در همان ایام فرزند پیامبر از خدیجه بنام عبداللّه وفات نموده بود و کسی که پسر نداشت را ابتر یعنی بدون نسل مى نامیدند.
اما خداوند سوره کوثر را نازل کرد و به پیامبر فرمود که به تو خیر کثیری عطا کرده ام. این خیر کثیر چیزی جز وجود مبارک حضرت فاطمه زهرا (س) نبود. بدین وسیله خداوند نه فقط نسل و ذرّیه پاکترین بندگان خدا را در زمین گسترش داد، بلکه وجود عرشی آن بانوی پاکیزه، منشأ خیرات و برکات فراوانی برای جهان هستی شد.
دفاع از حریم ولی خدا و حفظ جان او در مقابل هجمه سنگین کوردلان، معرفی راه مستقیم هدایت، حرکت در مسیر سنت پیامبر (ص) و اتمام حجت بر جمع کثیری از دین‌داران بی بصیرت، همگی رسالتی بود که در آن زمان از عهده کسی جز زهرای بتول(س) برنمی آمد.
پرورش فرزندانی که هادیان دین و حافظان مرزهای ظریف دیانت شدند از یک سو و تبیین کتاب و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و تاویل بسیاری از آیات و اخبار غیبی الهی و ثبت آن در صحیفه فاطمی از دیگر سو، خیرات و برکاتی است که از هیچ چشمه ای جز کوثر الهی فاطمه نخواهد جوشید.
آری، فاطمه، همان کوثر الهی است که خداوند به شکرانه عطای آن به رسول خویش، دستور به نماز و قربانی می دهد.
شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) بنا بر روایتی ۷۵ روز پس از رحلت پیامبر اسلام (ص) در ۱۳ جمادی الاولی است و به روایت مشهورتری ۹۵ روز پس از رحلت پیامبر اسلام (ص) است که مطابق با روز سه شنبه سوم جمادی الثانی در سال یازدهم هجری -در حالی که ۱۸ سال بیشتر از عمر مبارکشان نمی‌گذشت- اتفاق افتاد.
و اما، فاطمه که بود؟
حضرت فاطمه زهرا (س) دختر گرامی خاتم الانبیاء حضرت محمد(ص) و حضرت خدیجه کبری (س)، همسر امیرالمومنین علی (ع) و مادر ارجمند امام حسن (ع)، امام حسین (ع)، حضرت زینب کبری (س) و زینب صغری است.
پدر بزرگوار حضرت زهرا (س) خاتم پیامبران الهی و برترین مخلوق خداوند و مادرش خدیجه، از زنان بزرگ و شریف قریش و نخستین بانویی بود که به اسلام گروید و تمامی ثروت و دارایی خود را برای خدمت به اسلام و مسلمانان صرف کرد.
خدیجه در دوران جاهلیت و دوران پیش از ظهور اسلام نیز به پاکدامنی مشهور بود، تا جایی که از او به طاهره (پاکیزه) یاد می‌شد.
حضرت زهرا (س) نه تنها مجموع صفات پدرشان، حضرت محمد (ص) را در خود داشت، بلکه هر آنچه از علم، معرفت، اخلاق وایمان پدر را در خود نهادینه کرده بود، برای دیگران به اشتراک می‌گذاشت تا حقیقت اسلام زنده بماند و جاودانه شود.
علامه «سیدجعفر مرتضی عاملی» دراین باره می‌نویسد: "تاکیدهای مکرر و مداوم پیامبر اکرم (ص) در گفتار و رفتار، به علاوه مقام و موقعیت حضرت زهرا (س) سبب شد تا ایشان مورد مراجعه مردم باشند و از درجه و موقعیت خاصی برخوردار گردند. چنانکه منزل ایشان پایگاه و پناهگاهی برای کسان زیادی بود که به آنجا رفت و آمد می‌کردند. علاوه بر زنان همسایه، دیگر بانوان مدینه نیز به آن حضرت مراجعه کرده و به منزلش رفت و آمد داشتند."
حضرت فاطمه (س) مظهر کامل یک زن مسلمان و مسئول است که توانست در همه ابعاد زندگی نقش آفرینی کند.
حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در توصیف زندگی ایشان می گویند: "زندگی فاطمه زهرا (س) از همه ابعاد، زندگی‌ای همراه با کار و تلاش و تکامل و تعالی روحی یک انسان است. شوهر جوان او دائماً در جبهه و میدان‌های جنگ است؛ اما در عین مشکلات محیط و زندگی، فاطمه زهرا سلام‌الله علیها، مثل کانونی برای مراجعات مردم و مسلمانان است. او دختر کارگشای پیغمبر است و در این شرایط، زندگی را با کمال سرافرازی به پیش می‌برد: فرزندانی تربیت می‌کند مثل حسن و حسین و زینب؛ شوهری را نگهداری می‌کند مثل علی و رضایت پدری را جلب می‌کند مثل پیغمبر! راه فتوحات و غنایم که باز می‌شود، دختر پیغمبر ذره‌ای از لذت‌های دنیا و تشریفات و تجملات و چیز‌هایی را که دل دختران جوان و زن‌ها متوجه آنهاست، به خود راه نمی‌دهد. عبادت فاطمه‌ی زهرا، سلام اللَّه علیها، یک عبادت نمونه است."
