در آخرین پنجشنبه سال همه آرامستان ها پر می شود از حضور ما زندگان، زمستانی که روزهای آخر بودنش را نفس می کشد و بهاری که بی تاب آمدن است و دل هایی که بی قرار از نبودن کسانی است که نوروز سال های گذشته را با حضورشان جشن می گرفتیم.