به گزارش خبرگزاری ایران پرس، انگار دیروز بود که این شاعر نامی در جمع شاگردان خود به شعرخوانی و نقد شعر می‌پرداخت. شاعری که دل به این دنیا نبست و همیشه برای رفتن آماده بود و به قول خودش حرف های ما تمام، تا نگاه می کنی وقت رفتن است و ناگهان چقدر زود دیر می شود.
قیصر با وجود زحمات زیاد برای شعر و ادب کشور به طور قطع اگر در قید حیات بود می توانست خدمات بیشتری به این عرصه و شاگردان بیشتری تربیت کند.
این شاعر غزلسرای ایران دوم اردیبهشت سال ۱۳۳۸ در شهرستان گتوند به دنیا آمد؛ قیصر شاعر، نویسنده، مدرس دانشگاه و از شخصیت‌های برجسته ادبیات در دوران بعد از انقلاب اسلامی به شمار می‌رود.
قیصردر سال ۱۳۶۳ در رشته زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این رشته را تا مقطع دکترا گذراند و در سال ۱۳۷۶ از پایان‌نامه دکترای خود با راهنمایی دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی با عنوان «سنت و نوآوری در شعر معاصر» دفاع کرد.
در سال ۱۳۵۸، از جمله شاعرانی بود که در شکل‌گیری و استمرار فعالیت‌های واحد شعر حوزه هنری تا سال ۱۳۶۶ تأثیرگذار بود. وی طی این دوران مسئولیت صفحه شعرِ هفته‌نامه سروش را بر عهده داشت و اولین مجموعه شعر خود را در سال ۱۳۶۳«در کوچه آفتاب»منتشر کرد.
قیصر امین پور، تدریس در دانشگاه را در سال ۱۳۶۷ و در دانشگاه الزهرا آغاز کرد و سپس در سال ۱۳۶۹ در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد.
وی همچنین در سال ۱۳۶۸ موفق به کسب جایزه نیمایوشیج، موسوم به مرغ آمین بلورین شد. وی در سال ۱۳۸۲ به‌عنوان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی برگزیده شد. وی همچنین در سال ۱۳۷۸ از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان یکی از شاعران برتر دفاع مقدس در دهه های ۶۰ و ۷۰ برگزیده شد.
تنفس صبح و در کوچه آفتاب (۱۳۶۳)، آینه های ناگهان (۱۳۷۲)، گل ها همه آفتابگردانند (۱۳۸۰) و دستور زبان عشق (۱۳۸۶) از مجموعه های شعر قیصر هستند.توفان در پرانتز (نثر ادبی) و منظومه ظهر روز دهم (برای نوجوانان) (۱۳۶۵)، سنت و نوآوری در شعر معاصر (۱۳۸۳) و شعر و کودکی (۱۳۸۶) از دیگر آثار این شاعر نام آشنا هستند.
قیصر امین پور سرانجام در ۴۸ سالگی بامداد هشتم آبان سال ۱۳۸۶ در بیمارستان دی تهران درگذشت و در زادگاهش گتوند به خاک سپرده شد.112
بیشتر بخوانید:
به یاد قیصر شعر ایران زمین+ ویدئو
