رادیو ارمنی ایران پرس: ناوساردیان روز جمعه در گفت وگو با خبرنگاران تصریح کرد: به عنوان مثال در فرآیندهای مختلف همکاری های منطقه ای ارمنستان می تواند نقش حلقه متصل کننده ایران و اتحادیه اقتصادی اورآسیایی را ایفا کند. تهران در سال 2013 تاکید کرد ارمنستان می تواند ایران را به بازار 170 میلیونی روسیه متصل کند. سال گذشته نیز پوتین توافقنامه تجارت آزاد با ایران را امضا کرد و از سوی دیگر ارمنستان تنها کشور عضو اتحادیه اقتصادی اورآسیایی است که با ایران مرز مشترک زمینی دارد. این ها موضوعاتی هستند که باید مورد توجه قرار گیرند.
وی همچنین تاکید کرد: عدم بهره گیری از امکانات موجود در ایران در بهترین حالت "کوتاه نظری دیپلماتیک" از سوی ارمنستان تلقی خواهد شد.
ناوساردیان همچنین در پاسخ به پرسشی پیرامون اظهارات وزیر راه و شهرسازی جمهوری اسلامی ایران درباره احداث خط آهنی که شهرهای ارمنستان، نخجوان و ترکیه را به یکدیگر متصل می کند، اظهار داشت: این طرح به نظر غیرعملی است. در اینجا باید ترکیه در نظر گرفته شود. تا زمانی که ایروان و آنکارا برخی از مشکلات خود را حل نکرده اند، اجرای این طرح بسیار دشوار خواهد بود. البته این طرح بهترین گزینه موجود است، اما تصور نمی کنم امکان اجرا داشته باشد.
این کارشناس ارمنی در خصوص نمایش موشک اسکندر در سالروز استقال ارمنستان گفت: در مالکیت موشک های "اسکندر" هیچ شک و تردیدی وجود ندارد.
معاون سابق وزیر خارجه ارمنستان همچنین افزود: موشک های "اسکندر" سلاح بازدارنده هستند، اما در تنش احتمالی به کار گرفته نخواهد شد همانگونه که جمهوری آذربایجان نیز از تسلیحات راهبردی خود استفاده نخواهد کرد.
ناواساردیان اظهار داشت: به کارگیری این سلاح ها به معنای پایان هرگونه رابطه خواهد بود. با به کارگیری این سلاح هیچ کدام از مشکلات موجود میان قره باغ، ارمنستان و جمهوری آذربایجان حل نخواهد شد.
وی در عین حال بر تاثیر روانی در اختیار داشتن چنین سلاح هایی تاکید کرد.
ناواساردیان همچنین معتقد است که با در اختیار گرفتن سیستم موشکی "اسکندر" ارمنستان زیر چتر حمایت هسته ای روسیه قرار گرفته است.
این کارشناس ارمنی در مورد احتمال تحویل این سیستم موشکی به جمهوری آذربایجان نیز گفت: تصور می کنم چنین اتفاقی رخ نخواهد داد، زیرا این سیستم موشکی سلاحی است که تنها می تواند در اختیار متحدی قرار گیرد که نسبت به او صد درصد اعتماد وجود دارد. این در حالی است که علیرغم توسعه روابط روسیه با جمهوری آذربایجان اعتماد صد درصدی نسبت به باکو وجود ندارد.
