بزرگترین شهر کردنشین ترکیه از تابستان سال گذشته و پس از واقعه "سوروچ" که نقطه پایانی بر گفت و گوهای سیاسی کردهای ترکیه و دولت این کشور برای حل اختلافات بود، صحنه ناآرامی و درگیری است.
اوج درگیری نیروی های مردمی و دولتی ترکیه در شهر دیاربکر به اکتبر سال گذشته بازمی گردد که شهروندان این شهر در اعتراض به سکوت و رویکرد منفعلانه دولت و شخص اردوغان در قبال جنایات داعش علیه مردم کوبانی در شمال سوریه و منطقه همجوار با ترکیه تظاهرات کردند.
همین موضوع، این فرصت را برای دولت آنکارا فراهم کرد تا با هدف سرکوب حزب کارگران کردستان ترکیه "پ ک ک" با اتخاذ سیاست سخت گیرانه در دیاربکر، تدابیر امنیتی شدیدی را در این شهر به اجرا بگذارد.
رویارویی "پ ک ک" با نیروهای دولتی و نیز اعتراض احزاب طرفدار کردهای ترکیه به این رویکرد دولت آنکارا بخشی ازعلت بالاگرفتن تنش میان کردهای ترکیه و دولت این کشور شد که نهایتاً به اعلام حکومت نظامی در دیاربکر و برخی دیگر از شهرهای این استان کردنشین ترکیه منتهی شد.
مقابله با اعضای "پکک"، همه بهانه دولت آنکارا در اعلام حکومت نظامی در این استان بود اما برخی معتقدند؛ اگرچه حکومت نظامی در دیاربکر با هدف کنترل و مهار تحرکات "پ ک ک" اعلام شد اما علت اصلی آن را باید در تلاش دولت ترکیه برای حفظ نیروهای امنیتی و ارتش این کشور در دو منطقه "نصیبین" و "شیرناک" در نزدیک مرزهای ترکیه با سوریه و عراق جستجو کرد.
این درحالی بود که برخی محافل ترک حضور نظامی ترکیه دراین مناطق را زمینه ای برای حمایت لجستیک ترکیه از گروه تکفیری داعش در سوریه و عراق عنوان کردند، حال آن که دولت آنکارا هدف از این موضوع را مقابله با عملیات و اقدامات ایذایی حزب کارگران کردستان در این کشور عنوان کرد.
به باور محافل کرد ترکیه، دستگیری برخی مقامات محلی و حزبی کردهای ترکیه در استان های کردنشین نیز با هدف توجیه حضور ارتش و نظامیان ترک در دیاربکر انجام شد.
اکنون اما حکایت نا آرامی های دیاربکر به موضوع دستگیری شهردار این شهر و معاون وی باز می گردد.
هر چند که علت بازداشت این دو همان دلیل کهنه حمایت مقامات رسمی و محلی این استان از حزب کردی دموکراتیک خلق و گروه های کرد ترکیه است.
لذا این سئوال مطرح است که آیا پس از گذشت پنج ماه از پایان حکومت نظامی در دیاربکر، این استان بار دیگر شاهد حضور گسترده نظامی و نیروهای امنیتی ترکیه و اعمال حکومت نظامی خواهد بود.
با توجه به پیشینه رفتار دولت آنکارا در حضور نظامی دو و چند منظوره در دیاربکر، به نظر می رسد، این بار نیز همچون گذشته، رویکرد اعمال محدودیت علیه مقامات محلی و شاید مقامات حامی کردها در استان های کردنشین و جنوب شرق ترکیه، بهانه ای برای تقویت حضور نظامی ترکیه با اهداف داخلی و کنترل چالش و سرکوب پ ک ک و نیز اهداف خارجی و فرصتی برای حمایت از عملیات برون مرزی نظامیان ترک و احتمالا جریان های تحت حمایت آنکارا در خارج از مرزهای ترکیه نظیر سوریه و عراق باشد.
