روز یکشنبه شهروندان دو کشور اروپایی در دو سوی رشته کوه های آلپ، در دو انتخابات جداگانه، خط مشی آینده اتحادیه اروپا را ترسیم کردند.
البته این دو انتخابات در ارتباط با مسائل ملی دو کشور ایتالیا و اتریش برگزار شد.
با این حال، تاثیر رای منفی به اصلاح قانون اساسی ایتالیا و پیروزی نامزد سبزها و لیبرال ها در انتخابات ریاست جمهوری اتریش، مرزهای دو کشور را در خواهد نوردید.
در ایتالیا، اکثریت رای دهندگان با پیشنهاد متیو رنتسی، نخست وزیر این کشور برای اصلاح در نظام پارلمانی و کاهش نقش مجلس سنای این کشور در فرآیند تصمیم گیری مخالفت کردند.
متعاقب این رای، رنتسی از سمت نخست وزیری ایتالیا کناره گیری کرد.
رای "نه " به اصلاح قانون اساسی ایتالیا، تا حدود زیادی تحت تاثیر فعالیت جریان های راستگرا و ضد اروپایی در این کشور حاصل شد.
از این رو، هم اکنون در بین گروه های چپگرا، لیبرال و طرفدار اتحادیه اروپا این نگرانی وجود دارد که با کنار رفتن رنتسی از نخست وزیری، دوران جدیدی از بی ثباتی های سیاسی و اقتصادی از راه برسد و در نهایت، احزاب راست افراطی و ضد اروپایی زمام قدرت را در ایتالیا در دست بگیرند.
این نگرانی از آن جهت اهمیت دارد که هم اکنون بخش وسیعی از افکار عمومی در اروپا، منتقد جدی عملکرد اتحادیه اروپا به دلیل ناتوانی در رفع بحران های سیاسی، اقتصادی، امنیتی و هویتی طی سال های اخیر بوده است.
متاثر از همین فضای ضد اروپایی، مردم بریتانیا به خروج این کشور از اتحادیه رای دادند.
اگر در آینده، کشوری همچون ایتالیا به عنوان چهارمین قدرت اتحادیه 28 عضوی اروپا ، مسیر دوری از اتحادیه را در پیش گیرد ، این بلوک مهم اروپایی در معرض فروپاشی قرار خواهد گرفت . بویژه این که رای بریتانیایی ها به برگزیت و آمریکایی ها به دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ، جریان های راست ، ملی گرا و ضد جهانی شدن را به کسب موفقیت های بیشتر امیدوار کرده است .
البته با وجود انتقادات تند به عملکرد اتحادیه اروپا، هنوز وحدت گرایان در این قاره از نفوذ و قدرت فراوانی برخوردار هستند.
به همین دلیل همزمان با موفقیت ضد اروپایی ها در ایتالیا، در آن سوی کوه های آلپ و در اتریش، نوبرت هوفر، نامزد راستگرایان افراطی در انتخابات ریاست جمهوری این کشور شکست خورد.
در این انتخابات، علاوه بر موضوعات اقتصادی و اجتماعی، بحث نحوه تعامل با نهادهای فراملی همچون اتحادیه اروپا در کانون توجهات قرار داشت.
راستگرایان افراطی در اتریش امیدار بودند با بهره گیری از نارضایتی ها عمومی از عملکرد اتحادیه اروپا، بویژه در ارتباط با حضور پناهجویان در این کشور، به پیروزی برسند.
با این حال، به نظر می رسد تفکرات وحدت گرایانه در سرزمین های آلمانی زبان همچنان قوی تر از دیگر بخش های قاره اروپا است.
این موضوع می تواند در نهایت به قدرتمند تر شدن نقش و جایگاه آلمان و صدراعظم این کشور در هدایت و رهبری اتحادیه اروپا در دوران سخت و متلاطم کنونی منجر شود.
