اعضای اوپک در نشست سی‌ام نوامبر 2016 (دهم آذرماه 1395) تصمیم گرفتند تولید خود را به سطح 32 میلیون و 500 هزار بشکه در روز برسانند.
با وجود این توافق اما برخی اعضای اوپک حتی بیش ازسقف تعیین شده، تولید خود را کاهش دادند.
بر اساس نظر سنجی رویترز؛ این پایبندی در ماه مه به ۱۶۳ درصد در مقایسه با ۱۶۶ درصد در آوریل رسید. بزرگترین کاهش عرضه مربوط به نیجریه به دلیل اختلالات غیرمنتظره بود. دومین کاهش بزرگ تولید مربوط به ونزوئلا بود که صنعت نفت این کشور به دلیل بحران اقتصادی از منابع مالی لازم محروم مانده است. تولید در لیبی هم به دلیل ناآرامی بی ثبات مانده و تولید در شرق این کشور به دلیل گرمای بی‌سابقه هوا که به مشکلات نیرو منجر شد، محدودتر شده است.
از اینرو برخی اعضا تأکید داشتند که بازار با کمبود عرضه مواجه است و تولید باید به طور قابل توجهی افزایش یابد که این استدلال مورد پذیرش ایران قرار نگرفت.
البته برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس و روسیه از جمله کشورهایی هستند که از افزایش تولید نفت سود میبرند.
زنگنه وزیر نفت، اما از همان بدو ورود به وین تاکید کرده بود که باید به جای افزایش تولید، میزان پایبندی به تعهد را به 100 درصد رساند.
بند 2 توافق دیروز اوپک تصریح می کند؛ اعضای اوپک و غیراوپک در ماه‌های گذشته یک میلیون بشکه بیشتر از میزان تعهد خود کاهش عرضه در بازار داشته‌اند.
این بدان معناست که به جای یک میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه در روز، ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه کاهش عرضه صورت گرفته است.
به این ترتیب؛ بیانیه وین به گمانه ها و احتمالاتی که پیش از آغاز نشست اوپک و در پی لابی های عربستان و فشارهای ترامپ بر برخی صادر کنندگان نفت برای افزایش تولید با هدف کاهش قیمت مطرح شده بود؛ پایان داد. در پی افزایش قیمت بنزین در آمریکا به بالاترین میزان طی سه سال گذشته و اعلام نارضایتی؛ دونالد ترامپ با انداختن توپ در زمین اوپک تلاش کرد با سیاست یک تیر و دو نشان؛ ضمن فرافکنی در باره تبعات تحریم های یکجانبه بر بازار نفت؛ ایران را در موقعیت سخت تری قراردهد.
بلومبرگ نوشت: علت درخواست نامعمول آمریکا، بازگشت تحریم‌های ایران است.
ترامپ ماه گذشته در توئیتی نوشته بود: اوپک به طور مصنوعی قیمت نفت را بالا نگه داشته است.
محمد بارکیندو دبیرکل اوپک پیشتر گفته بود: «ما در نشست جده بودیم که توئیت ترامپ را دریافت کردیم»
تصمیم اوپک در چنین شرایطی؛ دو تاثیر مهم را در پی داشت. نخست آنکه به بازار نفت اطمینان داد که اوپک نسبت به تامین وعرضه نفت متناسب با مصرف همچنان متعهد است.
دوم آنکه، نشست وین به صریحترین شکل ممکن نشان داد که اوپک سازمانی متعلق به آمریکا نیست.
البته هنوز در باره آثار میزان نفتی که با این توافق به بازار بازخواهد گشت، بطور دقیق نمی توان پیش بینی و یا اظهار نظر کرد. از آنجا که توافق قبلی اوپک به نوعی از حمایت و همراهی تولید کنندگان نفت غیر عضو اوپک بویژه روسیه برخوردار بود؛
اکنون باید دید کشورهای تولید کننده غیر اوپک چه تصمیمی خواهند گرفت.
نویسنده: نسرین خویی
137/112
بیشتر بخوانید
