به گزارش خبرگزاری ایران پرس، «مارک پرلموتر» پزشک یهودی آمریکایی که مدتی را به عنوان داوطلب در بیمارستان های غزه کار کرده است، در مصاحبه با شبکه تلویزیونی «سی‌بی‌اس» گفت: تک تیراندازان ارتش اسرائیل، غیرنظامیان از جمله کودکان غزه را عمدا هدف قرار می دهند.
پرلموتر درباره عمدی بودن قتل کودکان فلسطینی در غزه، گفت: من مستندات و تصاویر پزشکی دو کودک فلسطینی را در اختیار دارم که نشان می دهد تک‌تیراندازها دقیقا قلب آنها را هدف قرار داده اند و این نمی تواند اتفاقی باشد.
این پزشک یهودی آمریکایی با اشاره به اینکه در سه دهه گذشته، 40 بار در ماموریت های سخت پزشکی در مناطق جنگ زده و بحرانی جهان خدمت کرده است، ادامه داد: قتل عامی که در هفته اول حضورم در غزه دیدم با تمام آنچه در این 30 سال دیده بودم، برابری می کند.
پرلموتر در ادامه با اشاره به اینکه بیشتر زخمی ها و کشته های جنگ غزه، کودک هستند، افزود: این همه کودک سوخته و تکه‌تکه شده در کل زندگیم ندیده بودم. اعضای بدن بسیاری از کودکان زیر آوار ساختمان ها یا در نتیجه انفجار بمب‌ها له شده و زیر آوار جامانده، یا سوخته بودند. ما ترکش های به بزرگی شست یک انسان، از بدن کودکان هشت ساله بیرون کشیدیم.
گزارش پرلموتر از هدف قرار گرفتن عمدی کودکان فلسطینی، توسط دیگر پزشکان خارجی حاضر در غزه نیز تایید شده است؛ بطوریکه تعدادی از آنها در ماه آوریل به روزنامه گاردین گفته بودند که تک تیراندازان صهیونیست، سر کودکان فلسطینی را عمدا هدف قرار می دهند.
اوایل ژوئیه، مجله صهیونیستی «972» نیز اعتراف کرد که نظامیان صهیونیست هیچ حدومرزی برای انجام جنایت در غزه ندارند و می توانند هر شخصی را اعم از کودک یا زن که وارد محدوده ممنوعه شود، هدف قرار دهند.
براساس گزارش وزارت بهداشت غزه، از آغاز حملات رژیم صهیونیستی به باریکه غزه تا کنون، حدود 16 هزار کودک فلسطینی در غزه شهید شده و 38 هزار کودک نیز زخمی شده اند که بسیاری از آنها تا آخر عمر باید با معلولیت زندگی کنند.
به خاطر نبود داروهای بیهوشی، پزشکان غزه مجبور بودند که بسیاری از عمل های جراحی برای قطع عضو را بدون بیهوشی انجام دهند.
با گذشت حدود 10 ماه از آغاز تجاوز رژیم صهیونیستی به باریکه غزه، این رژیم دستاوردی غیر از قتل‌عام، ویرانی، جنایت‌های جنگی، نقض قوانین بین‌المللی، بمباران نهادهای امدادرسان و تحمیل قحطی و گرسنگی در این منطقه نداشته است و هر روز نیز بیشتر در بحران‌های داخلی و خارجی خود فرو می‌رود.125
