طی فقط چند ساعت، دو پیشنهاد برقراری آتش بس در حلب که از سوی دو عضو دائم شورای امنیت مطرح شده بود، رد شد.
ابتدا، روسیه، قطعنامه پیشنهادی فرانسه برای برقراری آتش بس در شهر حلب را وتو کرد.
ونزوئلا در این تصمیم با روسیه همراه شد و دو عضو دیگر یعنی چین و آنگولا به آن رای ممتنع دادند.
در پی وتوی این طرح، این بار روسیه پیش نویس قطعنامه توقف جنگ در حلب را ارائه کرد که با مخالفت 9 عضو شورای امنیت از جمله انگلیس، فرانسه و آمریکا مواجه شد.
چین، ونزوئلا و مصر با قطعنامه پیشنهادی روسیه موافقت کردند و آنگولا و اروگوئه به آن رای ممتنع دادند.
بدین ترتیب یک بار دیگر شانس برقراری آتش بس در منطقه به شدت ویران شده حلب از دست رفت .
تحرکات کشورهای غربی برای برقراری آتش بس در شهر حلب و اطراف آن زمانی آغاز شد که ارتش سوریه در صدد برآمد تا بعد از پنج سال، شهر استراتژیک حلب را با حمایت هوایی روسیه از اشغال تروریست های داعشی و دیگر گروه های افراطی خارج کند.
این اقدام که در مغایرت آشکار با اهداف غرب در سوریه قرار دارد، به عنوان تلاش برای کشتار غیر نظامیان و انجام جنایات جنگی قلمداد شده است.
کشورهای غربی که در طول 5 سال گذشته در برابر جنایات هولناک تروریست ها در حلب سکوت کرده بودند، به ناگاه حمله ارتش رسمی یک کشور علیه تروریست ها و شورشیان را به عنوان اقدامی غیر قانونی و مغایر با صلح و امنیت جهانی در نظر گرفتند و خواستار توقف عملیات ارتش سوریه شدند.
پیش نویس قطعنامه فرانسه نیز با این هدف ارائه شد که شهر حلب همچنان تحت کنترل تروریست ها و شورشیان باقی بماند.
در حالی که اگر حلب به عنوان دومین شهر سوریه بار دیگر در اختیار دولت مرکزی قرار گیرد، آزاد سازی دیگر مناطق این کشور دور از دسترس نخواهد بود.
از این رو، غربی ها به هر وسیله ای متوسل می شوند تا جلوی نابودی شورشیان و یکپارچی مجدد سوریه را بگیرند.
برای رسیدن به این هدف، آمریکایی ها از حمله هوایی به مواضع ارتش سوریه در دیرالزور که به کشته شدن بیش از 70 نظامی سوری منجر شد، ابایی نداشته اند.
این اقدام حرکتی آشکار در جهت تقویت مواضع گروه تروریستی داعش و متحدان آن بود و نشان داد برای غرب، حفط موفقیت داعشی ها در سوریه از برتری نظامی دولت این کشور مهم تر است.
در برابر این تلاش ها، دولت سوریه با کمک متحدان خود از جمله توده مردم این کشور و همچنین، بازیگران منطقه ای و بین المللی قصد دارد، تروریست ها را سرکوب نماید.
در این میان، روسیه به عنوان کشور دارنده حق وتو در شورای امنیت و همچنین، با اتکا به توانمندی های نظامی خود، قاطعانه پشت سر دولت سوریه ایستاده است.
در یک سال اخیر، دولت سوریه با کمک هوایی روسیه و کمک زمینی جنبش حزب الله لبنان و کمک های مستشاری جمهوری اسلامی ایران از لاک دفاعی خارج شده و توانسته است با حمله به مواضع شورشیان و تروریست ها، بخش های مهمی از خاک سوریه را آزاد کند.
برای حراست از این دستاوردها، دولت روسیه پا به میدان گذاشته و مانع تصویب پیشن نویس قطعنامه پیشنهادی فرانسه با هدف رسمیت بخشیدن به تقسیم سوریه شد.
البته بن بست ایجاد شده در شورای امنیت، زمان دسترسی به آتش بس در حلب یا دیگر مناطق سوریه را دشوارترمی کند اما در عین حال اجازه می دهد که ارتش سوریه به پیشروی های خود علیه تروریست ها ادامه دهد.
این موضوع می تواند گامی در جهت پایان جنگ خانمانسوز در سوریه باشد مگر این که کشورهای غربی به رهبری آمریکا، احتیاط های ظاهری را کنار بگذارند و رسما و آشکارا با ارتش سوریه وارد جنگ شوند؛ رویدادی که به تقابل نظامی با روسیه خواهد انجامید و جنگی فراگیر را در سرتاسر خاورمیانه شعله ور خواهد ساخت.
