این روز برای مردم افغانستان روز افتخار، غرور و سر زندگی است، به همین خاطر مردم افغانستان همه ساله این روز بزرگ را جشن می گیرند.
هر چند در سالهای اخیر به دلیل نگرانی از حملات تروریستی جشنهای سالروز استقلال افغانستان کم رنگ تر از گذشته برگزار می شود، اما مردم این کشور بخصوص جوانان افغانستان از پیروزی دلیرمردان این مرز و بوم بر ارتش امپراطوری انگلیس احساس غرور می کنند و انرا برگ زرینی در تاریخ افغانستان می دانند.
تردیدی نیست آگاهی هر چه بیشتر نسل جوان افغانستان از غرور افرینی های اجدادشان و مردان بزرگی که برای استقلال این کشور رشادت های بزرگی افریدند استعمارگران و اشغال گران جدید افغانستان را بیش از پیش نگران می کند.
استقلال افغانستان به سادگی حاصل نشده است؛ بلکه مردم این کشور اواخر قرن 19 و اوایل قرن بیستم در سه جنگ خونین ارتش امپراتوری انگلیس را شکست دادند و دولت این کشور را وادار به پذیرش استقلال افغانستان کردند.
جنگ اول طی سالهای 1839 تا 1842 صورت گرفت که ارتش افغانستان موفق به شکست ارتش انگلیس شد.
این شکست درواقع، جزو اولین شکستهای ارتش امپراطوری انگلیس در منطقه محسوب می شد.
جنگ دوم طی سالهای 1878 تا 1880 صورت گرفت که در این جنگ نیز ارتش امپراطوری انگلیس شکست خورد و از سوی مردم افغانستان به شدت تحقیر شد.
پیش از آغاز جنگ سوم «غازی امان الله خان» پادشاه مشروطه خواه افغانستان که با شعار کسب استقلال تاج گذاری کرده بود از دولت انگلیس خواست به شکل مسالمت امیز و بدون جنگ ضمن بیرون بردن نیروهای نظامیش از افغانستان، استقلال این کشور را به رسمیت بشناسد.
مخالفت انگلیس با این خواستهای امان الله خان باعث شد وی ضد امپراطوری انگلیس وارد جنگ شود و ابتدا جنگ از سه حوزه ولایات قندهار، ننگرهار و پکتیا اغاز شد و به سرعت حوزه های وسیعی را ضد ارتش انگلیس در برگرفت.
جنگ سوم نیروهای نظامی افغانستان ضد ارتش انگلیس ششم می سال 1919 آغاز و در اگوست همان سال با پیروزی غرور آفرین افغانها به پایان رسید و 19 اگوست مصادف با 28 مرداد معاهده استقلال افغانستان از انگلیس امضا شد که از چند جهت قابل توجه است.
اول انکه ارتش امپراطوری انگلیس در حالی از مردم افغانستان شکست خورد که خود را شکست ناپذیر می دانست و مردم این کشور با اخراج نیروهای انگلیسی از کشورشان شکست تلخ و دردناکی را به امپراطور انگلیس تحمیل کردند که هنوز هم ارتش انگلیس را نگران پیامدهای حضور نیروهای نظامی این کشور در افغانستان می کند.
این جمله نویسنده روزنامه آبزرور چاپ انگلیس در این خصوص گواهی بر این مدعا است:
"اگر به طور خصوصی با ژنرالهای انگلیس صحبت کنید متوجه می شوید که آنان بسیار نگران شکست در افغانستان هستند."
دوم انکه قیام مردم افغانستان ضد انگلیس الگویی شد برای سایر مردم کشورهایی که تحت سیطره استعمار انگلیس بودند.
انگلیس که ادعا می کرد، خورشید در سرزمینهای تحت سیطره اش غروب نمی کند با تحمل شکست سنگین از مردم افغانستان نشان داد که شکستنی است و پیروزی غرور افرین ارتش افغانستان بر ارتش انگلیس، در سالهای اتی راه را برای استقلال خواهی سایر کشورها فراهم کرد.
کابل نیوز در تحلیل این روز می نویسد:
"استقلال افغانستان الهامی بود برای استقلال کشورهای دیگر و مردم افغانستان هیمنه و اقتدار امپراطور انگلیس را در هم شکستند که در ان زمان شکست ناپذیر می نمود."
