به گزارش خبرگزاری ایران پرس، شهر سوخته از مکان‌های باستانی زابل در استان سیستان و بلوچستان، است و بر اساس یافته‌های باستان شناسی از قدیمی‌ترین تمدن‌های جهان به شمار می‌رود.
این منطقه تاریخی - باستانی در گذشته شاهراه ارتباطی شبه قاره هند و آسیای مرکزی با تمدن‌های حاشیه خلیج فارس بوده است. شهر سوخته همچنین بخش وسیعی از تمدن کهن ایران و ریشه‌های فرهنگی شرق فلات ایران را در بر می‌گیرد و مرکز شهرنشینی در عهد باستان به شمار می‌رود.
شهر سوخته به سبب ظرفیت‌های فراوان تاریخی و حجم بالای آثار اکتشاف شده در این شهر باستانی، منطقه‌ای ارزشمند برای باستان‌شناسان و علاقمندان به تاریخ است.
علاوه بر محیط شهر سوخته، موزه‌ای بزرگ و سایت اکتشاف این شهر ساخته شده است که هر گوشه آن گنجی در خود نهفته دارد. این موزه محل نگه‌داری ابزار و لوازم کشف شده به ویژه چشم مصنوعی از محوطه باستانی شهر سوخته است.
چشم مصنوعی شهر سوخته در سال 2006 کشف شد و به جسد زنی تعلق داشت که در شهر سوخته دفن شده بود. سن این زن در حدود 28 تا 32 سال تخمین زده می‌شود و در کنار بقایای استخوان این زن، قاب چرمی چشم مصنوعی پیدا شده است. قدمت قبر و چشم مصنوعی کشف شده به 2 هزار و 800 سال پیش از میلاد می‌رسد.
نام شهر سوخته از حدود 150 سال پیش مطرح شد و علت این نام‌گذاری کشف آثار سوختگی در بنایی مستطیل شکل، به وسعت تقریبی 500 متر بوده است. در این بنا راهروها، پلکان و دیوارهای ضخیم خشتی با ارتفاع سه متر با آثاری از تیرهای سوخته و اسکلت انسان کشف شده است.
شهر سوخته سال 2014 به‌عنوان نخستین تپه باستانی ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده و یکی از باارزش‌ترین جاذبه‌های گردشکری در جنوب شرق ایران است.
112
بیشتر بخوانید:
گزارش: موزه شهر سوخته هامون، بهشت باستان شناسان
«شهر سوخته»؛ مهد تمدن کهن با شگفتی‌هایی ناشناخته
