در هفته های اخیر اختلاف و تنش میان آمریکا و روسیه در مورد اوکراین شدت گرفته است. تصمیم دولت غرابگرای این کشور برای عضویت در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) که این سازمان را به مرزهای روسیه متصل می کند موجب نگرانی امنیتی مسکو شده است.
با عضویت کشورهای اروپای شرقی و حوزه بالتیبک در سازمان ناتو، این سازمان بیش از پیش به روسیه نزدیک شد و اکنون با تقاضای عضویت اوکراین و گرجستان در سازمان نظامی ناتو، روسیه کاملا خود را در محاصره ناتو می داند.
به همین دلیل روسیه از آمریکا و سازمان ناتو خواسته است ضمن رد تقاضای اوکراین و گرجستان برای عضویت در ناتو هیچ نیروی نظامی و تسلیحاتی را در کشورهایی که پس از سقوط شوروی به ناتو پیوسته اند مستقر نکند. آمریکا با رد این درخواست روسیه بر دامنه بحران با مسکو می افزاید.
«اندرانیک مگرانیان» تحلیلگر روس مسایل سیاسی در این باره می گوید: "روسیه نمی خواهد سناریوی جنگ را در مورد اوکراین دنبال کند، اما در صورتی که غرب و بخصوص آمریکا بخواهند از گزینه زور استفاده کنند شرایط کلا برای مسکو تغییر خواهد کرد."
اهمیت حمایت چین از روسیه
در این شرایط حمایت چین از روسیه در برابر فشارهای غرب با اهمیت است، زیرا در همان حال که روسیه از مساله اوکراین به عنوان خط قرمز خود نام می برد چین نیز مساله تایوان و حضور نظامی آمریکا در دریای جنوبی چین را خط قرمز خود می داند.
بنابراین دو متحد شرقی که با فشارهای نظامی غرب مواجه هستند به نظر می رسد در حال تقویت و هماهنگی بیشتر مواضع خود برای مقابله با آن هستند.
موضوعی که «پاتریک جوزف بیوکنن» کارشناس آمریکایی مسایل بین المللی به واشنگتن و متحدان آن در باره نادیده گرفتن خطوط قرمز روسیه و چین در اروپا و آسیا یعنی در اوکراین و تایوان هشدار داده است که می تواند موجب تقویت مواضع ضد آمریکایی و ناتو آنها شود.
در هر حال، آمریکا با در پیش گرفتن سیاست ابهام استراتژیک درصدد است تنش با روسیه و چین را همچنان در سطحی محدود و کنترل شده حفظ نماید و با طرح اتهامات ضد روسیه همچون تلاش برای اشغال اوکراین می کوشد فضای رسانه ای و ذهنینت افکار عمومی را ضد مسکو برانگیزد تا فشارهای نظامی و سیاسی خود بر روسیه را توجیه نماید.
از اینرو، حمایت چین از روسیه که به نوعی وارد شدن پکن به میدان تنش میان آمریکا و روسیه نیز تلقی می شود نشان می دهد که پکن و مسکو هماهنگی مواضع خود در برابر فشارهای غرب را ضروری می دانند که می تواند اتحاد راهبردی دو طرف را تقویت نماید.
نویسنده: مجید وقاری
117
