البته همه پرسی روز یکشنبه در دو قطب اقتصادی ایتالیا شکل نمادین داشته و بیشتر برای کسب اختیارات بیشتر از دولت مرکزی در رم است. در همه پرسی روز یکشنبه مردم ونتو و لومباردی درباره روند استقلال بیشتر از دولت مرکزی نظر می دهند.
«ماتئو سالوینی»، رئیس حزب «لگا نورد» Lega Nord از احزاب ملی گرا شمال ایتالیا پیش از همه پرسی اعلام کرد هر گامی درجهت خودمختاری بیشتر در چارچوب قانون اساسی ایتالیا برداشته می‌شود. اگر چه حزب لگانورد اعلام کرده که به قانون اساسی و حاکمیت و تمامیت ارضی ایتالیا پایبند است . اما تشکیل کشوری به نام «پادانیا» در شمال ایتالیا هدف و آرمان این حزب است.
«روبرتو مارونی»، رئیس دولت لمباردی از حزب «لگا نورد»، پیش‌بینی می‌کند که بیش از ۳۴ درصد از واجدان شرایط رأی‌دهی در همه‌پرسی روز یکشنبه شرکت کنند. همتای او از همین حزب در رأس دولت ونتو معتقد است که با استقلال بیشتر از دولت مرکزی، می‌توان یک میلیارد یورو بیشتر در بیمارستان‌ها سرمایه‌گذاری کرد. سرانه دو منطقه ثروتنمد درشمال ایتالیا دو برابر درآمد سرانه جنوب ایتالیا است.
بر اساس آمار اتحادیه‌ی اروپا، سرانه درآمد در ونتو سالانه ۳۰ هزار و ۸۰۰ یورو و در لمباردی ۳۵ هزار و ۷۰۰ یورو است. در ایتالیا فقط بولتسانو، مرکز منطقه‌ی خودمختار تیرول جنوبی، از این نظر از ونتو و لمباردی بالاتر است. برای مقایسه: سرانه درآمد در کالابریا، جنوبی‌ترین استان ایتالیا ۱۶ هزار و ۶۰۰ یورو در سال است.
مردم دو منطقه ثروتمند شمال ایتالیا همچون مردم منطقه ثروتمند کاتالونیا معتقدند کمتراز مالیاتی که پرداخت می کنند از دولت مرکزی هزینه خدمات رفاهی ، آموزشی و بهداشتی دریافت می کنند. به همیین دلیل انها نیز برای اینکه همچون مردم کشورهای ثروتمند شمال اروپا زندگی کنند خواستار جدایی از دولت رم هستند. البته در حال حاضر فضای سیاسی در این دو منطقه ثروتمند شمال ایتالیا همچون کاتالونیا هیجانی نیست. ولی در صورت موفقیت کاتالانهای استقلال طلب برای جدایی از مادرید، استقلال طلبی در مناطق برخوردار وثروتمند ایتالیا می تواند به یک تهدید جدی برای ایتالیا تبدیل شود.
تنش میان استقلال طلبان کاتالونیا با دولت مرکزی به نقطه اوج خود رسیده است ، تبعات این تنش در حال اثر گذاری روی دیگر مناطق جدایی طلب در اروپا است. اسکاتلند، کاتالونیا و ونتو و لومباردی در شمال ایتالیا یک ویژگی مشترک دارند. همه آنها از مناطق ثروتمند و برخوردار در مقایسه با دیگر مناطق هستند. جدا از جنبه های فرهنگی و تاریخی این مناطق برای استقلال وضعیت اقتصادی، اصلی ترین انگیزه آنها برای استقلال است.
پروژه همگرایی اروپایی بعد از جنگ جهانی دوم برای کاهش تنش میان کشورهای اروپایی و تقویت پیوندها میان این کشورها با همکاریهای مشترک اقتصادی و تجاری و ایجاد بازار مشترک اروپایی آغاز شد. در گذر زمان و گسترش همکاری ها این همگرایی به عرصه های دیگر فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و امنیتی گسترش یافت.
این همگرایی با این امید گسترش یافت که شکافها نه تنها میان کشورها که حتی میان مناطق برخوردار و کمتر برخوردار پر شود. اما اکنون نه فقط در سطح اتحادیه اروپا که در سطح کشورهای عضو اتحادیه اروپا شکاف میان کشورها و مناطق ثروتمند و محرومتر تهدید جدی برای اتحادیه اروپا شده است. 118/112
