با توجه به ناکامی‌های اخیر واشنگتن علیه ایران، دولت ترامپ در اقدامی از سر نومیدی و استیصال، به آخرین دستاویزهای ممکن برای اعمال فشار به ایران رو آورده است.
در این راستا ترامپ بامداد پنجشنبه 25 سپتامبر با صدور یک فرمان اجرایی ورود مقام‌های ارشد دولت ایران را به آمریکا به عنوان مهاجر یا برای اهداف غیرمهاجرتی تعلیق کرد.
ترامپ در این فرمان اجرایی بعد از تکرار ادعاهای همیشگی علیه ایران گفته است: ««من تعلیق ورود مقام‌های ارشد حکومت ایران و اعضای خانواده درجه یک آنها را به آمریکا به عنوان مهاجر یا غیرمهاجر اقدامی در راستای منافع ایالات متحده آمریکا تشخیص می‌دهم.»
در واقع دولت ترامپ با این فرمان اجرایی ممنوعیت‌هایی را وضع کرده است که اساسا مصداق خارجی اندکی دارد. به عبارت دیگر مقامات ایرانی به توجه به استقرار سازمان ملل متحد در نیویورک و نیز دو نهاد مالی و بانکی بین المللی یعنی صندوق بین المللی پول و بانک جهانی در واشنگتن برای شرکت در نشست‌های این نهادهای بین المللی در موارد لازم به این دو شهر مسافرت می کنند.
درباره سازمان ملل آمریکا با توجه به توافقنامه سازمان ملل و آمریکا، این کشور به عنوان میزبان نباید هیچ مانعی در سفر مقامات کشورهای عضو سازمان ملل از جمله ایران برای شرکت در رویداد‌های این سازمان ایجاد کند؛ همچنان که دولت ترامپ در سفر اخیر رئیس جمهور و هیات ایرانی به نیویورک برای شرکت در نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل به رغم مانع تراشی‌ها در نهایت به صدور ویزا برای آنها البته با اعمال محدویت های مختلف وادار شد.
درباره دونهاد مالی و بانکی مستقر در واشنگتن نیز وضع مشابهی وجود دارد. اما درباره اشخاص درجه1 وابسته به مقامات ایرانی که ترامپ با صدور فرمان اجرایی اخیر ورود آنها را به آمریکا ممنوع کرده است، این سئوال طرح می شود که اساسا واشنگتن طبق کدام منطق و معیاری، به زعم خود قصد تنبیه اعضای خانواده مقامات ایرانی را دارد؟ آیا صرف داشتن رابطه نسبی(درباره فرزندان و والدین) یا سببی (همسر) می تواند موجب تسری به اصطلاح تنبیه مقامات ایرانی یعنی غیرمجاز بودن ورود آنها به آمریکا به اعضای خانواده آنان شود؟
البته ترامپ در این فرمان اجرایی برای این که با واکنش بین المللی کمتری مواجه شود، استثناهایی را مد نظر قرار داده که از جمله شامل هر فردی می شود که وزیر خارجه آمریکا تشخیص دهد ورود او به آمریکا تناقضی با منافع ایالات متحده ندارد.
دولت آمریکا اعلام کرده است این فرمان اجرایی تا زمانی که وزارت خارجه وجود آن را لازم تشخیص دهد لازم‌الاجرا خواهد بود.
به نظر می‌رسد این اقدام ترامپ با توجه به شکست تلاش‌های گسترده آمریکا و متحدان اروپایی آن برای ترتیب دادن ملاقاتی بین حسن روحانی رئیس جمهور ایران و رئیس جمهور آمریکا در راستای اهداف انتخاباتی ترامپ صورت گرفته است و بیشتر حالت انتقام جویانه دارد.
در عین حال کاخ سفید برای پوشاندن واقعیت و توجیه اقدام ترامپ، برخی اتهامات را متوجه ایران کرده است. کاخ سفید در بیانیه ای که متعاقب امضای این فرمان اجرایی ترامپ صادر کرد، مدعی شد: «رژیم ایران به بحران‌های بشردوستانه دامن می زند، همسایگان خود و دریانوردی بین المللی را تهدید می کند و حملات سایبری ویرانگری را رهبری و اجرا می کند»
نگاهی به سابقه این رویکرد آمریکا نشان می دهد واشنگتن در موارد بسیاری از ورود مقامات دیگر کشورها به خاک آمریکا جلوگیری کرده است. در واقع واشنگتن از این مساله به مثابه ابزاری برای تحت فشار قرار دادن کشورهای مخالف خود مانند روسیه، ونزوئلا و کوبا بارها استفاده کرده است؛ همچنان که در فرمان اجرایی ترامپ، ورود "نیکلاس مادورو" رئیس جمهور ونزوئلا و خویشاوندان درجه 1 وی نیز به همراه افرادی که از معامله با دولت ونزوئلا سود مالی می برند، به خاک آمریکا ممنوع شده است.
نویسنده: سید رضامیرطاهر.
141/118
بیشتر بخوانید:
اقدامات واکنشی دولت ترامپ در قبال ایران؛ هیاهوی بسیار برای هیچ/ تحلیل
اقدام خصمانه جدید آمریکا ضد ایران و ونزوئلا
