وزارت بهداشت فلسطین نیز شامگاه جمعه اعلام کرد، دست کم ۹۵۰ نفر در حملات رژیم صهیونیستی به غزه مجروح شده‌اند. با این شرایط، این سوال مطرح می‌شود که کشورهای عربی چه واکنشی به جنگ علیه غزه داشته‌اند؟
واکنش کشورهای عربی را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد.
محکوم کردن جنگ در سیاست اعلامی، واکنش اغلب کشورهای عربی تاکنون بود. اغلب کشورهای عربی از جمله عربستان سعودی در بیانیه‌ای جنگ اسرائیل علیه باریکه غزه را محکوم کردند. در واقع، این کشورها به جز محکومیت کلامی اقدام دیگری برای کمک به فلسطین به عنوان یک کشور عربی انجام نداده‌اند.
این موضوع حتی درباره اردن نیز صدق می‌کند و این کشور که بیشتر از کشورهای عربی داعیه حمایت از فلسطین دارد هم اقدام عملی برای کمک به فلسطینی‌ها انجام نداد. این بی‌عملی به حدی است که حتی با وجود اینکه 5 روز از این جنگ می‌گذرد و حدود هزار و 100 فلسطینی شهید و زخمی شده‌اند، اما نهادهای عربی از جمله اتحادیه عرب که فلسطین نیز عضو آن است، هیچ نشستی در این خصوص برگزار نکرده‌اند.
دسته دوم واکنش شامل تلاش‌هایی است که برای آتش‌بس انجام شد. کشورهایی نظیر مصر و قطر در این راستا تلاش می‌کنند. تلاش برای آتس‌بس اگرچه اقدامی دیپلماتیک است، اما مبنا و اساس درگیری و جنگ اخیر را از بین نمی‌برد. آتش‌بس زمانی معنا پیدا می‌کند که رژیم اسرائیل به خشونت علیه فلسطینی‌های ساکن قدس پایان دهد. در تلاش‌هایی که برای آتش‌بس از سوی برخی کشورهای عربی انجام می‌شود نشانه‌ای دال بر عقب‌نشینی اسرائیل از خشونت‌ها علیه فلسطینی‌های قدس دیده نمی‌شود.
«سعدالله زارعی»، کارشناس مسایل غرب آسیا در این خصوص عنوان می‌کند: «رژیم صهیونیستی برای متوقف کردن جنگ، دست به دامان مصر و قطر و محور غربی شد که نتیجه‌ای به همراه نداشت و علی‌رغم اصرار زیاد مصری‌ها، مقاومت فلسطین این بار زیر بار آتش‌بس نرفته و اعلام کرد اگرچه پایان یافتن حملات صهیونیست‌ها به غزه یک دستاورد است اما این بار اسرائیل باید برای همیشه به تعدی علیه ساکنان قدس پایان دهد.» بنابراین حتی می‌توان گفت آتش‌بس در شرایط کنونی مطلوب رژیم صهیونیستی است.
دسته سوم، کشورهای عربی هستند که نه محکوم کرده‌اند و نه تلاشی برای آتش‌بس انجام داده‌اند. امارات و بحرین از جمله این کشورها هستند. در واقع، کشورهایی که در یک سال گذشته طرح عادی‌سازی روابط با اسرائیل را اجرایی کرده‌اند، اکنون در مقابل این جنایت سکوت کرده‌اند که به نوعی حمایت از اسرائیل حتی محسوب می‌شود. بدون شک، جنایت‌های اخیر اسرائیل علیه فلسطینی‌ها و همچنین شهید و زخمی شدن حدود هزار و 100 فلسطینی، برونداد معامله قرن و عادی‌سازی روابط با این رژیم است.
نکته پایانی اینکه، انفعال برخی کشورهای عربی، تلاش برای آتش‌بسِ بدون عقب‌نشینی اسرائیل و همچنین «سکوت اجباری یا حمایتی» برخی دیگر از کشورهای عربی سبب شد رژیم اسرائیل جنایت علیه فلسطینی‌ها را افزایش دهد. برخی از این کشورها حتی رسانه‌های خود را در اختیار مقام‌های صهیونیست قرار داده‌اند تا با شایعه‌سازی علیه گروه‌های مقاومت از خود در این جنگ دفاع کنند.
در همین راستا، «طارق سلمی» سخنگوی جهاد اسلامی فلسطین در غزه گفت برخی رسانه‌های عربی از قاتلان مجرم و افسران ارتش اشغالگر میزبانی می‌کنند و آن‌ها نیز در این برنامه‌ها تلاش دارند از زیر بار اتهام تروریسم و کشتار بی‌گناهان و کودکان شانه خالی کنند. طارق سلمی افزود یکی از ادعاهای مسموم و دروغی که قاتلان تلاش دارند اشاعه دهند این است که مقاومت از غیرنظامیان به عنوان سپر انسانی استفاده می‌کند. این دروغ را می‌گویند تا کشتار و ترور هدفمند شهروندان بی‌پناه و زنان و کودکان و پیران و کشیدن جنگ به درون شهرها را توجیه کنند.
