لو نوول ابسرواتور: جهان در سال 2018 چگونه خواهد بود؟

به گزارش ایران پرس، روزنامه «لونوول ابسرواتور» در مقاله ای به قلم «پیر اَسکی» به بررسی چالش های سال آینده در جهان پرداخت.

این نشریه فرانسوی نوشت: سال آینده از نظر روابط بین المللی چگونه خواهد بود؟ جنگ یا صلح؟ رویارویی یا همکاری؟ وقت آرامش نیست، اما با توجه به شرایط حاکم، می توان گفت که شاید فقط اروپایی ها می توانند در این جهان پرآشوب کاری صورت دهند.

پس از سال 2016، سالی مملو از سوء قصدهای تروریستی، ماجرای خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، به قدرت رسیدن دونالد ترامپ و غیره، همه جهان با توجه به اوضاع منفی بین المللی، می دانستند که سال 2017 بهتر از سال قبل نیست.

اصلی ترین قربانی سال 2017: چند قطبی گرایی. چند قطبی گرایی دیدگاه خاصی نسبت به جهان است که بر اساس آن کشورها برای حل مشکلات به جای رویارویی، با یکدیگر همکاری می کنند.

اما آیا تضعیف دیدگاه چندقطبی گرایی در جهان در سال آینده نیز ادامه خواهد یافت؟

اجازه دهید جهان در سال آینده را با طرح 5 سوال بررسی کنیم.

آیا جهان در سال 2018 شاهد جنگی علیه ایران یا کره شمالی و یا هر دو خواهد بود؟

در واشتنگتن این سوالی است که همه از خود می پرسیدند؛ البته تا پیش از این که دونالد ترامپ با به رسمیت شناخته شدن قدس به عنوان پایتخت اسرائیل، جبهه سومی را هم ایجاد کند.

چنین تصمیمی، قطع رابطه هیات حاکمه آمریکا با سیاست هایی بود که تا پیش از این در دستور کار کاخ سفید قرار داشت. اما این تغییر رویه به بروز یک بحران شدید در منطقه بی ثبات خاورمیانه مبدل شد.

چالش کره شمالی برای ترامپ

«دونالد ترامپ» از ابتدای تصاحب کرسی ریاست جمهوری، ایران و کره شمالی را زیر ذره بین قرار داده است.

اما کره شمالی مشکلی مضاعف برای آمریکایی هاست. کره شمالی به سلاح هسته ای دست یافته و از طرف دیگر موشک های بالیستیکی این کشور در تئوری از قابلیت هدف قرار دادن خاک آمریکا و حتی پایتخت این کشور برخوردارند.

رئیس جمهوری کره شمالی نیز نسبت به زورآزمایی با آمریکایی ها چندان بی رغبت نشان نمی دهد.

«دونالد ترامپ» همانطور که انتظار می رفت، با شدت عمل ظاهر  شد و از «آتش و خشم» سخن به میان آورد.

اما ژنرال های کاخ سفید و رکس تیلرسون وزیر امور خارجه ترامپ آگاه بودند که جنگ با کره شمالی خسارات انسانی بسیار گسترده ای در پی خواهد داشت و علاوه بر این خطر یک رویارویی هسته ای جدی به دنبال دارد و همگان خاطره رویارویی هسته ای سال های گذشته (دوران جنگ سرد) را به یاد دارند.

تلاش ترامپ برای لغو برجام

دونالد ترامپ در مبارزات انتخاباتی اش، بخشی از انرژی و وقت خود را علیه توافقنامه هسته ای گروه پنج به اضافه یک و ایران که در دوران باراک اوباما منعقد شده بود، صرف کرد.

رئیس جمهوری آمریکا حتی از تایید توافقنامه هسته ای ایران خودداری کرد و تصمیم گیری در خصوص تحمیل تحریم های جدید را به نمایندگان کنگره واگذار کرد.

ایران چون کره شمالی همسایه ای قدرتمند مثل چین که مخالف به راه افتادن جنگ پشت مرزهایش باشد، ندارد.

