این در حالی است که هنوز هیچ تحقیقاتی برای اثبات ادعای نقش دولت سوریه در بروز چنین جنایتی انجام نگرفته و هیچ مدرکی در اثبات این ادعا ارائه نشده است.
با این حال، رییس جمهوری امریکا بعد از ماه ها فشار بر سر رسوایی های سیاسی و انتخاباتی، به ناگاه در قامت بازرس، قاضی و پلیس جهانی ظاهر می شود و دولت سوریه را به اتهام به کارگیری سلاح شیمیایی علیه غیر نظامیان مجازات می کند.
قریب به ده تن نیز در پایگاه هوایی الشعیرات قربانی این انتقام جویی امریکایی ها می شوند.
پایگاه هوایی الشعیرات پس از حمله موشکی آمریکا
اکنون فارغ از دلایل حمله امریکا و تاثیرات این حمله بر صحنه سیاسی - نظامی در جنگ شش ساله سوریه، این سوال پیش می آید که در موضوع سلاح های کشتار جمعی، از جمله سلاح های شیمیایی آیا امریکا در جایگاه قاضی قرار دارد یا در جایگاه متهم؟
پیشینه سیاه آمریکا در زمینه تولید و استفاده سلاح های کشتار جمعی
در میان کشورهای جهان، امریکا یکی از بدترین کارنامه ها را در زمینه سلاح های کشتار جمعی دارد.
این کشور در زمره نخستین کشورهای تولید کننده سلاح های شیمیایی است و نخستین سلاح اتمی را نیز در جنگ به کار برد.
همچنین این کشور به همراه روسیه، بیشترین سلاح های اتمی و شیمیایی را در اختیار دارند تا جایی که قادر هستند چندین بار کره زمین را نابود و نسل بشر را از بین ببرند.
درعمل به کنوانسیون های بین المللی خلع سلاح نیز امریکا عملکرد بسیار بدی داشته است.
سازمان منع تولید و گسترش سلاخ های شیمیایی
به عنوان مثال، پیمان منع اشاعه تسلیحات هسته ای «ان پی تی» امریکا و کشورهای هسته ای دیگر را به کنارگذاشتن تسلیحات اتمی متعهد کرده است.
با این حال، این کشورها نه فقط سلاح های اتمی خود را نابود نکرده اند، بلکه نسل های جدید تر با قدرت کشندگی بیشتر را به زرادخانه های خود افزوده اند.
در مورد پیمان منع تولید تسلیحات شیمیایی نیز هنوز امریکا تمامی ذخایر تسلیحات شیمیایی خود را نابود نکرده است، در حالی که بر اساس مفاد این پیمان مهم خلع سلاح شیمیایی، امریکا ملزم بود تا سال 2012 به تعهد خود عمل کند.
امتناع آمریکا از پیوستن به کنوانسیون های لاهه
سابقه تولید سلاح های شیمیایی امریکا به بیش از یک قرن پیش بر می گردد.
در اواخر قرن نوزدهم با گسترش دانش شیمی و ورود این علم به مقولات تسلیحاتی، امریکا همپای دول قدرتمند اروپایی همچون آلمان، فرانسه و بریتانیا، تحقیق و تولید تسلیحات شیمیایی را آغاز کرد.
گسترش این سلاح ها در آن زمان، به عنوان بزرگترین تهدید برای نسل بشر قلمداد شد ، به همین دلیل دولت ها برای حفظ صلح، رژیم کنترل سلاح های شیمیایی را مد نظر قرار دادند که به تدوین کنوانسیون های لاهه در سال های 1899 و 1907 انجامید.
با این حال، دولت امریکا از پیوستن به هر دو کنوانسیون سر باز زد تا از آزادی عمل در تولید، ذخیر سازی و استفاده از این تسلیحات مرگبار برخوردار باشد.
جنگ جهانی اول که در سال 1914 از راه رسید، امریکا به عنوان یکی از کشورهای شرکت کننده در این جنگ، بخشی از ذخایر تسلیحات شیمیایی خود را به اروپا منتقل کرد تا در صورت لزوم، از آنها علیه سربازان دول خصم به رهبری امپراتوری آلمان استفاده کند.
منابع رسمی اعلام کرده اند که امریکایی ها در طول جنگ جهانی اول، بیش از 5 هزار تن از انواع سلاح های شیمیایی تولید کرده بودند.
افزایش فعالیت های هسته ای آمریکا بین دو جنگ جهانی اول و دوم
پایان جنگ جهانی اول، به برنامه های تسلیحات شیمیایی امریکا خاتمه نداد.
