این بازیگر که حرفه خود را از دهه ۱۹۵۰ آغاز کرده، بازی در بیش از یک صد فیلم از جمله داستان ما (۱۹۸۴، رابرت آورانچ) و آستریکس در بازی های المپیک ( ۲۰۰۸،ژولیوس سزار) را در کارنامه دارد. جایزه سزار برای بهترین بازیگر نقش اول مرد، خرس طلایی افتخاری جشنواره بین المللی فیلم برلین و نخل طلای افتخاری جشنواره کن از جمله افتخارات این هنرپیشه معروف هستند. وی همچنین در سال ۱۹۹۱ نشان لژیون افتخار فرانسه را دریافت کرد.
آلن دلون که با فیلم‌های ظهر بنفش (۱۹۶۰، رنه کلمان)، روکو و برادرانش (۱۹۶۰، لوکینو ویسکونتی)، کسوف (۱۹۶۲، میکل‌آنجلو آنتونیونی)، پلنگ (۱۹۶۳، لوکینو ویسکونتی) و زورو (۱۹۷۵، دوچو تساری) به شهرت رسید، تصمیم گرفته تا در آینده نزدیک با اتانازی یا مرگ خودخواسته به زندگی خود پایان دهد. این بازیگر سرشناس فرانسوی در این باره گفت وضعیت جسمانیش روز به روز بدتر شده و دیگر به او اجازه نمی‌دهد مثل قبل به بازیگری بپردازد.
فیلیپ لابرو نویسنده و کارگردان در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکسبا ادای احترام به این بازیگر از آلن دلون به عنوان یک شخصیت باورنکردنی و جذاب اسم برده و نوشت: خداحافظ دوست.
فرزندان آلن دلون بازیگر فیلم های ظهر بنفش Plein soleil و سامورایی Le Samourai از مرگ پدرشان خبر دادند. آنها صبح روز یکشنبه (۱۸ اوت / ۲۸ مرداد) در یک بیانیه مطبوعاتی به خبرگزاری فرانسه خبر درگذشت آلن دلون را اعلام کردند.
لو پاریزین Le Parisien روزنامه فرانسوی زبان نوشت: «آلن فابین، انوشکا، آنتونی، از مرگ پدرشان بسیار متاسف هستند. آنها نوشتند: او با آرامش در خانه‌اش در شهر دوشی در حالی که سه فرزند و خانواده‌اش پیرامونش را گرفته بودند، درگذشت. خانواده می‌خواهند که در این لحظه بسیار دردناک سوگواری به حریم خصوصی آنها احترام بگذارید».
برخی منابع مرگ اسطوره بازیگری سینمای فرانسه را مرگ خودخواسته یا اتانازی توصیف کرده اند.
303
