به گزارش خبرگزاری ایران پرس، شهریار؛ شاعر عشق، عرفان و صدای جاودان شعر پارسی
شهریار در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی در تبریز زاده شد. تحصیلات ابتدایی و پزشکی نیمه‌تمام او در تهران، بستری برای رشد ادبی‌اش فراهم کرد. وی با تسلط بر زبان‌های فارسی و ترکی آذربایجانی، پلی میان سنت‌های کلاسیک و نوگرایی ادبی ایجاد کرد و با آثارش، مرزهای زبانی و فرهنگی را درنوردید.
اثر ماندگار شهریار، «حیدربابایه سلام»، شاهکاری در شعر بومی و نوستالژیک است که فرهنگ و هویت آذری را در قالبی جهانی عرضه کرد. این منظومه، با تصاویر بومی و فولکلور آذربایجانی، نه‌تنها هویت فرهنگی آذربایجان را جاودانه ساخت، بلکه الگویی برای پیوند شعر بومی با ادبیات ملی شد.
شعر شهریار آمیزه‌ای‌ست از سادگی زبانی و عمق احساسی. غزل‌های فارسی او، با بهره‌گیری از آرایه‌های سنتی، مضامین عاشقانه، عرفانی، اجتماعی و وطن‌پرستانه را درهم‌آمیخته‌اند. در عین حال، اشعار ترکی او با زبان صمیمی و تصاویر نوستالژیک، فرهنگ عامه را به ادبیات فاخر پیوند داده‌اند.
شهریار با حفظ ساختار سنتی غزل، نوآوری در بیان و مضمون را به ادبیات فارسی افزود. تجربه‌های زیسته‌اش از عشق‌های ناکام تا دلبستگی به وطن در اشعارش بازتاب یافته و او را به شاعری چندوجهی و تأثیرگذار بدل کرده است.
شهریار با آثاری چون «دیوان اشعار» و «حیدربابایه سلام» جایگاهی ممتاز در ادبیات فارسی و ترکی یافت. او بیش از ۲۰۰۰ بیت شعر به دو زبان سروده و با خلق اشعاری با زبان ساده اما عمیق، به بیان عشق، وطن و هویت پرداخته است.
در حالی که آثار مشهوری چون «آمدی جانم به قربانت» و «علی ای همای رحمت» به موسیقی و ترجمه‌های متعدد راه یافته‌اند، بسیاری از اشعار کمتر شنیده‌شده او از جمله قطعه‌ها، قصیده‌ها، رباعی‌ها و غزل‌هایی با مضامین عرفانی و اجتماعی در دیوان اشعارش پراکنده‌اند و از نظر ادبی، غنی و نوآورانه‌اند.
روز ملی شعر و ادب فارسی، نه‌تنها بزرگداشت شهریار است، بلکه تجلیل از غنای زبان فارسی و نقش بی‌بدیل شعر در فرهنگ ایرانی‌ست. شهریار، با صدای ماندگارش، همچنان در جان و زبان مردم ایران جاری‌ست.
صادق زاده
