وقتی اساتید موسیقی ایران، ترانه های خود را از سروده‌های مشاهیر ادب و فرهنگ پارسی انتخاب می کنند گاهی شاهکاری خلق می شود که برای همیشه در پرونده موسیقایی کشور ثبت جاودانه می شود.

فرهنگ و معارف- علیرضا قربانی، ترانه "ای دل" را از غزلیات شمس مولانا جلال الدین محمد بلخی برگزید و حاصل کار به یکی از ماندگارترین آثار قربانی بدل شد.

علیرضا قربانی متولد بهمن ۱۳۵۰، از کودکی با موسیقی اصیل ایرانی رشد کرد و از سال ۱۳۶۵ به طور جدی به فراگیری ردیف آوازی، تلفیق شعر و موسیقی، بینش و زیبایی شناسی در آواز کشور پرداخت.

وی در این راه از محضر خسرو سلطانی، بهروزعابدینی، مهدی فلاح، حسین عمومیو احمد ابراهیمی و رضوی سروستانی بهره مند گردید.

علیرضا قربانی اکنون یکی از بهترین خوانندگان سنتی ایران است.

ای دل شکایت‌ها مکن تا نشنود دلدار من

ای دل نمی‌ترسی مگر از یار بی‌زنهار من

ای دل مرو در خون من در اشک چون جیحون من

نشنیده‌ای شب تا سحر آن ناله‌های زار من

اندازه خود را بدان نامی مبر زین گلستان

اندازه خود را بدان نامی مبر زین گلستان

این بس نباشد خود تو را کگه شوی از خار من

ای دل مرو در خون من در اشک چون جیحون من

نشنیده‌ای شب تا سحر آن ناله‌های زار من

یادت نمی‌آید که او می کرد روزی گفت گو

می گفت بس دیگر مکن اندیشه گلزار من

ای دل مرو در خون من در اشک چون جیحون من

نشنیده‌ای شب تا سحر آن ناله‌های زار من

چون مهر دیدم رای او افتادم اندر پای او

گفتم نباشم در جهان گر تو نباشی یار من

گفتم نباشم در جهان گر تو نباشی یار من

گفتم نباشم در جهان گر تو نباشی یار من

ای دل شکایت‌ها مکن تا نشنود دلدار من

ای دل نمی‌ترسی مگر از یار بی‌زنهار من

ای دل مرو در خون من در اشک چون جیحون من

نشنیده‌ای شب تا سحر آن ناله‌های زار من

ای دل مرو در خون من در اشک چون جیحون من

نشنیده‌ای شب تا سحر آن ناله‌های زار من