اما حقیقت این است که افکار عمومی آمریکا هنوز خاطره حضور چند ساله و مرگبار نظامیان آمریکایی در افغانستان را به یاد دارند و همین برای متوقف کردن ترامپ کافیست.

آیا ترامپ در سال 2018 رئیس جمهوری آمریکا خواهد ماند؟

این سوال را می توان طور دیگری نیز مطرح کرد: آیا ماجرای ارتباط روسیه با ترامپ که هر روز بخشی از واقعیت های آن برملا می شود و بخشی نیز تا به امروز منتشر شده، بر روش رئیس جمهوری آمریکا در اداره جهان و تصمیمات وی در قبال سایر کشورهای جهان تاثیر گذار خواهد بود یا خیر؟

پاسخ به این سوال قطعا «آری» است.

«ریچارد نیکسون» رئیس جمهوری سابق آمریکا پس از تحقیقات درباره دروغگویی وی درباره «واترگیت» از راس قدرت کنار گذاشته شد.

برگزاری انتخابات میان دوره ای سال 2018 چالشی بزرگ پیش روی دونالد ترامپ است و نتیجه انتخابات می تواند سرنوشت وی را رقم بزند.

اگر نتایج تحقیقات تا زمان برگزاری انتخابات موجب کناره گیری ترامپ نشود، این امکان وجود دارد که وی بتواند با تایید کنگره کرسی ریاست جمهوری را برای خود حفظ کند.

اما لازم به ذکر است که اگر نتیجه انتخابات سال آینده به نفع اردوگاه جمهوریخواهان به پایان نرسد، باید دانست که باقیمانده ریاست جمهوری ترامپ بسیار پیچیده خواهد شد.

در چنین شرایطی باید دانست که یک بحران بین المللی یا یک بحران جنگی کمک بزرگی برای ترامپ محسوب می شود.

اصلاحات انجام گرفته داخلی توسط ترامپ به ماجرایی دردسرساز مبدل شد، اما ابتکار عمل در عرصه های بین المللی در دست رئیس جمهوری آمریکا قرار دارد.

کارنامه ترامپ در سالی که گذشت

ترامپ در کمتر از یک سال ریاست جمهوری خود، از توافقنامه پاریس خارج شد، عضویت آمریکا در یونسکو را لغو کرد، از سازمان اداره مهاجرت و مهاجران سازمان ملل اخراج شد، توافقنامه هسته ای ایران را تایید نکرد، به خطر افزایش تنش بین فلسطینی ها و اسرائیل دامن زد، ائتلاف بین آمریکا - اروپا و آمریکا – آسیا را بی ثبات کرد و ... پس در سال 2018 کمربندهای خود را محکم تر ببندید.

آیا پوتین در انتخابات آینده ریاست جمهوری روسیه پیروز خواهد شد؟

اگر در پاسخ «اری» این سوال تردید دارید، در نظرات خود بازنگری کنید.

 ولادیمیر پوتین دست آخر نامزدی خود برای انتخابات ریاست جمهوری 18 مارس 2018 را اعلام کرد.

برای اطمینان داشتن از پیروزی پوتین نیازی نیست که کارشناس مسایل روسیه بود.

به گفته یکی از کارشناسان فرانسوی، ولادیمیر پوتین در تصاحب کرسی ، از استالین پیشی خواهد گرفت.

پوتین از حمایت های صاحبان صنایع، تکنوکرات ها، مردان در سایه برخوردار است و در موقعیت خوبی قرار خواهد گرفت.

ولادیمیر پوتین به خوبی می دانست که از جنگ سوریه چطور به نفع خود بهره برداری کند، رئیس جمهوری روسیه از تحریم های تحمیل شده از سوی غربی ها پس از الحاق کریمه به خاک روسیه در سال 2014 سربلند بیرون آمد.

پوتین که شبکه ای از متحدین در اختیار دارد به راحتی توانست تحریم ها را تحمل کند. از ایران گرفته تا چین و ترکیه از روسیه حمایت کرده و نگذاشتند این کشور در انزوا قرار بگیرد.

