تحلیل؛

ایران پرس: «میشائیل فخری» گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حق غذا گفت: آنچه که اکنون به آن نیاز داریم، اعمال تحریم‌های اقتصادی و سیاسی اسرائیل است.

وی با اشاره به اینکه گرسنگی جاری در غزه یکی از بزرگ‌ترین گرسنگی‌های تاریخ است، تصریح کرد:اسرائیل در اکتبر 2023 کارزاری برای گرسنه نگه داشتن غزه را اعلام کرد و شاهد بودیم که کودکان می‌میرند.گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد گفت: کارشناسان مستقل بین‌المللی حوادث جاری در غزه را نسل کشی می‌دانند.فخری تأکید کرد: چیزی که در حال حاضر برای غزه به آن نیاز داریم آن است که دولت‌ها زیر فشار قرار گیرند تا به سازمان‌های بشردوستانه اجازه دهند که فعالیت کنند.

تاکید گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حق غذا بر لزوم تحریم اقتصادی و سیاسی اسرائیل با توجه به بی نتیجه بودن فشارهای سیاسی و نیز بی پاسخ ماندن درخواست های مکرر از تل آویو برای توقف جنگ غزه و نسل کشی و استفاده از سلاح گرسنگی توسط رژیم صهیونیستی با هدف نابودی مردم مظلوم غزه است. در آخرین اقدام سیاسی در این زمینه آمریکا که خود بزرگترین حامی رژیم صهیونیستی بوده و هنوز هم به ارسال مهمات و تسلیحات به اسرائیل ادامه می دهد با توجه به فشارهای داخلی و خارجی ناچار شد تا پیش نویس قطعنامه ای را به شورای امنیت سازمان ملل ارائه دهد که خواهان آتش بس فوری در جنگ غزه  وارسال کمک های بشردوستانه برای مردم غزه است.

 به رغم تصویب این قطعنامه در روز دوشنبه10 ژوئن که نشانگر خواسته صریح جامعه جهانی از تل آویو برای عدم تداوم جنگ در غزه است اما رژیم صهیونیستی با بی اعتنایی به نهادها و قوانین بین المللی بر تداوم جنگ خونبار خود در باریکه تاکید کرده و حتی اعتنایی به خواسته دولت بایدن نکرد. ریوت شاپیر بن نفتالی، نماینده اسرائیل در سازمان ملل با وقاحت گفت که تل‌آویو به عملیات خود در غزه ادامه خواهد داد و در «مذاکرات بی‌معنا» با حماس مشارکت نخواهد کرد.

بدین ترتیب با وجود اینکه جامعه بین‌المللی از تصویب قطعنامه ۲۷۳۵ شورای امنیت که از اصول پیشنهادی رئیس جمهور آمریکا برای آتش‌بس در غزه حمایت می‌کند، استقبال کرد و حماس نیز آمادگی خود را برای همکاری در اجرای آن اعلام کرد اما باز هم تل آویو از قبول آن امتناع نموده است .نماینده روسیه با توجه به مخالفت اسرائیل با این قطعنامه تاکید کرد این قطعنامه هم مثل قطعنامه‌های قبلی صرفا «جوهر روی کاغذ باقی می‌ماند.»

در واقع به دلیل اینکه قطعنامه جدید شورای امنیت در باره غزه یعنی قطعنامه 2735 در چارچوب فصل ششم منشور ملل متحد صادر شده لذا فاقد سازو کارهای اجرایی است. هر چند قطعنامه‌های شورای امنیت از نظر قانونی لازم‌الاجرا هستند اما اسرائیل به هیچ یک از قطعنامه‌های صادره در باره جنگ غزه یعنی قطعنامه های 2712 ، 2720 و 2728 در کنار قطعنامه 2735 پایبند نبوده و دلیل این امر عدم وجود سازو کارهای اجرایی درباره قطعنامه‌های صادره درباره جنگ غزه است.

 شورای امنیت بر اساس فصل ششم و فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد اختیار صدور اشکال مختلف قطعنامه را دارد. با توجه به قطعنامه‌های شماره ۲۷۱۲، ۲۷۲۰ و ۲۷۲۸ شورای امنیت، متوجه می‌شویم که این قطعنامه‌ها به دلیل اینکه بر اساس فصل ششم صادر شده اند کاملا از اشاره به سازو کارهای مطرح درفصل هفتم (یعنی استفاده از اقدامات نظامی یا غیرنظامی مانند محاصره و تحریم‌های اقتصادی برای اهداف اجرای آن) خالی است .در فصل ششم از طرف‌های درگیر برای حل و فصل مناقشه از طریق مذاکره، داوری، متوسل شدن به آژانس‌ها و سازمان‌های منطقه‌ای یا هر وسیله صلح آمیز دیگری برای کمک به حل و فصل اختلافات درخواست می‌شود.

بدین ترتیب قطعنامه جدید شورای امنیت یعنی قطعنامه ۲۷۳۵ نیز در کنار قطعنامه‌های قبلی مربوط به فلسطین قرار می‌گیرد و در صورت نبود سازوکار اجباری برای اجرای آن همانند آنچه در فصل هفتم منشورملل متحد آمده است ، صرفا «جوهر روی کاغذ» باقی می‌ماند .

در برهه کنونی با توجه به وخامت بی سابقه اوضاع انسانی در باریکه غزه بیش از هر زمان دیگری لزوم اعمال فشارهای اقتصادی و سیاسی به رژیم صهیونیستی به خصوص اعمال تحریم ها علیه آن با هدف واداشتن این رژیم به توقف جنگ غزه و قبول آتش بس احساس می شود. آژانس امداد و اقدام سازمان ملل متحد برای کاریابی آوارگان فلسطینی (آنروا) روز شنبه در بیانیه‌ای با هشدار به وضعیت فاجعه بار انسانی در نوار غزه اعلام کرد با تداوم اعمال محدودیت‌ها در ورود کمک‌های انسانی به غزه از سوی اسرائیل، بیش از ۵۰ هزار کودک در شهر غزه دچار سو تغذیه شدید هستند.

در بیانیه این سازمان آمده که با تداوم محدودیت‌های اعمال شده بر سر راه واردات کمک‌های بشردوستانه به غزه، ساکنان این منطقه همچنان دچار گرسنگی شدید هستند. ضمن اینکه با توجه به اقدامات جنایتکارانه رژیم صهیونیستی به خصوص نسل کشی قلسطینی ها، شمار شهدا و زخمی های مردم غزه که اغلب آنان را کودکان و زنان تشکیل می دهند از 120 هزار نفر نیز فراتر رفته است. 

نویسنده: سید رضا میرطاهر