موضوع تبعیض نژادی در غرب به ویژه در کانادا و آمریکا موضوع جدیدی نیست. در واقع تاریخ این کشورها با موضوع تبعیض نژادی و آزار و اذیت بومیان و رنگین پوستان به ویژه سیاهپوستان و اقلیت های مختلف عجین شده است. این کشورها به رغم اینکه طی سال های اخیر داعیه حمایت از حقوق بشر داشته و بر حق دسترسی برابر انسان ها به امکانات تاکید می کنند اما در عمل نه تنها با شهروندان رنگین پوست، بلکه با اقلیت های قومی و نژادی و مهاجران نیز رفتارهای غیرانسانی داشته اند.
به گزارش خبرگزاری ایران پرس، "زهرا ارشادی" معاون نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل با بیان اینکه بزرگترین تهدید علیه حقوق بشر، ریاکاری، سیاست زدگی و استاندارد‌های دوگانه است افزود، زمانی که اخباری درباره نقض حقوق بشر بویژه حقوق بومیان و آفریقایی تبار‌ها در رسانه‌ها منتشر می‌شود، مظنونین همیشگی کانادا و آمریکا هستند.
ارشادی در سخنان خود به موارد نقض حقوق بومیان توسط کانادا و آمریکا اشاره و نسبت به تاریخچه تبعیض مقامات کانادایی علیه مردم بومی این کشور و نسل کشی فرهنگی آنها شامل گورهای جمعی کشف شده در کانادا که در گزارش مکانیسم کارشناسی حقوق بومیان به نشست 48 شورای حقوق بشر سازمان ملل آمده است، ابزار نگرانی کرد.
بر اساس گزارش مجمع دائم بومیان در مورد خشونت علیه کودکان بومی، فقر در میان کودکان بومی در کانادا 69 درصد اعلام شده، در حالی که این آمار در رابطه با کل کودکان این کشور 13 درصد است.
معاون نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل در سخنان خود همچنین، نسبت به سرکشی ایالات متحده آمریکا و اقدامات قهرآمیز یکجانبه این کشور علیه دولت‌های مستقل و همچنین، محروم کردن بومیان آمریکا از حق مسلم خود ابراز تاسف کرد.
ارشادی به نژادپرستی ساختاری در سیستم قضایی آمریکا اشاره کرد و افزود، در آمریکا، کودکان بومی را به مدارس مسکونی دور از خانواده انتقال می‌دادند، جایی که آنها احساس می‌کردند که شیوه زندگی آنها "ابتدایی" یا "گناه آلود" است.
معاون نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل در پایان تصریح کرد، مسئولیت مرتکبین این جنایت‌ها نباید فراموش شود و عدالت در رابطه با بومیان باید اتفاق بیفتد.
یکی از مصادیق بارز رفتار ضد انسانی با بومیان، کشف دهها گور جمعی در کانادا است. در سال 2021 چندین گور جمعی که صدها کودک خردسال در آنها دفن شده بودند در مدارس شبانه روزی مناطق مختلف این کشور کشف شدند.
"آلفرد-موریس دی زایاس" کارشناس بازنشسته سازمان ملل چندی پیش، کشف گورهای جمعی در کانادا را تنها بخشی از جنایات و ظلم روا شده بر بومیان این کشور دانست و گفت: مقام‌های کانادایی باید به دلیل این جرایم عذرخواهی کنند و اقدامات مشخصی را برای بازگرداندن کرامت انسانی به بومیان انجام دهند.
در قرن های نوزدهم و بیستم، مدارس شبانه روزی در کانادا اجباری بودند و توسط دولت و مقامات مذهبی با هدف ادغام اجباری کودکان و نوجوانان بومی اداره می‌شدند.
بر اساس اعلام منابع خبری، در بازه زمانی سال های 1883 تا 1996، حدود 150 هزار کودک بودمی در کانادا از خانواده‌های خود به اجبار جدا شدند و به مدارس شبانه‌روزی فرستاده شدند که کلیسای کاتولیک آن را تأسیس کرده بود.
بسیاری از این کودکان بومی در مدارس شبانه‌روزی مورد آزار جسمی و جنسی قرار می‌گرفتند و به اعتقاد بسیاری، این گونه مدارس زخم‌ها و آسیب‌های ماندگاری را برجای گذاشت که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است.
تحقیقات و بررسی‌ها نشان می‌دهد که دست‌کم سه هزار و 200 دانش‌آموز بومی در بازه زمانی مذکور در مدارس شبانه‌روزی کانادا جان خود را از دست دادند که این رقم بسیار بیشتر از دانش‌آموزان دیگر نقاط کانادا است و حتی برخی گزارش‌ها نشان می‌دهد که آمار واقعی دانش‌آموزان بومی که جان خود را در مدارس شبانه روزی از دست داده‌اند بسیار بیشتر از رقمی است که رسمی اعلام شده است و حتی در برخی موارد بیش از چهار هزار و 100 دانش‌آموز اعلام شده است.
120