بر عکس، کارخانجات صنعتی و مجتمع های نظامی امریکا طی 20 سال زمان میان دو جنگ جهانی اول و دوم، ذخایر تسلیحات شیمیایی این کشور را شش برابر افرایش دادند و به بیش از 30 هزار تن از انواع مرگبارترین سلاح های شیمیایی افزایش دادند.
همزمان، دولت امریکا در یکی از محرمانه ترین پروژه های تسلیحاتی تاریخ بشر، تحقیق برای ساخت سلاح اتمی را آغاز کرد.
این برنامه در سال 1939، دو سال قبل از ورود امریکا به جنگ جهانی دوم آغاز شد و 5 سال بعد در اوج این جنگ به نتیجه رسید.
دستیابی دانشمندان امریکایی به دانش اتمی و توانمندی فنی تولید بمب اتم، یکی از فجایع بزرگ تاریخ بشر را رقم زد.
امریکا در بمباران اتمی دو شهر هیروشیما و ناکازاکی در ژاپن، در کسری از ثانیه قریب به 300 هزار تن را به کام مرگی دلخراش از جهنمی از آتش و مواد کشنده رادیواکتیو فرستاد، آن هم در زمانی که ژاپن آماده می شد خود را به متفقین تسلیم کند.
حمله هسته ای امریکا به هیروشیما و ناکازاکی
با این حال، «هری ترومن»، رییس جمهوری وقت امریکا فرمان حمله اتمی به ژاپن را در آخرین روزهای جنگ جهانی دوم صادر کرد تا برتری امریکا بر جهان پس از جنگ را تضمین کند.
بروز فجایع مختلف هسته ای و شیمیایی در طول جنگ جهانی دوم
نسل کشی ژاپنی ها از طریق پرتاب بمب های هسته ای، تنها موارد مرگ انسان ها توسط تسلیحات کشتار جمعی امریکایی ها در طول جنگ جهانی دوم بود.
البته در جنگ جهانی دوم هیچ یک از طرفین از جمله امریکایی ها از سلاح شیمیایی علیه یکدیگر استفاده نکردند.
با این حال، بروز حوادثی از جمله نشت مواد شیمیایی یا حمله به ذخایر سلاح های شیمیایی در طول جنگ، تلفاتی به همراه آورد.
به عنوان مثال، حمله هواپیماهای آلمانی به بندر باری در جنوب ایتالیا، منجربه غرق شدن چند کشتی امریکایی شد.
بار یکی از این کشتی ها سلاح های شیمیایی بود و در پی این حادثه، قریب به 70 ملوان امریکایی در اثر آلودگی به گازهای کشنده و اعصاب، جان خود را از دست دادند.
بعد از پایان جنگ جهانی دوم نیز ارتش امریکا به کرات، در پروژه های محرمانه، از سلاح های شیمیایی و میکروبی جدید خود برای آزمایش علیه زندانیان محکوم به حبس ابد در امریکا یا بومیان در کشورهای منطقه امریکای جنوبی استفاده کرد.
هنگامی هم که جنگ کره در سال 1950 آغاز شد، ارتش امریکا به کرات از این سلاح ها علیه نیروهای کمونیست کره شمالی و جمهوری خلق چین استفاده کرد.
فاجعه بزرگ تر، در جنگ ویتنام رخ داد
در این جنگ، نیروهای ویتنام شمالی موسوم به ویت کنگ با نیروهای ویتنام جنوبی تحت نفوذ امریکا وارد نبرد شدند.
ویت کنگ ها برای غلبه بر قدرت رزمی امریکایی ها، به شیوه های جنگ پارتیزانی متوسل شدند و توانستند در مناطق روستایی در دل جنگ های انبوه، ضربات مهلکی بر ارتش تا دندان مسلح امریکایی ها وارد کنند.
برای مقابله با این وضعیت، ارتش امریکا به شکل گسترده ای از مواد شیمیایی موسوم به عامل نارنجی استفاده کردند تا جنگل ها را نابود و امکان پناه گرفتن ویت کنگ ها در میان درختان انبوه حاره ای را از بین ببرد.
حمله آمریکا به ویتنام
آمارها نشان می دهد که امریکایی ها در جنگ ویتنام بیش از 75 میلیون لیتر سموم شیمیایی و برگ زدا بر سر روستائیان ویتنامی فروریختند و صدها هزار هکتار جنگل را از بین بردند.
اثرات این مواد سمی نارنجی رنگ موجب مرگ قریب به 300 هزار تن در ویتنام شد و صدها هزار کودک با انواع معلولیت ها و نواقص مادرزادی متولد شدند.
با گذشت 40 سال از پایان جنگ ویتنام، هنوز کودکان ناقص الخلقه در اثر بقایای مواد شیمیایی به کار رفته در جنگ با امریکایی ها در این کشور به دنیا می آیند.
