به گزارش خبرگزاری ایران پرس، خوشنویسی یا خطاطی، به هنر کتابت با رعایت اصول زیباشناسی و سبک‌های مشخص می‌گویند که هنری دیرینه و هزارساله در ایران است.
خطاطی پس از ورود اسلام به ایران، به شیوه نسخ انجام می‌گرفت و در آن زمان با همین شیوه ده‌ها نسخه خطی قرآن به کتابت در آمد.
در دوره حکومت ایلخانان، تأثیر چینی‌ها و مغول‌ها باعث شد تا کتاب‌های مذهبی برای اولین بار با نقش‌های تزیینی مزین شود.
اولین شیوه خوشنویسی فارسی با نام خط تعلیق از اواسط قرن هفتم قمری به وجود آمد؛ این خط اولین نوع خوشنویسی محسوب می‌شود که برای تحریر خط پارسی که از عربی به وجود آمده بود، ابداع شد.
خط تعلیق نزدیک به صدسال در تاریخ خوشنویسی ایران ماندگار بود و پس از مدتی از رونق افتاد.
خط و خوشنویسی در زمان حکومت تیموریان اهمیت بسیاری پیدا کرد.
به مرور زمان از ترکیب دو خط نسخ و تعلیق خطی به نام نسختعلیق به وجود آمد که باگذشت زمان برای راحتی تلفظ با نام نستعلیق مشهور شد.
میرعلی تبریزی شخصی بود که خط نستعلیق را گسترش داد و قانونمند کرد.
نستعلیق به‌مرور با اقبال عمومی مواجه گردید و باعث تحول عظیمی در هنر خوشنویسی شد.
خط نستعلیق که به‌عنوان عروس خطوط اسلامی شناخته می‌شود یکی از زیباترین و برترین خطوط خوشنویسی است که تا به امروز نیز رواج دارد.
انجمن خوشنویسان ایران در سال 1396 شمسی تصمیم گرفتند که برای توجه بیشتر به هنر خوشنویسی روزی را به‌عنوان روز ملی خوشنویسی نام‌گذاری کنند.
نمونه ای از خط ثلث
به گفته استاد غلام‌حسین امیرخانی رئیس انجمن خوشنویسان ایرانی در تاریخ 21 مهرماه سال 1329 شمسی بود که مرحوم دکتر بیانی، بنیان‌گذار کتابخانه ملی ایران و کارشناس نسخه‌های خطی فارسی، شروع به برگزاری کلاس‌های آموزش خوشنویسی کردند.
اگرچه در آن زمان انجمنی وجود نداشت؛ اما این کلاس‌ها پایه‌گذار انجمن خوشنویسی ایران بوده است. به همین علت بیست و یکم مهرماه در تقویم ملی ایران به‌عنوان روز ملی خوشنویسی ثبت شد.
همچنین از تاریخ 21 تا 28 مهرماه نیز به‌عنوان هفته خوشنویسی گرامی داشته می‌شود.
معمولا در این هفته، نمایشگاه‌های استادان خوشنویسی، نشست‌های تخصصی و همایش‌های گوناگون با حضور هنرمندان و فعالان عرصه خوشنویسی برگزار می‌شود.