سومین اهمیت قیام مردم افغانستان علیه انگلیس و شکست خفت بار ان، به نمایش گذاشتن وحدت و همدلی خود برای تحقق ازادی خواهی و استقلال افغانستان بود.
به نظر می رسد، انگلیس نیز که افغانستان را کشوری قومی و قبیله ای می دانست تصور نمی کرد که اقوام مختلف در سراسر افغانستان به شکل متحد ضد انگلیس قیام کنند.
پیام های استقلال افغانستان برای انگلیس
از اینرو استقلال افغانستان دارای دو پیام روشن و جداگانه اما متفاوت برای مردم افغانستان و همچنین انگلیس است.
پیام اول: شکست ارتش انگلیس برای همه نسلهای افغانستان این است که با اتحاد و همدلی و درک تهدید مشترک می توانند بر همه مشکلات و چالشهای فرا رو فایق آیند.
به همین دلیل مردم افغانستان با همدلی و اتحاد موفق به شکست ارتش سرخ شوروی ابرقدرت وقت در اواخر قرن بیستم و اخراج انها از افغانستان شدند.
پیام دوم: شکست ارتش امپراطوری انگلیس از مردم افغانستان در اوایل قرن بیستم برای ارتش انگلیس و همچنین امریکا است که در افغانستان حضور نظامی دارند و نگران آنند که مجددا با خفت و خواری این کشور را ترک کنند.
نگرانی «باراک اوباما» رئیس جمهوری قبلی افغانستان از شکست خفت بار ارتش امریکا دراین کشور باعث شد در سال 2014 بخش زیادی از نیروهای ارتش امریکا را از افغانستان خارج کند تا به شکست ویتنام تکرار نشود.
«دونالد ترامپ» رئیس جمهوری امریکا نیز به دلیل همین نگرانی نه تنها تاکنون نتوانسته راهبرد نظامی امریکا را در افغانستان تدوین و اعلام کند بلکه درصدد است از نیروهای مزدور شرکتهای امنیتی خصوصی در افغانستان استفاده کند.
البته انگلیس نیز بخشی از نیروهای خود را به بهانه واگذاری امور امنیتی به ارتش افغانستان از این کشور خارج کرد.
«لردآشتون» رهبر سابق حزب لیبرال دمکرات انگلیس:
"عواقب شکست ارتش انگلیس در افغانستان برای دولت لندن بسیار ناگوار است و در این صورت مشکلات امنیتی انگلیس چند برابر میشود."
روز نامه گاردین نیز با انعکاس نگرانی فرماندهان ارتش انگلیس از ادامه حضور نظامی این کشور در افغانستان نوشت:
"هشدار رئیس سابق ستاد مشترک ارتش انگلیس در مورد شکست راهبردی این کشور در افغانستان ،نگرانیهای عمومی در مورد سرنوشت نیروهای انگلیسی حاضر در افغانستان را برانگیخته است."
در هر حال، به رغم مشکلات و اختلاف نظرهای قومی و سیاسی که اکنون در افغانستان وجود دارد انچه که بیشتر ارتش و دولت انگلیس و حتی امریکا را همچنان نگران حضور نظامیشان در افغانستان می کند بیگانه ستیزی مردم افغانستان است و مدارا کردن با نظامیان خارجی به معنای پذیرش انان از سوی مردم این کشور نیست.
به همن دلیل مردم افغانستان با برگزاری تظاهرات مختلف خواستار خروج نیروهای خارجی از کشورشان شده اند و این بدان معنا است که مردم افغانستان همچنان صبورانه خواهان درس گرفتن انگلیس از شکستهای گذشته اش در افغانستان هستند.
به همین دلیل، رسانه های سخن پراکنی انگلیس از جمله بی بی سی برای کاستن از تاثیر جشنهای استقلال افغانستان بر نسلهای جدید این کشور می کوشند تاریخ استقلال و نحوه انرا مخدوش کنند.
مجيد وقاری
116/110
بیشتر بخوانید:
شور و شوق پاکستانی ها در آستانه برپایی جشن «روز استقلال» + ویدئو
رئیس مجلس افغانستان، دشمن برای ایجاد تفرقه مذهبی در افغانستان تلاش می کند
