به گزارش خبرگزاری ایران پرس، محمد فرجامی، کارشناس باستان‌شناسی اداره‌کل میراث‌فرهنگی گردشگری و صنایع‌دستی استان خراسان جنوبی امروز پنج‌شنبه گفت، در خلال بررسی‌های انجام گرفته در دشت سربیشه که برای نخستین بار توسط کارشناسان اداره کل در سال 1392 انجام شد، علاوه بر شناسایی محوطه‌های پس از عصر روستانشینی، در شمال روستای کلاته محمد لاله در حاشیه غربی دشت سربیشه، شواهدی مشکوک از دست افزارهای سنگی شناسایی شد که پس از مطالعات مقدماتی، در سال گذشته به شکل فشرده توسط تیمی از کارشناسان اداره‌کل میراث‌فرهنگی گردشگری و صنایع‌دستی استان خراسان جنوبی، دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه شهرکرد مورد مطالعه قرار گرفت که نتایج به‌دست‌آمده از این مطالعات حاکی از وجود استقراری مهم از دوران پارینه‌سنگی میانی در دشت سربیشه است.
کارشناس باستان‌شناسی اداره‌کل میراث‌فرهنگی گردشگری و صنایع‌دستی استان خراسان جنوبی افزود:، نتایج به‌دست‌آمده از این مطالعات در مقاله‌ای با عنوان An Introduction to the Late Pleistocene Lithic Industries in the East of the Iranian Plateau in Light of the New Findings from Sarbisheh Plain در یکی از معتبرترین مجلات تخصصی در حوزه پژوهش‌های پارینه‌سنگی با نام Lithic Technology منتشر شد.
محمد فرجامی گفت، مجله مذکور که در رده‌بندی مجلات ISI و در پایگاه استنادی Scimago جزو مجلات برتر و مطرح حیطه باستان‌شناسی جهان محسوب می‌شود و همچنین این مقاله در پایگاه استنادی Taylor & Francis و Scopus نیز که دارای امتیاز Impact Factor(1.5) بوده، نمایه شده است.
کارشناس باستان‌شناسی اداره‌کل میراث‌فرهنگی گردشگری و صنایع‌دستی استان خراسان جنوبی افزود، در این پژوهش علاوه بر بررسی دست‌افزارهای به‌دست‌آمده از کلاته محمد لاله سایر محوطه‌های کلیدی در خراسان نیز مورد بررسی قرار گرفتند که از جمله آن‌ها غار کیارام (استان گلستان شهرستان گالیکش)، پناهگاه صخره‌ای خونیک (شهرستان قائنات)، محوطه کلاته شور (شهرستان سرایان) و چهل‌دختران (شهرستان سربیشه) هستند.
محمد فرجامی گفت، در این میان اهمیت بالای محوطه کلاته محمد لاله در مطالعات پارینه‌سنگی شرق ایران بیش از پیش مورد تأکید قرار گرفته است، امری که با انجام کاوش های لایه نگارانه در آن می توان به سایر ابعاد و پیچیدگی جنبه های زیست انسان عصر پارینه‌سنگی میانی (نئاندرتئال ها) در خراسان جنوبی دست یافت و جایگاه واقعی این بخش از فلات ایران را در مطالعات دیرین انسان‌شناسی مطرح کرد.
115