فضایل حضرت فاطمه (س) چنان است که علاوه بر سوره کوثر، آیات دیگری در شان نزول حضرت آمده است. از جمله آیه ۳۳ سوره احزاب است که می فرماید: "...انَّمَا یرِیدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یطَهِّرَکمْ تَطْهِیرًا"
بنا بر این آیه، اراده خداوند بر این امر تعلق گرفته است که اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله از هر رجس و پلیدی پاک باشند. تعبیر «یُطهِّرکم» در پى «لِیُذهِبَ عَنکم الرِّجسَ» تأکیدى بر طهارت و پاکیزگى به دنبال دور شدن پلیدى‌ها است و کلمه «تَطهِیرًا» نیز تأکیدى دیگر براى طهارت ایشان به شمار مى‌رود.
«رِجسَ» نیز هر گونه پلیدى فکرى و عملى اعم از شرک، کفر، نفاق و جهل و گناه را دربر مى‌گیرد. مطابق روایات منظوراز اهل البیت علیهم‌السلام؛ پیامبر صلی الله علیه و آله، على، فاطمه، حسن و حسین علیهم‌السلام هستند.
آیه مودت نیز بخشی از آیه ۲۳ سوره شوری است که در شآن حضرت فاطمه آمده و می فرماید: "قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی..."
سعید بن جبیر از ابن عباس نقل می کند وقتى که این آیه نازل شد. گفتند: "یا رسول اللّه اقربا و خویشاوندان شما چه کسانى هستند که مودت و دوستى آنها بر ما واجب گردیده است؟ فرمود: "على و فاطمه و حسن و حسین"
اما این چه دنیایی است که دختر رسول خدا را در خویش تاب نمی‌آورد؟ این چه روزگاری است که «راز آفرینش زن» را در خود تحمل نمی‌کند؟ این چه عالمی است که دردانه خدا را از خویش می‌راند؟ روزگار غریبی است. همگان گرچه شاهد فضایل نیکوی دختر پیامبر بودند و از پیامبر نیز شنیده بودند که خداوند فاطمه را بر زنان عالم برتری داده است، اما زمان کوتاهی از رحلت پیامبر اکرم (ص) نگذشته بود که او نخستین کسی از اهل‌بیت (ع) بود که به پیامبر(ص) پیوست.
آنچه که رحلت رسول خدا (ص) را بر فاطمه سنگین تر می کرد، ایجاد شکاف و انحراف در جامعه اسلامی بود.
فاطمه در خانه ای می زیست که پیامبر هرگاه می خواست وارد آن شود، اجازه می گرفت اما پس ازپیامبر به خانه او هجوم آورده شد و اهل آن مورد اهانت و تهدید قرار گرفتند. چیزی نگذشت که حضرت زهرا (س) دراثر آسیب های جسمی در بستر شهادت قرار گرفت. او در یک اقدام معنادار به همسرش علی (ع) وصیت کرد که او را شبانه و در مکانی نامعلوم دفن کند که این خود، اعتراضی نسبت به کژیها و انحرافات جامعه بود.
حضرت فاطمه (س)، قبل از آنکه وفات یابد، آبی خواست با آن وضو گرفت و باجامه ای آراسته رو به سوی قبله نشست و چنین دعا کرد: "خداوندا، مرگ مراچنان قرار ده که وقتی بر من وارد می شود، گویی محبوب من است که از سفربرگشته و من دیده به راهش داشته ام. خداوندا رحمت و عنایت خویش را برمن بفرست و روح مرا در کنار ارواح پاکان و جان مرا همدم جانهای صالح ، و جسد مرا در کنار اجساد مطهر، و اعمال مرا در ردیف اعمال مقبول قرار ده."
در سوم جمادی الثانی سال یازدهم هجری قمری دختر گرامی رسول خدا چشم از جهان فرو بست، درحالیکه جاودانه ترین ارزشها را از خود برجای گذاشت.
آن شب علی (ع) به همراه فرزندان و تعدادی اندک از نزدیکان و یارانش در تاریکی شب، بدن مطهر فاطمه (س) را تشییع و مخفیانه او را تدفین نمودند و با چشمان اشک‌بار و دل‌های سوزان با او وداع کردند و مادر، غریبانه در دل شب به خاک سپرده شد.
گویا طفلان هم رخصت نداشتند بانگ شیون را بلند کنند، مبادا همسایگان بشنوند و خبر دفن زهرا (س) پخش شود. بنا بر وصیت فاطمه (س) هیچ کس از آنان که مورد خشم آن حضرت بودند، در تشییع جنازۀ او حضور نیافتند. فاطمه (س) از اطرافیانش خواسته بود به نحوی برنامه‌ریزی کنند که افراد خاصی حضور داشته باشند و آنانی که به او جفا کرده‌اند، در مراسم حضور نیابند. امیرالمؤمنین علی(ع) به وصیت همسرش عمل فرمود و سفارش دختر پیامبر اکرم عملی شد.
بر ساحت مقدس آن بانوی گرامی ، سلام و درود می فرستیم: "سلام بر تو ای دختر رسول خدا،... سلام بر تو ای سرور زنان عالمیان، سلام بر تو ای همسر ولیّ خدا و بهترین خلق خدا بعد از پیامبرش..."
زینب مقدسی
117
