«حسین مجدوبی» در گزارشی در روزنامه اینترنتی القدس العربی نوشت: این آمار وحشتناک است؛ زیرا فکر کردن این تعداد از مردم به مهاجرت امری غیرعادی است و نشان می دهد که مشکل، در روابط ملت و دولت است.
این آمار توسط هیچ یک از مراکز وابسته به دولت مغرب منتشر نشده بلکه توسط مراکز تحقیقاتی آمریکایی خصوصاً «گروه مشاوره ای بوستون»
(BCG)Boston Consulting Group منتشر شده است.
تمایل به مهاجرت به کشورهای پیشرفته برای برخورداری از زندگی بهتر به یک آرزو در این برهه تبدیل شده است.
مهاجرت یکی از پیامدهای استعمار به شمار می آید به همین دلیل مردم کشورهای خاصی خواهان مهاجرت به کشورهای استعمارگر هستند به عنوان مثال مغربی ها درپی مهاجرت به فرانسه و پاکستانی ها و هندی ها درپی مهاجرت به بریتانیا هستند.
حدود هشتاد درصد از مردم دیگر کشورهای عربی نیز خواهان مهاجرت هستند ولی تفاوت مغرب با آنها این است که مردم کشورهای دیگر برای فرار از ناآرامی و جنگ و مشکلات اجتماعی درپی مهاجرت هستند ولی مغرب از امنیت برخوردار است پس چرا مغربی ها درپی مهاجرت از کشورشان هستند؟
مغربی ها 3 کشور را به عنوان کشورهای مقصد برای مهاجرت انتخاب می کنند:
کانادا ، فرانسه و آلمان.
با توجه به ویژگی های مغرب که کشوری کهن و دارای منابعِ طبیعیِ فراتر از حد وسط و موقعیت جغرافیایی استراتژیک است، آمار 80 درصد واقعاً وحشتناک است و اصولاً آمار کسانی که خواهان مهاجرت هستند، نباید از 30 درصد بیشتر باشد.
آمار 80 درصد با ادعای چند سال پیش دولت مغرب مغایرت دارد زیرا دولت مدعی شده بود که این کشور وضعیت دموکراسی را بهبود بخشیده و به شکوفایی اقتصادی رسیده است.
مهاجرت مغربی ها
نزدیک به یک میلیون مغربی در طول 3 دهه به اسپانیا مهاجرت کردند؛ کشوری که از دهۀ 30 تا دهۀ هفتاد قرن گذشته کارگر به کشورهای دیگر می فرستاد ولی پس از سال 1975 با ایجاد تحول در بخش های دموکراسی و اقتصادی پذیرای کارگر از کشورهای دیگر شد.
در 2 دهۀ گذشته و دقیقاً از ابتدای سال 2000 تاکنون، یک و نیم تا دو میلیون مغربی به ده ها کشور خصوصاً کشورهای اتحادیه اروپا مهاجرت کرده اند.
مهم ترین علل مهاجرت مغربی به کشورهای دیگر عبارتند از :
الف) نبود سیاست «اشتغال آفرینی». دولت فرصت های شغلی کافی برای جوانان ایجاد نمی کند و تعداد فرصت های شغلی که برای سال 2019 درنظر گرفته شده، بسیار اندک است در حالی که مغرب به نیروهای بیشتری در اکثر بخش ها و زمینه ها نیاز دارد.
ب) فروپاشی و نابسامانی بخش های مهمی همچون آموزش و بهداشت و درمان. دولت به نابسامانی بخش آموزش و پرورش اذعان می کند و بخش بهداشت و درمان نیز وضعیت فجیعی دارد.
ج) تکرار دوران موسوم به «سال های گلوله» که منظور از این اصطلاح محدود کردن آزادی های سیاسی و اجتماعی است. شاید مهاجرت مردم منطقه «الریف» در شمال مغرب که صحنۀ تظاهرات مردمی است، بهترین نمونه برای تأیید این مطلب باشد.
د) عدم توسعه. جوانان مغربی به علت توسعه نیافتن مناطق سکونت خود چاره ای به جز مهاجرت در برابر خود نمی بینند.
ه) عدم تصمیم واقعی دولت برای تقسیم عادلانۀ ثروت های ملی بین مردم و پایان دادن به فساد و چپاول اموال عمومی.139/110
مترجم: منوچهر مهدوی
بیشتر بخوانید:
هزاران آفریقایی پشت دروازه‌های ورود به اسپانیا+ ویدئو
برنامه اتحادیه اروپا برای اسکان پناهجویان در شمال آفریقا
