به گزارش ایران پرس، انتشار گزارش رسانه ها در مورد حراج مهاجران آفریقایی در نوامبر2017 به عنوان برده در لیبی، بحث و گفتگو پیرامون بازگشت به گذشته سیاه استعمار و برده داری و تاثیر آن بر جوامع امروزی را افزایش داد.
شیوه عاطفی انعکاس این رویداد از طریق رسانه ها باعث شد تا رسانه ها به جای بحث پیرامون توضیح و درک این فاجعه، به سوی شناسایی و محکومیت عوامل متمرکزشوند. بعضی انگشت اتهام را به سوی سیاست های ضد مهاجرتی اروپا، و برخی دیگر بسوی گرایش های نژادپرستانه جهان عرب علیه سیاه پوستان نشانه گرفته اند.
امروز لیبی به عنوان نمادی از گذشته، درک روشنی از دوران استعمار و اسارت را میسر می سازد. تجارت انسان، سرباز کودک ها و جنگ های قومی و قبیله ای هریک به نوعی از رجعت به عصر تحجر حکایت دارد. فروش مهاجران آفریقایی به عنوان برده در لیبی، برگی جدید از تاریخ استعمار و برده داری درعصر حاضر، محسوب می شود.
دریای مدیترانه، از ده قرن پیش تا کنون محل تجارت برده های آفریقایی به سوی مغرب و خاورمیانه است. حمایت و تامین کشورهای ثروتمند از باندهای مافیایی قاچاق انسان سبب ممانعت از مقابله با باندهای مافیایی شده است.
سیاست های ضد مهاجرتی اروپا، تحقق نیافتن آمال و آرزوهای مهاجران و محدود شدن در یک منطقه با حداقل شرایط زندگی و یا افتادن در دام شبه نظامیان قبیله ای یا مافیایی و حتی مرگ از جمله معضلات امروزی مهاجران بشمار می آید.
شیوه وعملکرد سیستم جهانی که در نهایت به آوارگی میلیون ها جوان آفریقایی منجر می شود، نتیجه ای جز مرگ و افتادن در دام باندهای مافیایی قاچاق انسان نخواهد داشت و چنانچه مهاجران از چنگال مرگ و قاچاقچیان رهایی یابند، در جوامع اروپایی با قوانین افراطی و نژاد پرستانه مواجه می شوند.
نحوه برخورد اروپایی ها با مهاجران و پناهجویانی که از آفریقا به امید زندگی بهتر و فرار از جنگ و ناامنی رهسپار اروپا می شوند، غیرانسانی و برخلاف ادعاهای آنها درزمینه صیانت از حقوق انسانی است.
اروپایی ها خود در بسیاری موارد در شکل گیری شرایطی که به بروز بحران مهاجران غیر قانونی و پناهجویان منجر شده است، نقش داشته و به عنوان مسبب مستقیم یا غیر مستقیم بروز بحران مهاجران غیرقانونی و پناهجویان شناخته می شوند.118/110
بیشتر بخوانید:
انتقاد از فروش مهاجران به عنوان برده در لیبی
