براساس این طرح، دهها هزار تن گندم در کابل و سایر ولایات این کشور بین مردم توزیع و پیش بینی می شود برای چهل هزار کارگر کار ایجاد شود.
کاملا مشخص نیست که هدف طالبان از توزیع گندم بین مردم جلوگیری از ادامه گرسنگی و نجات مردم از این وضعیت است و یا می کوشد خود را گروهی مسئولیت پذیر در برابر مردم افغانستان نشان دهد.
در هر دو صورت طالبان ناتوان از حل مشکلات مردم افغانستان و جلوگیری از بروز فاجعه انسانی ناشی از گرسنگی در این کشور خود را نشان می دهد.
براساس گزارش های خبری، میلیونها نفر در افغانستان بخصوص با نزدیک شدن به فصل سرما با کمبود مواد غذایی و خطر گرسنگی ناشی از آن روبرو هستند و توزیع گندم به تنهایی نمی تواند آنها را از این شرایط نجات دهد.
بخصوص با توجه به وضعیت خشکسالی در افغانستان و کاهش واردات غلات، احتمال اینکه طالبان نتواند حتی به وعده خود برای توزیع گندم بین همه ولایات افغانستان نیز عمل کند دور از انتظار نیست.
«دیورا رویترز» کارشناس سازمان ملل در این باره معتقد است: "باید برای کمک به بازیابی اقتصاد افغانستان، مهلت تنفس چند ماهه داد. طالبان نیز باید با انعطاف پذیری و هوشمندی خود را برای رفتاری متفاوت تر با مردم افغانستان آماده کند. در غیر اینصورت اقتصاد این کشور کاملا فروخواهد پاشید."
افغانستان در حالی از نبود مواد غذایی وکمبود محصولات کشاورزی رنج می برد که در دو دهه گذشته عوامل مختلف مانع از تغییر کاربری زمین های زیر کشت افغانستان و تولید محصولات استراتژیک غذایی مانند گندم شده اند.
علل وابستگی افغانستان به خارج برای تهیه مواد غذایی
تشدید حملات طالبان و دامن زدن به ناامنی، تاکید مافیای مواد مخدر برادامه کشت خشخاش، بی توجهی دولت قبلی افغانستان به تغییر کاربری زمین های زیر کشت و خود کفایی در زمینه تولید غلات و محصولات کشاورزی در کنار سیاست‌های غلط آمریکا در دو دهه اشغال افغانستان، باعث شد تا این کشور همچنان در زمینه مواد غذایی به خارج وابسته باشد.
اکنون نیز سیاست طالبان برای توزیع گندم در برابر کار و یا تلاش برای زنده نگه داشتن بخشی از مردم افغانستان از این طریق، تنها می تواند برای چند روزی کارایی داشته باشد و این در حالی است که افغانستان همچنان با مشکلات اقتصادی ناشی از مسدود بودن دارایی های این کشور از سوی آمریکا نیزروبرو است.
استاد «مسعود مدرس» دانشگاه اقتصاد کابل براین اعتقاد است: "فروپاشی اقتصاد افغانستان نزدیک است و اکثر خانواده اعضای گروه طالبان که حاکمیت را در این کشور به دست گرفته اند در پاکستان زندگی می کنند و چندان طعم فقر را احساس نمی کنند اما طالبان بایستی در این مورد جدی عمل کند.زیرا خطر بسیار جدی است."
در هر حال، فقر، گرسنگی و جنگ، همواره همزاد مردم افغانستان بوده و از زمانی که چشم به جهان می گشایند فقر و جنگ و بی خانمانی را تجربه می کنند.
بنابراین، گروه طالبان که یک بار انحصار گرایی در قدرت را به صورت شکست خورده تجربه کرده است، در شانس دوم خود که ادعای حل مشکلات افغانستان را دارد باید از تجربیات گذشته استفاده کرده و با ایجاد فضای ملی و حضور همه جریان‌های سیاسی، قومی و مذهبی در عرصه، پرچم ملی سازندگی را با تشکیل دولتی فراگیر برافرازد. زیرا مردم افغانستان بخصوص جوانان این کشور از نبوغ و پشتکار بسیار خوبی برای ساختن وطن خود برخوردارند و در صورتی که فضای توام با امنیت و سازندگی در افغانستان ایجاد شود مردم این کشور بدون نیاز به بیگانگان، می تواند شرایط کار و زندگی خوب توام با رفاه را برای خود ایجاد کند.
نویسنده: مجید وقاری
117
