گزارش موسسه مطالعات مالی (IFS) لندن نشان می دهد که انگلیسی ها در سال 2021 درآمد واقعی کمتری نسبت به 2008 خواهند داشت.
پاول جانسون (Paul Johnson)، رئیس موسسه مطالعات مالی در تحلیلی که از آخرین پیشی بینی های رسمی اقتصادی داشته است می گوید «هیچ کس نمی تواند به درستی بگوید که سپری کردن یک دهه بدون رشد واقعی درآمدها، چقدر وحشتناک خواهد بود.»
جانسون می افزاید «با اطمینان می توان گفت که دهه ی پیش رو، بدترین سال ها برای کیفیت سطح زندگی از زمان جنگ جهانی دوم و احتمالا از سال 1920 خواهد بود.»
میزان درآمدهای واقعی انگلیسی ها از زمان بحران اقتصادی 2008 به شدت کاهش یافته بود و پیش بینی ها نشان می دهد که با خروج انگلیس از اتحادیه اروپا چشم انداز تاریک تری در انتظار مردم انگلیس قرار دارد.
موافقان خروج انگلیس از اتحادیه اروپا اما انتشار این گزارش ها را برای ترساندن مردم و تلاش برای برگزاری همه پرسی دوم و ماندن در این اتحادیه می دانند. آنها معتقدند خروج از این اتحادیه منافع بیشتری از جنبه های اقتصادی، تجارت و اشتغال، مهاجرت، حق عضویت در اتحادیه اروپا، صنعت گردشگری، حاکمیت ملی، قدرت نظامی و دفاعی برای انگلیس خواهد داشت.
از همان سالهای ابتدایی پس از جنگ جهانی دوم که تلاش برای تحقق ایده اروپای متحد شکل جدی به خود گرفت، مهمترین دیدگاه دولت‌مردان انگلیس این بود که لندن حاضر نیست در اروپایی که به‌صورت فدراسیون اداره می شود و پول و پارلمان مشترک داشته باشد، شرکت نماید. در واقع این سخن چرچیل، نخست وزیر محافظه کار انگلیس، نمایانگر موضع این کشور در قبال این موضوع است؛ «ما با اروپائیم، ولی نه بخشی از آن؛ مرتبطیم، ولی نه همراه آن؛ علاقمندیم، ولی نه مجذوب آن؛ بنابراین قصد درآمیختن با یک سیستم فدرال اروپایی را نداریم.»
انگلیس از موافقتنامه های اولیه میان کشورهای اروپایی (جامعه زغال و فولاد، پیمان رم و تاسیس بازار مشترک) که مسیر شکل گیری اتحادیه اروپا را هموار نمود، چندان استقبال نکرد و از پیوستن به آنها نیز خودداری نمود. این کشور اصلی ترین مخالف بازار مشترک بود و تلاش نمود با تاسیس «مجمع اروپایی مبادله آزاد» به همراه کشورهای شمالی اروپا، به اقدام موازی در این زمینه دست بزند. اما موفقیت های بازار مشترک، لندن را متقاعد نمود که به آن بپیوندد. انگلیس در سال ۱۹۶۱ تقاضای ورود به بازار مشترک را داد که این موضوع تحقق نیافت، اصلی ترین مخالف پیوستن لندن به بازار مشترک، ژنرال دوگل فرانسوی بود که به درستی انگلیس را «اسب تروای» آمریکا در اروپا می نامید.
