در تقویم هر کشوری روزهایی وجود دارد که بیانگر بخشی از هویت و آداب و رسوم این کشور است.
ایران از جمله کشورهای باستانی در جهان است که تاریخ آن پر از آداب و رسوم دیرینه و شناخته شده است.
یکی از آداب و روسم برجای مانده از تاریخ ایران کهن، روز عشق است، عشق به زمین و زن.
روز عشق ایرانی یا همان سپندارمذگان (سپندارمزگان) که با نام های اسپندگان و یا اسفندگان هم شناخته می‌شود، تاریخی کهن تر از روز ولنتاین غربی دارد.
مردم ایران باستان در این روز به خاطر بزرگداشت زن و زمین جشن می گرفتند.
تاریخ این روز به 20 قرن پیش از تولد مسیح باز می‌گردد.
این روز در تقویم قدیم ایران ۵ اسفند جشن گرفته می‌شد؛ اما در تقویم جدید، از آنجایی که ۶ روز اول سال ۳۱ روز در نظر گرفته می‌شود، این جشن در ۲۹ بهمن برگزار می‌شود.
ابوریحان بیرونی در آثار الباقیه آورده است که ایرانیان باستان روز پنجم اسفند را روز بزرگداشت زن و زمین می‌دانستند.
سپندرمذگان به معنای گستراننده، مقدس، فروتن است. زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می‌ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می‌نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می‌دهد.
به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را به‌عنوان نماد مهر مادری و باروری می‌پنداشتند.
در این روز مردان به همسران خود هدیه می‌دادند. مردان زنان خانواده را بر تخت شاهی می‌نشاندند و از آنان اطاعت می‌کردند و به آنان هدیه می‌دادند.
این یک یادآوری برای مردان بود تا مادران و همسران خود را گرامی بدارند و چون یاد این جشن تا مدت‌ها ادامه داشت و بسیار باشکوه برگزار می‌شد همواره این احترام به زن برای مردان گوشزد می‌شد.
در دنیای امروز که تحت تاثیر جهانی شدن، آداب و رسوم فرهنگ غرب بر اغلب کشورها از جمله ایران و جوانان آن رخنه و نفوذ کرده است، یادآوری روز سپندرمذگان که تاریخی بسیار کهن‌تر از ولنتاین دارد، بر فرهنگ برتر ایرانی در احترام به عشق و زن حکایت دارد.
این نام‌گذاری نشان می‌دهد جامعه ایرانی در احترام به بانوان و در عشق ورزیدن به مادران و همسران، سابقه‌ای به قدمت تاریخ دارد. //114
