چوگان در واقع به چوب بلند سر کجی گفته می شود که در مسابقه توپ را به حرکت در می آورد و در واقع به خاطر همین وجه اهمیت بوده که این ورزش را چوگان نامیده اند.
این چوب دارای طولی معادل 139 سانتیمتر و از جنس چوب بامبو یا درخت خرمالو است. قطر توپی که در بازی استفاده میشود حدود 8 سانتیمتر است. معمولا در این ورزش از اسب های کوتاه قد استفاده میشود به همین خاطر پونی ها جایگاه ویژه تری دارند. چوگان بازی پر هیجان و استراتژیکی بوده که در نزد نظامیان قدیم از اهمیت بالایی برخوردار بوده است.
سپاهیان و افراد نظامی با اسب های خود در این بازی قدرت نمایی میکردند در حقیقت آنها آمادگی جسمی خود و نیروی اسب های خود را به نمایش می گذاشتند
چوگان همچنین در اشعار شاعران بزرگ ایران همچون فردوسی ، سعدی و مولانا جایگاه ممتازی داشته و پرتکرار آمده است.
طول و عرض زمین بازی به ترتیب 374 و 145 متر است و طول دروازه آن 7 متر میباشد.
در ابتدای شروع مسابقه هر دو تیم در میانه زمین و پشت خط میانی صف آرایی میکنند در هر تیم 4 نفر بازی میکنند.
نفر اول به عنوان مهاجم است که به مدافع هم کمک میکند. نفر دوم نیز مهاجم است ولی وظیفه او در دفاع مهم تر میباشد نفر سوم که بهترین بازیکن تیم است باید حرکات دفاعی را به ضد حمله تبدیل کند و نفر چهارم هم مدافع است و باید توپ را از دروازه دور نگه دارد این بازی به وسیله دو سر داور و یک داور قضاوت میشود و سر داوران برای اینکه از چگونگی بازی بهتر خبردار شوند سواربر اسب شده و بازیکنان را همراهی میکنند
یک بازی چوگان به شش دوره زمانی که هر کدام 7 دقیقه است تقسیم میشود و در بین هر دوره 3 دقیقه استراحت و دربین دو نیمه 5 دقیقه در نظر گرفته میشود.
ورزش چوگان در ایران پس از صفویه کم کم رو به فراموشی رفت و با استقبال کمتری مواجه شد جالب است بدانیم قدیمی ترین زمین چوگان که تا امروز باقی مانده، میدان نقش جهان اصفهان است.
نکته قابل توجه این است که گفته شده اکنون مسابقات چوگان، در بیش از 77 کشور جهان برگزار می شود.
