به گزارش خبرگزاری ایران پرس، امام محمد باقر (ع)، یکم ماه رجب سال 57 هجری قمری در شهر مدینه چشم به جهان گشودند.
عظمت امام محمد باقر (ع) زبانزد خاص و عام بود، هر جا سخن از والایی هاشمیان و علویان و فاطمیان به میان می‌آمد، ایشان را یگانه وارث آن همه قداست و شجاعت و بزرگواری می شناختند.
کنیه امام باقر (ع)، «ابوجعفر» و معروف‌ترین لقب ایشان «باقر العلوم» به معنای شکافنده علوم است، زیرا آن حضرت (ع)، شکافنده معضلات فکری و حل کننده مسائل و پیچیدگی‌های علوم و در گستردگی دانش و معارف، سرآمد و شخصیت منحصر به فرد عصر خویش بود.
آوازه منزلت علمی امام محمد باقر (ع) به حدی بود که همه تاریخ نویسان، اعم از مسلمان و غیر مسلمان، در توصیف کمالات ایشان بدون استثنا به مقام علمی آن حضرت (ع) اشاره نموده اند.
جذاب‌ترین چهره‌ها و بخشنده‌ترین انسان‌ها، برخی از ویژگی‌های حضرت امام محمد باقر (ع) است.
امام باقر (ع) در اهمیت علم آموزی می فرمایند: "از دانشمندان علم را فراگیرید و آن را به برادرانتان فرا دهید همانطوری که دانشمندان به شما آموزش دادند."
117
بیشتر بخوانید:
در محضر دریای علم و اسوه فضایل
