به گزارش خبرگزاری ایران پرس، حسین شیخ‌الاسلامی، فرزند این چهره ادبی و فرهنگی با تایید این خبر گفت: پدرم امروز صبح (پنجشنبه) پس از تحمل یک دوره بیماری گوارشی امروز صبح (پنجشنبه) درگذشت.
هنوز زمان مراسم تشییع و خاکسپاری پیکر علی شیخ‌الاسلامی اعلام نشده است.
خانواده شیخ‌الاسلامی در بیانیه‌ای نوشته است:
انا لله و انا الیه راجعون
روح ملکوتی عالم ربانی، مفسر قرآن کریم، معلم عرفان و اسوه اخلاق و معنویت حضرت آیت‌الله دکتر علی شیخ‌الاسلامی چهره ماندگار و درخشان ادب فارسی صبح امروز مقارن عید سعید فطر به ملکوت اعلی پیوست.
این مصیبت جبران‌ناپذیر را اولا به محضر مبارک ولی عصر ارواحنافداه و سپس به دوستان، ارادتمندان، شاگردان و جامعه علمی و ایمانی کشور تسلیت می‌گوییم.
برنامه تشییع و بزرگداشت ایشان متعاقبا به اطلاع خواهدرسید.
خاندان شیخ‌الاسلامی
علی شیخ‌الاسلامی متولد سال 1315 در استهبان استان فارس بود. دوره دبستان و دبیرستان را تا سیکل اول متوسطه، در دبستان و دبیرستان مغربی طی کرد.
هم‌زمان درس‌های حوزوی و طلبگی را تحت نظارت پدرش، آقا میرزا ابوالقاسم، معروف به علامه ادامه داد. در کنکور زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز شرکت کرد و پذیرفته شد.
چهار سال بعد با رتبه نخست از آن دانشگاه درجه کارشناسی زبان و ادبیات فارسی گرفت. قبل از شروع دوره دکتری در امتحان دانشسرای تربیت دبیر شرکت کرد و با رتبه اول پذیرفته شد و مدتی در شهر فسا به تدریس پرداخت.
شیخ‌الاسلامی در سال 1349 از دانشگاه تهران دکتری زبان و ادبیات فارسی گرفت و از مرداد 1350 در همان دانشگاه به تدریس پرداخت. از سال 1357 تصدی دانشگاه‌های علامه طباطبایی تهران و تربیت معلم تهران یا دانشگاه خوارزمی فعلی را به عهده داشت و سال‌ها به عنوان مدیریت گروه و ریاست دانشکده زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران مشغول به تدریس و فعالیت بود.
شیخ‌الاسلامی علاوه بر مقالات متعدد به زبان‌های فارسی و عربی، کتاب‌هایی را در زمینه‌های اعتقادی، عرفان، مسائل کلامی و ادبی تألیف یا ترجمه کرده است.
او در دوره هشتم (سال 1389) به عنوان یکی از چهره‌های ماندگار ایران معرفی شد.
«زندگی‌نامه خدیجه کبری و فاطمه زهرا سلام‌الله علیها»، تألیف هاشم الحسنی ترجمه علی شیخ‌الاسلامی، «برگزیده متون ادب فارسی دانشگاه»، «راه و رسم منزل‌ها» و «خیال، مثال و جمال در عرفان اسلامی» از جمله آثاری هستند که از این چهره فرهنگی به‌جا مانده‌اند.
117
