در جریان این مراسم، بقایای اجساد شناسایی شده پنجاه نفر از قربانیان تراژدی سربرنیتسا در کنار 6671 نفر دیگر در گورستان مرکز یادبود سربرنیتسا به خاک سپرده شد.
نهادهای بین‌المللی، این کشتار بیرحمانه را بزرگترین نسل کشی تاریخ اروپا بعد از جنگ جهانی دوم اعلام کرد، اما دردناک ترین وجه غیر انسانی این فاجعه، حمله و کشتار زنان و مردانی است که به شهر سربرنیتسا تحت الحمایه نیروهای حافظ صلح سازمان ملل پناهنده شده بودند.
سعیده باقری‌فرد رئیس اداره ارتباطات فرهنگی بین‌المللی زنان ایران در مراسم گشایش نمایشگاه عکس «سنگ‌های سفید، قلب‌های ناآرام» به مناسبت بیست و هفتمین سالگرد فاجعه نسل کشی مسلمانان سربرنیتسا در تهران گفت:علی رغم تمامی شعارهای فریبنده حقوق بشری غربی‌ها، نیروهای سازمان ملل در اقدام اسف بار، مردان خلع سلاح شده و زنان و کودکان را به دشمن واگذار کردند و این همان بربریتی است که در عصر مدرن اتفاق افتاد و مجامع حقوق بشری جهانی سعی در کتمان و فراموشی آن دارند.
11 جولای سال 1995 روز شرمساری و خجالت و ندامت برای دولت های اروپایی مدعی بشردوستی به شمار می آید.
در این روز، فاجعه بزرگ انسانی در قلب اروپا روی داد و دولت های اروپایی فقط نظاره گر آن بودند؛ فاجعه ای که دولت های اروپایی تمام تلاششان را بر سرپوش گذاشتن و گذر کردن از کنار این فاجعه انسانی انجام داده اند.
صرب های نژادپرست بوسنی هرزگوین در جریان نسل کشی مسلمانان بوسنی در فاصله سال های 1992 تا 1995 جنایات بزرگی مرتکب شدند و دهها هزار زن و کودک و مرد و جوان مسلمان بوسنیایی را به قتل رساندند.
سربرنیتسا نقطه اوج جنایت صرب های جنایتکار تحت رهبری رادوان کارادزیچ و راتکو ملادیچ و حمایت اسلوبودان میلوشویچ دیکتاتور یوگسلاوی و پشتیبانی فرانسوی ها و انگلیسی ها است.
در ماه های پایانی نسل کشی مسلمانان بوسنی و در سومین سال این نسل کشی، سازمان ملل سه شهر بوسنی هرزگوین را برای ایمن نگه داشتن غیر نظامیان مسلمان از دست جنایتکاران، منطقه امن اعلام کرد. یکی از این شهرها سربرنیتسا بود.
400 صلحبان هلندی کلاه آبی سازمان ملل از سربرنیتسا حفاظت می کردند. هزاران اواره بوسنیایی با توجه به امن بودن سربرنیتسا به سمت این شهر آمدند اما راتکو ملادیچ از رهبران جنایتکار صرب بوسنی بدون توجه به قوانین بین المللی، سربرنیتسا را با دو هزار نیرو به محاصره در آورد . ملادیچ در شرایطی دست به این اقدام زد که صلح بانان هلندی سازمان ملل این فرصت را داشتند که به دولت هایشان و مقامات سازمان ملل گزارش داده و درخواست کمک کنند.
اکنون کاجسا اولونگرن، وزیر دفاع هلند، با شرکت در مراسم بیست و هفتمین مراسم یادبود قربانیان فاجعه انسانی سربرنیتسا از مسلمانان بوسنی عذخواهی کرد.
با این حال، کلماتی که این وزیر هلندی برای عذرخواهی استفاده کرد، نشان می دهد که او بیش از اینکه برای عذرخواهی آمده باشد برای تطهیر عملکرد صلح بانان هلندی سازمان ملل آمده بود.
وی ادعا کرد، سربازان هلندی برای انجام مأموریت خود در دفاع از مردم بی گناه سربرنیتسا هر کاری که می توانستند انجام دادند. وزیر دفاع هلند با بیان اینکه درد این کشتار هرگز پاک نخواهد شد، اشاره کرد: این صرب‌های بوسنی بودند که این فاجعه را مرتکب شدند و بسیاری از آن‌ها در دادگاه های بین‌المللی محاکمه شدند.
البته سخنان بازماندگان فاجعه سربرنیتسا و نتایج تحقیقات کمیته های حقیقت یابی که پس از فاجعه سربرنیتسا تشکیل شد خلاف ادعاهای وزیر دفاع هلند را نشان می دهد.
