بیت‌المقدس و صحن‌های مسجد الاقصی از روز 15 آوریل شاهد شدیدترین درگیری‌ها در یک سال گذشته میان نظامیان صهیونیست و نمازگزاران فلسطینی است. در این درگیری‌ها دست کم 350 فلسطینی زخمی و بیش از 400 تن دیگر بازداشت شدند.
در خصوص این درگیری‌ها دو نکته مهم وجود دارد:
نکته نخست درباره ریشه درگیری است. رژیم صهیونیستی که اساساً ماهیتی اشغال‌گر و توسعه‌طلب دارد سعی می‌کند مسجدالاقصی را به طور کامل تحت کنترل خود در آورد. به همین دلیل ضمن اینکه اولویت ورود به مسجد الاقصی را به یهودیان می‌دهد، به بهانه‌های مختلف مانع ورود فلسطینی‌ها به این مسجد مقدس که از اماکن مذهبی و تاریخی مسلمانان و از نمادهای فلسطین است، شود.
این اقدام غیرقانونی سبب جریحه‌دار شدن احساسات و هویت مذهبی فلسطینی‌ها می‌شود. «ریاض منصور» سفیر فلسطین در سازمان ملل در این خصوص گفت حمله اسرائیل در قدس و الاقصی حمله به یک مکان اسلامی یا تاریخی نیست بلکه جریحه‌دار کردن احساسات مسلمانان و مسیحیان فلسطینی و دیگران است.
نکته دوم این است که فلسطینی‌ها راه مقاومت را در مقابل جنایت‌های رژیم صهیونیستی برگزیده‌اند چرا که تجربه تاریخی به آنها ثابت کرده است رژیم صهیونیستی در مقابل مقاومت مردمی مجبور به عقب‌نشینی از مواضع خود می‌شود.
این تجربه در لبنان و همچنین در فلسطین دیده شد. رژیم صهیونیستی در دهه 1980 بیروت، پایتخت لبنان را اشغال کرده بود، اما با مقاومت مردمی مجبور شد از بیروت خارج شود و در جنوب لبنان نظامیان خود را مستقر کرد.
پس از مقاومت نیروهای حزب‌الله در جنوب لبنان، نظامیان اسرائیلی از این منطقه نیز با خفت خارج شدند. در سال 2006، اسرائیل به جنوب لبنان حمله کرد، اما با شکست در این جنگ، در 16 سال اخیر هیچ حمله‌ای علیه حزب‌الله لبنان انجام نداد.
در فلسطین نیز رژیم صهیونیستی برای اشغال باریکه غزه اقدام کرد، اما مقاومت مردم غزه سبب شد این باریکه تحت کنترل گروههای مقاومت فلسطینی باقی بماند. امروز رژیم صهیونیستی نه تنها جرات فکر کردن درباره اشغال غزه را ندارد بلکه نگرانی اصلی آن این است که مانع تقویت قدرت بازدارندگی گروههای مقاومت در باریکه غزه شود.
در همین حال، امروز رژیم صهیونیستی شدیداً نگران این است که مقاومت مردمی در میان فلسطینی‌ها برای مواجهه با این رژیم افزایش یابد و به خصوص در اراضی اشغالی نیز تسری پیدا کند.
این تجربه‌های تاریخی نشان می‌دهد که از یک سو رژیم صهیونیستی در مقابل راهبرد مقاومت آسیب‌پذیر است و هر جایی که با مقاومت مواجه شد مجبور شد از مواضع خود عقب‌نشینی کند و از سوی دیگر فلسطینی‌ها نیز با توجه به خیانت برخی رهبران عربی در سازش و توسعه روابط با رژیم صهیونیستی و همچنین شکست تجربه تشکیلات خودگردان در مذاکره با این رژیم، راهی جز مقاومت در مقابل این رژیم ندارند.
نکته حائز اهمیت نیز این است که بهترین و موثرترین نوع مقاومت نیز مقاومت مسلحانه است نظیر آنچه که در قالب عملیات‌های شهادت‌طلبانه اخیر انجام شد زیرا این نوع مقاومت ضمن اینکه آسیب‌پذیری‌های امنیتی و اطلاعاتی رژیم صهیونیستی را نشان می‌دهد بلکه خسارت‌های انسانی به این رژیم وارد می‌کند و این سبب هراس مقامات صهیونیستی و شهرک‌نشینان می‌شود.
نویسنده: سیدرضی عمادی
117
