روستای تاریخی ماسوله در 36 کیلومتری شهر فومن، جنوب غربی استان گیلان، آب وهوایی دارد، آمیزه ای از لطافت هوای کوهستانی و رطوبت هوای دریا. این روستا بیش از سه ماه از سال را در مه به سر می برد.

بسیاری از روزها،  ابرها چنان تو را زیبا دربرمی گیرند، که هوای مه آلود زیبایی های ماسوله را دو چندان می کند و خانه های زرد و رسی را به رخ می کشاند.

خیابانهای کوچک و پله های بسیار، ورود هر گونه وسیله نقلیه موتوری به منطقه را غیر ممکن ساخته است.

و اما بازار سنتی ماسوله، مرکز اصلی تجارت، بازاری بدون سقف، با چند طبقه که سخن ها دارد از تلاش مردان و زنان ساده زیست منطقه، ماسوله یکی از مراکز مهم فلزکاری محسوب می شود.

اهالی خوش ذوق ماسوله چهار چوب پنجره ها را با گلدان های شمدانی به نحو شایسته ای زینت بخشیده اند.

این روستای پلکانی، یکی از جاذبه های توریستی در شمال ایران است که سالانه گردشگران بسیاری به دلیل معماری خاص وطبیعت زیبا به خود جذب می کند.

معماری خاص این منطقه، از آنجا حائز اهمیت است، که این خانه ها، هرچند با مصالحی ساده همچون  سنگ، چوب و خاک ساخته شده اند اما دارای ساختاری محکم و ضد زلزله هستند.

مسجد ماسوله یکی از قدیمی ترین مساجد ماسوله است. ادعیه های حک شده بر روی ستون های چوبی به شکوه و عظمت مسجد می افزاید.

فرش ها و پشتی های قرمز رنگ، گرمی و صمیمیت فضا را دو چندان می کند.

و در آخر کلامی از سهراب سپهری: 

"به ماسوله آمده بودیم که بنویسیم، ماسوله را نمی توان نوشت، ماسوله را باید دید."