ایران از قربانیان اصلی حملات شیمیایی در طول هشت سال جنگ تحمیلی
هنوز یک دهه از کشتار مردم ویتنام در اثر حملات شیمیایی امریکایی ها در جنوب شرقی آسیا نگذشته بود که دیکتاتور دیگری این با در غرب آسیا و با کمک امریکایی فجایع مشابه ای را رقم زد.
صدام دیکتاتور عراق، با کمک امریکا و اروپا به تسلیحات شیمیایی دست یافت و در برابر دیدگان بی تفاوت جهانیان، از این تسلیحات مرگبار علیه شهروندان نظامی و غیر نظامی ایران و غیر نظامیان عراقی استفاده کرد.
شهر سردشت ایران، نخستین شهر در جهان بود که مورد حمله شیمیایی قرار گرفت، آن هم در زمانی که «دونالد رامسفلد»، معاون وقت وزیر دفاع امریکا و وزیر دفاع بعدی این کشور در دیدار با صدام، بر روی گونه وی بوسه زده بود.
فاجعه حلبچه
در آن سال ها که نیروهای بعثی عراقی بر روی رزمندگان ایرانی در جبهه های جنگ انواع سلاح های شیمیایی می ریختند، کمپانی های امریکایی و اروپایی به دستور دولت های غربی، قوی ترین سلاح ها را در اختیار صدام قرار می دادند تا از شکست دیکتاتور بغداد در جنگ با ایران جلوگیری کنند.
این رفتار سبب شد تا صدام در سال 1988، فاجعه انسانی را در شهر حلبچه عراق بوجود آورد و بیش از 5 هزار زن و مرد و کودک را به کام مرگ بکشاند، آن هم با سلاح های اهدایی امریکا و اروپا.
عقد کنوانسیون منع سلاح های شیمیایی در جهان در سال 1993
پایان جنگ سرد و فروپاشی بلوک شرق، فرصت مناسبی را ایجاد کرد تا زمینه برای عقد کنوانسیون منع سلاح های شیمیایی در جهان فراهم شود.
مذاکرات برای تدوین این سند در سال 1993 به نتیجه رسید و امریکا 4 سال بعد و پس از 70 سال فعالیت در تولید تسلیحات شیمیایی، مفاد آن را اجرا کرد.
این کنوانسیون، کلیه کشورهای جهان را از ساخت، ذخیره سازی و استفاده از سلاح های شیمیایی منع کرده است.
همچنین از کشورهای دارنده این سلاح ها خواسته است که زرادخانه های شیمیایی خود را در مدت زمان تعیین شده از بین ببرد.
امریکا در چارچوب کنوانسیون منع گسترش تسلیحات شیمیایی موظف بود تا سال 2012 تمامی سلاح های شیمیایی خود از بین برد.
در حالی هنوز 10 درصد از ذخایر تسلیحات شیمیایی امریکا باقی مانده است.
با همین میزان نیز امریکا همچنان بزرگترین دارنده سلاح های شیمیایی در جهان است.
با این میزان از مواد فوق العاده خطرناک و مرگبار، امریکایی ها می توانند صدها میلیون انسان را به کام مرگ بفرستند.
این در حالی است که همزمان، امریکا از عمل به تعهدات پیمان منع گسترش تسلیحات اتمی برای خلع سلاح کامل نیز سر باز زده است.
متاسفانه، کشوری که بزرگترین ذخایر تسلیحات کشتار جمعی را در اختیار دارد، کشوری که تنها استفاده کننده از سلاح اتمی در جهان است و کشوری که صدها هزار انسان را در ویتنام و عراق با مواد شیمیایی موسوم به عامل نارنجی و گوله های آغشته به رادیو اکتیو ضعیف شده به کام مرگ فرستاده است، در مقام پلیس جهانی سوریه را آماج حمله موشکی قرار داد با این بهانه که شهر خان شیخون در این کشور مورد حمله شیمیایی قرار گرفته است.
در واقع با توجه به سابقه امریکایی ها، این کشور به جای ایفای نقش قاضی بین المللی و پلیس بین المللی، باید جوابگوی برنامه های تسلیحات کشتار جمعی خود و فجایعی همچون بمباران های اتمی هیروشیما و ناکازاکی باشد و توضیح دهد چرا با وجود پیوستن به پیمان های متعدد خلع سلاح، همچنان تسلیحات اتمی و شیمیایی در زرادخانه این کشور باقی مانده است.116/112
بیشتر بخوانید:
واکنش ها به حمله هوایی امریکا به سوریه ادامه دارد
تجاوز امریکا به سوریه، به چه بهانه ای؟/ تحلیل
رهبر انقلاب: حمله امریکا به سوریه؛ خطایی راهبردی و تکرار خطای گذشتگان/تحلیل
