هدف از خلع سلاح شورشیان، برقراری ثبات در مناطق ناامن همچون منطقه مامبازا Mambasa و جنوب ایرومو Irumu واقع در استان ایتوری است.
این برنامه همچنین شامل خلع سلاح شورشیان مستقر در مناطق دور افتاده و حدود 350 شورشی در استان ایتوری نیز می شود.
مسئولان این برنامه تضمین داده اند، پس از آن که شورشیان سلاح هایشان را تحویل دادند، به زندگی عادی باز خواهند گشت.
خلع سلاح شورشیان و گروه های مسلح، پس از پایان درگیری ها و آشوب های داخلی، یکی از مشکلات دایمی کشورهای آفریقایی است که دستخوش بحران و جنگ بوده اند.
استان ایتوری در کنگو نیز طی دو دهه اخیر به علت حضور گروه های مسلح و اقوام رقیب، ناامن و بی ثبات بوده است.
تنش قومی بین اقوام رقیب لندو Lendu و حما Hema و درگیری گروه های مسلح شورشی برای دسترسی به معادن فلزات با ارزش همچون طلا و الماس، از علل بروز آشوب در استان ایتوری است.
به اعتقاد کارشناسان، نبود اقتدار دولت مرکزی در مناطق شمال شرق کنگو که با کینشاسا، پایتخت این کشور فاصله زیادی دارند، نیز در تشدید ناامنی ها در این منطقه، موثر بوده است.
درهمین حال، ظهور جنبش های جدایی طلب در استان های کاتانگا و کاسایی نیز از عوامل ناارامی ها در شمال شرق کنگو بشمار می آید.
درعین حال، نفوذ و مداخله دولت اوگاندا در شرق کنگو را می توان در پشت پرده آشوب های این منطقه مشاهده کرد.
ناظران حمایت اوگاندا از جنبش آزادیبخش کنگو و گروه قومی لندو را در ادامه درگیری ها و بحران منطقه شرق کنگو، موثر قلمداد می کنند.
کشورهای اوگاندا و روآندا که همسایگان شرقی کنگو محسوب می شوند، عاملان آغاز جنگ منطقه ای در این کشور بودند.
اتحاد و همبستگی سیاسی اوگاندا و روآندا با امریکا، موجب شده بود، همسایگان ومتحدان پیشین لوران کابیلا، رئیس جمهوری وقت کنگو، در چرخش مواضع به دشمنان وی تبدیل شوند و به مرزهای کنگو، هجوم بیاورند.
دومین جنگ منطقه ای در فاصله سال های 1998-2003 به علت درگیر شدن حدود هشت کشور آفریقایی به "نخستین جنگ جهانی آفریقا " شهرت یافت.
پس از پایان جنگ، بحران در شرق کنگو نیز اندکی فروکش کرد، اما از سال 2008 بار دیگر کشمکش بین اقوام رقیب لندو و حما و همچنین نفوذ گروه های مسلح از کشورهای رواندا، اوگاندا و بوروندی، شرق کنگو را به آشوب کشید.
در حالی که دولت کنگو در سال 2006 برنامه خلع سلاح و آشتی ملی بین دولت و گروه های شورشی را اجرا کرده بود.
سال گذشته نیز درگیری ها از ژانویه تا ژوئن درشرق کنگو شدت گرفت.
در حال حاضر، اجرای برنامه خلع سلاح شورشیان در استان ایتوری، بار دیگر فرصت مناسبی برای پایان دادن به بحران شرق کنگو ایجاد کرده است.
در این شرایط، خودداری 9 کشور همسایه کنگو، از مداخله در مسایل داخلی این کشور ضرورت دارد؛ گرچه تجربه دو دهه اخیر ثابت کرده است کشورهایی همچون اوگاندا و روآندا، حاضر نیستند از غارت ثروت ملی مردم جمهوری دمکراتیک کنگو چشم پوشی کنند.
در این شرایط، گروه های مسلح که از سوی برخی قدرت های غربی حمایت تسلیحاتی و مالی می شوند، ممکن است در برابر اجرای برنامه خلع سلاح، مقاومت کنند و حاضر به تحویل سلاح هایشان نشوند.
در چنین شرایطی، سران کشورهای "منطقه دریاچه های بزرگ آفریقا"، خواهند توانست بین حفظ منافع ملی و منطقه ای خود یا نفوذ و مداخله قدرت های غربی، گزینه مطلوب برای امنیت مردم و حاکمیت ملی کشورشان را انتخاب کنند.