آیا الگوی چینی ها اغواکننده است؟

این پرسش می تواند حیرت آور قلمداد شود. اما «شی چین پینگ» رئیس جمهوری چین که قدرتش در جریان برگزاری نوزدهمین کنگره حزب کمونیست به شدت افزایش یافت، از تواضع دست برداشت و به شدت و تحکم بر قدرت خود و کشورش تاکید کرد.

الگوی چینی ها «الگوی ضد غربی» است: سرمایه داری مستبدانه موسوم به سوسیالیسم با کاراکتر چینی، این الگو بر شایسته سالاری در راس حکومت و کشوری قدرتمند که در آن آزادی های اعطا شده در غرب به مطبوعات و سازمان ها، مذاهب و سندیکاها و ... مشاهده نمی شود.

در این کشور رشته امور در همه زمینه ها در دست حکومت قرار دارد.

امروز کشورهای در حال توسعه با نگاهی تحسین آمیز به چین نگاه می کنند و نگاه مثبتی به غرب متفرق و تضعیف شده ندارند.

چینی ها با دسته چک هایشان برای یافتن متحد در سراسر جهان تلاش می کنند و در این تلاش آن ها را راهی اروپا کرده است.

چین گروه 16 به اضافه یک، متشکل از شانزده کشور اروپایی منطقه بالکان و چند کشور عضو اتحادیه اروپا از اروپای مرکزی و شرقی را ایجاد کرده است.

آیا این حرکت چینی ها در سال 2018 ادامه خواهد یافت؟ قطعا در شرایط کنونی، به ویژه در دورانی که دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکاست، چیزی نمی تواند غلتک چینی را از حرکت متوقف کند.

آیا اروپا از فرصت به وجود آمده برای بهبود اوضاع خود استفاده خواهد کرد؟

این سخت ترین سوالی است که در خصوص سال آینده مطرح می شود.

سرخوردگی اروپایی ها در سال 2016 پس از رای آری انگلیسی ها به خروج کشورشان از اتحادیه اروپا و سپس پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، در اروپا زمینه ساز موفقیت و پیشروی پوپولیست ها شد.

اما به رغم موفقیت های پوپولیست های راست افراطی در آلمان و برخی از کشورهای دیگر، اروپا در سال 2017 اوضاع کم و بیش بهتری داشت.

امانوئل مکرون از کمرنگ شدن قدرت انگلیس پس از «برگزیت» که فاجعه ای تاریخی در این کشور قلمداد می شود و همچنین از درگیری های انتخاباتی در آلمان، به نفع خود بهره برداری کرد.

مکرون خود را رهبر «اروپای دوباره به حرکت درآمده» معرفی کرده و به یک باره به «قهرمان» اروپایی مبدل شد.

امانوئل مکرون رئیس جمهوری فرانسه، در سخنرانی خود در دانشگاه سوربن پیشنهاداتی را مطرح کرد و امیدوار است که در سال 2018 بتواند در کنار شریکی چون آلمان، به پیشنهادهای خود جامه عمل بپوشاند.

اما در قاره ای که با یاس و از دست دادن فرصت ها عجین شده تحقق این خواسته محقق شدنی نیست.

بهار سال 2018 در برخی کشورهای بزرگ اروپایی از جمله ایتالیا انتخاباتی خطرناک برگزار می شود.  

در دنیایی که دچار تب ملی گرایی و پوپولیستی شده، حتی در اتحادیه اروپا، خطر ماجراجویی های نظامی با پیامدهای غیرقابل پیش بینی جدی است.134/111

بیشتر بخوانید:

مترجم: علیرضا فراهانی

پوتین: برای انتخابات 2018  تصمیم نگرفته‌ام+ ویدئو

احتمال برگزاری همه پرسی استقلال اسکاتلند در پاییز 2018 میلادی

تصویب لایحه بودجه 2018 آمریکا با 51 رای موافق و 49 رای مخالف