در روستای چک چک، آتشکده ی مقدسی وجود دارد که عبادگاه زرتشتیان است. این زیارتگاه در میان زرتشتیان به پیر سبز معروف است.
هر ساله این عبادتگاه میزبان زرتشیان ایرانی، هندی و سایر ملل می باشد. در زیر صخره ها، استراحت گاههای سقف داری برای اسکان و رفاه زوار ساخته شده است.
چک چک مانند غاری است که به دست بشر ساخته شده و دو در بزرگ از جنس برنز دارد.
از ویژگی های بارز چک چک، چشمه همیشه جاری آن در دل کوه است. درواقع همیشه آتشکده ها در جایی ساخته می شدند که آب روان در آنجا جاری باشد.
در فارسی چک چک به معنای چکه می باشد و گفته شده که نام چک چک از صدای قطره های آب گرفته شده که از صخره های غار می چکد.
زمین آن پوشیده شده از سنگ مرر و دیوارها توسط آتش همیشه روشن تیره و کدر شده اند. زرتشتیان بر این باورند که چک چک پناهگاهی بوده برای" نیک بانو" دختر دوم یزدگرد سوم آخرین پادشاه ساسانی و آتشکده زرتشت مکانی است که نیک بانو برای همیشه در آنجا ناپدید شد.
شخصی که مسئول روشن نگه داشتن آتش است "هیربد" نام دارد.
در کنار چشمه درخت چنار کهنسالی به چشم می خورد که گفته شده عصای نیک بانو بوده است.
در وسط معبدگاه، آتش مقدس در سینی ای فلزی به شکل گل در حال سوختن است. اینجا مکانی است برای عبادت زرتشتیان. آنها معتقدند آتش نماد پاکی و زندگی ست . زرتشتیان در هنگام وارد شدن به آتشکده آداب خاصی را رعایت میکنند از جمله آنکه با پای برهنه وارد آتشکده می شوند. مردها کلاه سفید و زنها روسری سفید و لباس روشن بر تن دارند.
زرتشتیان جهان همه ساله از روز بیست و چهارم تا بیست و هشتم خرداد ماه در این مکان جمع می شوند. اهورامزدا را ستایش می کنند.
کتاب مقدس خود اوستا را می خواند و سایر آیین و رسوم دین زرتشت را به جا می آورند.
